กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 78

ณิชายืนอยู่กลางห้องนั่งเล่น ส่วนเวธัสนั่งอยู่บนโซฟา

ณิชาพยายามที่จะไม่สนใจเวธัส แต่แรงกดดัน​ของชายหนุ่มนั้นแรงมาก สุดท้าย เธอจึงต้องพูดเสียงเบาออกมาว่า “โทรศัพท์ก็เอาคืนกลับมาให้ฉันแล้ว คุณเวธัสมีอะไรจะสั่งการอีกไหมคะ”

ที่ยังนั่งอยู่ที่นี่ คงไม่ได้อยากให้เธอพูดขอบคุณหรอกนะ

“ผมหิวแล้ว” เวธัสหลับตาลง ไม่มองหน้าณิชา แต่พูดด้วยน้ำเสียงสั่งการ “ไปหาอะไรให้ผมกินหน่อยสิ”

ณิชาตกตะลึง

เห็นเธอเป็นสาวใช้หรือไง?

“ด้านล่างตึกมีร้านอาหารค่ะ รสชาติก็อร่อยด้วย ฉันแนะนำให้คุณไปกินที่นั่น...”

เวธัสขยับคอเสื้อเล็กน้อย ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นแล้วเอ่ยถาม “ผมอุตส่าห์มาที่นี่เพื่อเอาโทรศัพท์มาคืนคุณโดยเฉพาะ ไม่คุ้มค่าพอที่จะได้กินข้าวสักมื้อเหรอครับ”

ดวงตาสีเหลืองอำพันของณิชาสั่นระริก

“ฉันแค่คิดว่าฉันไม่ได้ไปซื้อวัตถุดิบเก็บไว้ อาหารเรียบง่าย กลัวคุณจะกินไม่ลงค่ะ”

ครั้งก่อนอรัลเคยบอกไว้ ว่าเวธัสนั้นจู้จี้จุกจิกเรื่องอาหารมาก และเธอเองก็ไม่อยากรับใช้คุณชายท่านนี้ด้วย

ท่อนขาเรียวยาวทั้งสองข้างของเวธัสไขว้กันบนโซฟา ส่วนเขาก็เอนตัวพิงโซฟาอย่างสบายอารมณ์ “ช่วงนี้ผมต้องบำรุงกระเพาะอาหาร ผมไม่จุกจิกเรื่องอาหาร ผมกินอะไรก็ได้ที่เป็นฝีมือคุณทำ ไม่ว่าจะเป็นบะหมี่ ข้าว หรือโจ๊กก็ได้ทั้งนั้น”

ณิชา “...” ฉันขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ

เธอได้แต่เดินไปที่ห้องครัวอย่างจำใจ และสวมผ้ากันเปื้อนที่เธอเพิ่งถอดกลับเข้าไปใหม่

อาจเป็นเพราะกำลังโกรธ ใบหน้าของเธอจึงแดงขึ้นเล็กน้อย

เธอหยิบเกี๊ยวแช่แข็งออกมา เสิร์ฟพร้อมผัดผัก กับไข่ดาว เป็นเมนูอาหารกลางวันที่หน้าตาไม่เลวเลยทีเดียว

ตอนที่เธอยกออกมา เวธัสมองดูเกี๊ยวชามใหญ่หนึ่งชามเล็กหนึ่ง คิ้วของเขาก็ย่นเข้าหากัน

“ผมไม่กินอาหารแช่แข็ง”

ณิชาเบะปากอย่างอ่อนใจ “คุณไม่ได้บอกว่าคุณเป็นคนกินง่ายหรือไง?”

“พื้นฐานของการกินง่ายก็คือต้องมีคุณค่าทางโภชนาการด้วย”

เธอวางชามลง และพอแหงนหน้าขึ้นมอง เธอจึงเห็นเวธัสนั่งหน้าเคร่งขรึม ในมือถือชามเกี๊ยวอีกชามไว้ ณิชาตั้งใจเลือกชามเซรามิกที่มีขนาดใหญ่ให้เขา

เธอยกยิ้มชอบใจ “นี่คุณเวธัสกำลังคิดจะลองรสชาติอาหารของชาวบ้านทั่วไปเหรอคะ?”

ริมฝีปากบางของเวธัสขยับเล็กน้อย และแผ่บรรยากาศกดดันอย่างรุนแรงออกมา

ณิชาเหยียดขาของเธอออกจนนิ้วเท้าของเธอโผล่ออกจากเก้าอี้มาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา และยกยิ้มเจ้าเล่ห์ราวกับสุนัขจิ้งจอก “เชิญนั่งค่ะ”

เวธัสเก็บแววตาเคร่งขรึมของตัวเองกลับ แล้วนั่งลงตรงข้ามกับเธอเพื่อทานอาหาร

ดูเหมือนจะยิ่งโกรธมากขึ้นแล้ว...

แต่เขามีเหตุผลอะไรที่จะโกรธล่ะ?

เวธัสนั่งกินอย่างสง่างาม แต่ตะเกียบของเขาไม่เคยจะหยุดนิ่ง

“อร่อยไหมคะ?” ณิชานั่งเกยคาง นั่งชื่นชมท่าทางการกินที่สง่างามของเขา