กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 81

แพรถ่ายรูปห้องนอนของณิชา และหันกลับไปจ้องเธออย่างโหดเหี้ยม “เธอพาชู้เธอไปซ่อนไว้ที่ไหน?”

“ฉันไม่เข้าใจที่คนที่คุณเรียกว่าชู้คนนั้นคือใคร แต่ฉันทนคุณจนไม่รู้จะทนยังไงแล้ว”

แพรไม่สนใจคำพูดของณิชาเลยแม้แต่น้อย “ถ้าไม่มีชายชู้ บะหมี่สองชามบนโต๊ะนั่นเป็นของใคร? ฉันมาที่ห้องนอน ทำไมเธอต้องลนลานขนาดนี้?”

“ฮัลโหล? ตำรวจใช่ไหม? ฉันเป็นเจ้าของหมู่บ้านออเรนจ์ชั้นห้า มีคนบุกรุกบ้านฉัน ...ใช่ รบกวนคุณช่วยมาจัดการให้ทันที...” ณิชาเลือกที่จะโทรแจ้งตำรวจทันที แววตาจริงจัง

แพรกรี๊ดออกมาอย่างบ้าคลั่ง และกัดฟันเดินออกไป

ณิชารีบปิดประตูลงอีกครั้งและรีบกลับไปที่ห้องนอนหลัก

“เวธัส?” ณิชายื่นหน้าออกไปตรวจสอบตรงนอกหน้าต่าง

นี่มันชั้นห้านะ!

มองอย่างละเอียดรอบคอบหนึ่งครั้ง รวมถึงบริเวณขอบกำแพงและบริเวณที่แขวนติดตั้งแอร์ ไม่มีคนเลย...

อารมณ์ของณิชาที่พยายามทำให้สงบลงกลับมากังวลอีกครั้ง

เวธัสล่ะ?

ห้องก็มีอยู่แค่นี้ เขาไปไหนได้?

คงไม่ใช่ตกลงไปด้านล่างตอนที่ซ่อนตัวจากแพรหรอกใช่ไหม?

แค่เธอก็ไม่ได้ยินเสียงว่ามีคนลงไปเลย

ณิชาหาดูในที่ที่พอจะหาได้อีกครั้ง กระวนกระวายใจรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เดิมทีคิดจะโทรเวธัส แต่เมื่อปลดล็อกโทรศัพท์ ก็เห็นข้อความหนึ่งที่เขาส่งมาดึงดูดสายตา

“คุณติดเกี๊ยวฉันหนึ่งมื้อ คราวหน้าฉันไม่กินแบบแช่แข็ง”

ณิชาจ้องมองข้อความนั้น ความรู้สึกมากมาย

วันนี้ทำให้คุณชายเวธัสลำบากแล้ว

แต่ว่าเขาออกไปยังไง?

คงไม่ใช่ปีนท่อลงไปจากชั้นห้าจริงๆ สินะ?

คิดถึงภาพนั้น ณิชาก็หัวเราะออกมาทันที