กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 93

เวธัสยกริมฝีปากช้า ๆ แต่กลับพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังชัดถ้อยชัดคำ “คุณได้แตะต้องเอกสารที่อยู่บนโต๊ะในห้องทำงานของผม?”

กันญ่าหายใจถี่ขึ้น รูม่านตาหดลงเล็กน้อยอย่างเห็นได้ไม่ชัด

“เอกสารอะไร ฉันไม่รู้……”

เวธัสสังเกตดูปฏิกิริยาการตอบสนองของเธอ ใบหน้ารูปงามนั้นปกคลุมด้วยชั้นหมอกควันสีดำ “คุณก็น่าจะรู้ดี การหมั้นหมายของเราเกิดขึ้นจากคืนนั้นเมื่อสี่ปีก่อน ถ้าหากผมรู้ว่าคุณโกหกผมมาโดยตลอด……"

“ฉันไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดเรื่องอะไร”

กันญ่าเขียวหน้าซีด หงิกงอไม่พอใจ แต่กลับต้องทนมันจนถึงที่สุด “พวกเราอยู่ด้วยกันมาตั้งนาน ความเชื่อใจสักนิดคุณก็ไม่ยอมมีให้ฉัน หรือว่าความรู้สึกของพวกเราสำหรับคุณแล้วไม่มีค่าสักนิดเดียว”

เวธัสวางแก้วไวน์ลง มองสังเกตปฏิกิริยาของกันญ่าอย่างไม่ละสายตา “ระหว่างคุณกับผมมีแต่หน้าที่และความรับผิดชอบ”

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ ไม่มีความรักใด ๆ

กันญ่ากำห้านิ้วมือขั้นทันที

ไม่ได้ เธอจะให้เวธัสสืบพบความจริงไม่ได้

เขาเข้าใจผิดคิดว่าผู้หญิงเมื่อสี่ปีก่อนนั้นเป็นเธอ ท่าทางการปฏิบัติติต่อเธอยังเย็นชาเช่นนี้ หากถูกเขาค้นพบว่าเป็นเรื่องโกหก……

เธอไม่กล้าคิดหากถึงเวลานั้นจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น!

……

งานเลี้ยงในคืนนี้เป็นงานเลี้ยงธุรกิจ

เสียงเพลงที่ไพเราะและผ่อนคลายล่องลอยไปในอากาศ ณิชาได้รับข้อมูลการติดต่อของสถาปนิกอีกหลายท่านมาได้อย่างง่ายดาย และการสนทนาเป็นไปอย่างสำราญ

ในมุมห้อง ฐานภพและมะนาวสองพี่น้องก็ได้มาด้วย 

แต่เนื่องจากมะนาวตั้งครรภ์ ดังนั้นฐานภพจึงได้อยู่เป็นเพื่อนเธอตลอดเวลา

สายตาของน้ำตาลทอดมองไปยังบนตัวของณิชาอย่างเกลียดชัง

เวธัสมาด้วยกันกับกันญ่า นี่เป็นการประกาศต่อสาธารณะเกี่ยวกับตัวตนของเขาแล้ว 

น้ำตาลไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง แค่กันญ่าก็เกินพอแล้ว เธอเป็นถึงลูกสาวผู้สูงส่งของตระกูลสถานนท์ แต่ณิชาคืออะไร ที่จะมาได้รับความสนใจจากเวธัส

เธอเหนือกว่าณิชามาก ตอนนั้นทำไมถึงดูไม่ออก นั่นคือเวธัสจริง ๆ เหรอ

แต่ว่าตอนนี้เธอได้ทำให้คนเขาขุ่นเคืองแล้ว ต่อให้เสียใจก็ไม่มีประโยชน์อีก……

ณิชารู้สึกถึงสายตาที่ไม่เป็นมิตรจ้องมองมาทางตัวเอง

เธอหันข้างไปมอง แต่กลับบังเอิญเห็นการแสดงออกที่ไม่พอใจอย่างมากของกันญ่า แต่เพียงครู่เดียวความไม่พอใจนั้นก็ถูกปกปิดไป และเข้ามาแทนที่ด้วยรอยยิ้มจาง ๆ 

ในมือของกันญ่าได้ถือแก้วทรงสูง เธอทำการเขย่าไวน์ในแก้ว จากนั้นทำท่ายกแก้วขึ้นชนให้กับณิชา

ณิชายิ้มตอบกลับเพื่อเป็นมารยาท

วินาทีถัดไป เห็นกันญ่ายิ้มแล้วเดินไปหาพิธีกรบนเวที เรียกพิธีกรหญิงมาแล้วโน้มตัวไปกระซิบสองสามประโยค จากนั้นพิธีกรหญิงก็มองมาทางณิชาตามสายตาของกันญ่า

ณิชารู้สึกผิดปกติ ยังไม่ทันจะได้นึกคิด ก็เห็นพิธีกรหญิงเดินกลับไปกลางเวทีด้วยรอยยิ้ม……

พรึ่บ!

ดวงไฟรอบข้างหรี่มืดลง ขณะที่สปอตไลต์บนเวทีนั้นกลับสว่างจ้าขึ้น

ดวงไฟกลมขาวส่องไปห่อหุ้มตัวของพิธีกรหญิง

เธอถือไมโครโฟน แล้วยิ้มทักทายกับผู้คน “……ยินดีต้อนรับทุกท่านที่มาเข้าร่วมงานเลี้ยงธุรกิจในค่ำคืนนี้ คุณณิชาได้เสนอที่จะร้องหนึ่งบทเพลงให้กับทุกท่าน จึงขอให้ทุกท่านจงเพลิดเพลินและมีความสุขกับงาน”

“แค่ก ๆ……”

ไวน์ที่เต็มอยู่ในปากของณิชา ต้องสำลักออกมาเมื่อได้ยิน

เธอสำลักแค่ก ๆ อยู่สองสามที ไวน์แดงยังล้นออกมาจากมุมปาก

จากนั้นฉับพลัน แสงไฟก็ได้ส่องมาบนตัวของณิชาทันที