กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 92

อะไรนะ

แก้วไวน์ที่เธอดื่มคือแก้วที่เวธัสดื่มแล้วอย่างนั้นเหรอ

ณิชาหน้าถอดสีทันที รีบวางแก้วไวน์ลงบนโต๊ะ จากนั้นก็ลุกยืนขึ้น

เขาวางแก้วไวน์ไว้ด้านหน้าเธอตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

“ขอโทษค่ะ ฉันไม่รู้ว่าเป็นแก้วของคุณ ต้องขอโทษด้วย ฉันจะไปเอาแก้วใหม่มาให้คุณนะคะ” ณิชายิ้มแหยออกมาอย่างเก้อเขิน แล้วรีบลุกขึ้นมุ่งไปในพื้นที่ที่ให้บริการ

ท่าทางนั้น คล้ายกับอยากจะหลบหน้า

เกิดคลื่นในแววตาของเวธัส

เธอดูเหมือนจะกลัวเขามาก

เขาสามารถกินคนหรือไง

ชาลีที่อยู่ข้างๆ มองดูการปฏิสัมพันธ์ของทั้งคู่ แล้วผิวปากเบา ๆ จากนั้นกล่าว “โธ่ ไม่เห็นความริษยาในดวงตาของกันญ่าเหรอ คุณยังจะมาทางนี้อีก หรือว่าคุณอยากจะเปลี่ยนชื่อคู่หมั้นของนาย”

ท่าทางของเวธัสผ่อนคลายลง แต่น้ำเสียงที่กล่าวกลับเย็นชา “อยู่ให้ห่างตัวเธอไว้”

“เธอ? ใคร?” ชาลีแสร้งถามทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แก่ใจ

เวธัสก็ไม่ลังเลที่จะกล่าวย้ำอย่างจริงจัง “ณิชา”

ชาลียิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “บอกว่าไม่สนใจเธอไม่ใช่เหรอ”

“อรัลชอบเธอมาก ช่วงเวลานี้ผมมีหน้าที่ในการปกป้องความปลอดภัยของเธอ และไม่ยอมให้มีอะไรมากระทบกับงานของเธอได้" เวธัสกล่าวอย่างเย็นชา แล้วยกแก้วที่ณิชาวางลงเมื่อสักครู่ขึ้นมาดื่มจนหมดแก้ว

จุดที่ริมฝีปากบางประกบลงนั้น เป็นจุดเดียวกับที่ริมฝีปากเธอทิ้งรอยไว้เมื่อสักครู่

ชาลีมองดูจนปากอ้าตาตะลึง

เวธัสเป็นคนรักความสะอาด อย่าว่าแต่เหล้าที่คนอื่นดื่มไปแล้วเลย แม้แต่แก้วที่คนอื่นใช้แล้ว เขาก็จะไม่ใช้ต่อ

ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกขำ ขาที่ยาวทั้งสองข้างไขว้ทับกันวางลงบนโต๊ะกาแฟ ท่าทางของชาลีที่ดูค่อนข้างร้าย “นายปากแข็งไปเถอะ เห็น ๆ อยู่ว่าห่วงใยเธอ แต่วางใจได้ ฉันไม่ได้อยากจะกินเธอสักหน่อย”

เวธัสที่ได้ยินแล้วรู้สึกดีขึ้น แต่สีหน้ากลับเหน็บแนมอย่างเย็นชา

“......ผู้หญิงที่ยอมอยู่ยอมตายเพื่อคุณได้ยังน้อยไปเหรอ”