กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 82

ตอนอรัลเด็กเคยประสบอุบัติเหตุตกน้ำ ดังนั้นหลังจากได้สติเขากลัวน้ำมาก

และไม่ยอมเรียนว่ายน้ำ

เวธัสบังคับมาหลายครั้งแล้วแต่ก็แพ้ทุกครั้ง และมีลุงชัยค่อยช่วยอ้างให้ว่ายังเป็นเด็กอีกด้วย

แต่ตอนนี้ เวธัสกลับจะให้คุณหนูเรียนว่ายน้ำ

“ก็เพราะกลัวไง ถึงให้เขาเรียน”

ตอนนี้อรัลไม่ยอมเชื่อฟังมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะเขาคลอดก่อนกำหนดร่างกายอ่อนแอ ลงโทษด้านร่างกายไม่ได้ งั้นก็ใช้ประโยชน์จากเรื่องที่เขากลัว มาดัดนิสัยเสียจอมโกหก ไม่อย่างนั้น...ก็ไปเรียนว่ายน้ำ

อรัลเชิดคางขึ้นเล็กน้อยอย่างหยิ่งๆ สะท้อนแสงอาทิตย์ยามบ่าย เด็ดเดี่ยวและเคร่งขรึม

เขากำลังรอให้เด็กน้อยขอร้องเขา

ไม่คาดคิดว่าปัณณ์จะหันหน้าหนี และหันหลังให้เวธัส “ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ฉันจะไม่เรียนและไม่กินข้าว นอกจากคุณจะให้ฉันพบแม่”

เวธัสหัวเราะเยาะ “แกรู้ไหม ว่าใครเป็นแม่แก?”

“แน่นอน ฉันรู้ เธอก็คือ...”

ปัณณ์กำลังจะอ้าปาก แต่อยู่ๆ ท้องก็ร้องดังโครกครากขึ้นมาอย่างน่าอาย

เขารีบก้มลงเอามือจับท้องด้วยความคับแค้น

ทำไมท้องต้องมาร้องในเวลาสำคัญอย่างนี้ด้วยล่ะ?

ช่างน่าอายจริงๆ

เวธัสมั่นใจว่าปัณณ์กำลังโกหก แม้แต่เขายังไม่รู้เลยว่าแม่ของอรัลเป็นใคร อรัลจะรู้ได้ยังไง?

น้ำเสียงเย็นชาลงเล็กน้อยอย่างช่วยไม่ได้

“แกต้องเริ่มเรียนว่ายน้ำตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป”

ต้องจัดการแก้นิสัยนี้ของเขาให้ได้

ปัณณ์ได้ยินเขาพูดถึงเรื่องเรียนว่ายน้ำครั้งแล้วครั้งเล่า จึงกระโดดลงจากเตียงทันทีด้วยใบหน้าที่โกรธจนแก้มป่อง เอามือเท้าสะเอว ด้วยความโกรธ

“ปีศาจกษัตริย์ ฉันขอท้าคุณ!”

เวธัสนิ่ง “ท้า?”

“ท้าว่ายน้ำ พวกเราแข่งกัน!”

อรัลว่ายน้ำไม่เป็น ไม่ได้แปลว่าเขาว่ายไม่เป็น

เมื่อเขาเพิ่งเกิดได้ไม่ถึงสองเดือนณิชาก็พาเขาไปเรียนว่ายน้ำแล้ว

เขาเก่งกาจมาก!

ไม่ต้องพูดถึงสิบวัน แค่ครึ่งวัน เขาก็สามารถเล่นลูกไม้ในสระว่ายน้ำได้

เวธัสแค่คิดว่าเขากำลังอวดดี

เพราะตอนนี้เด็กคนนี้ไม่รู้จักกฎเกณฑ์มากขึ้นเรื่อยๆ ...

ลุงชัยเห็นเด็กน้อยหยุดแล้ว จึงให้คนใช้รีบยกโจ๊กบำรุงมาทันที

ปัณณ์ท้องไส้ไม่ดี ต้องกินอาหารรสจืดบำรุงจะดีที่สุด

ปัณณ์หิวข้าวแล้วจริงๆ และต้องบอกว่าอาหารของคฤหาสน์สนธิไชยอร่อยมากจริงๆ

เขาติดกับความตะกละ

ใบหน้าบูดบึ้งทำเป็นสงบนิ่ง แต่หางตากลับแอบมองโจ๊กโดยไม่รู้ตัว