กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 99

เธอนึกว่าเป็นเวธัสที่ย้อนกลับมา เงยหน้าขึ้นด้วยความดีใจ แต่กลับพบว่าเป็นเตชินท์

แสงสว่างในดวงตาได้จางลง โดยเป็นความผิดหวังที่เข้ามาแทนที่แทน

“ทำไมถึงเป็นคุณได้”

“กันญ่า เมื่อสักครู่ผม…...ผมได้ยินหมดแล้ว” เตชินท์ช่วยกันญ่าเช็ดน้ำตาอย่างสงสาร ราวกับว่ากำลังรักษาสมบัติล้ำค่าอยู่ “เวธัสไม่รู้จักถนอมตัวคุณ ทำไมคุณต้องไปชอบเขาอีก ผมนั้นจริงใจกับคุณจริง ๆ คุณถอนงานแต่งกับเขาแล้ว ผมจะขอคุณแต่งงานเอง!”

“ไปให้พ้น!” กันญ่าเจ็บปวดจนบีบหัวใจ “ฉันต้องการเวธัส ต้องการตำแหน่งคุณนายน้อยของตระกูลสนธิไชย คุณมีอะไรดี”

พลางพูด เธอพลางโกรธแล้วผลักเตชินท์ออก

กลิ่นหอมของหญิงสาวโชยมาแตะที่ใบหน้าของเขา เตชินท์คว้ามือของกันญ่า มาไว้ที่ริมฝีปากของเขาแล้วบรรจงหอมจูบ "ผมสามารถเป็นวัวหรือม้าให้กับคุณได้ ขอเพียงคุณยินดี ให้ผมทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น!”

“อย่าแตะต้องตัวฉัน คุณไปให้พ้น……” กันญ่าโกรธจนแทบอยากจะผลักเขาออกไป

แต่เตชินท์กลับจูบไปที่แก้มของเธอ

น้ำตาที่เค็มจัดถูกซับให้แห้งด้วยจูบของเขา แรงขัดขืนของกันญ่าค่อย ๆ อ่อนลง ถูกเตชินท์กระทำจนเธอรู้สึกระทวยเล็กน้อย สี่ปีที่เธออยู่กับเวธัส ยังไม่เคยผ่านผู้ชายเลย

แม้แต่ตอนที่ต้องการก็จะแก้ขัดด้วยวิธีอื่น……

แต่ตอนนี้วินาทีที่เตชินท์แนบชิดมา ทำให้ร่างของเธอฉับพลันกลายเป็นแอ่งน้ำในทันที

……

ณิชาจัดชุดและทรงผมของเธอใหม่และกลับไปที่ห้องงานเลี้ยง

แต่ว่าความคิดกลับไม่สามารถที่จะสงบลงได้

เวธัสกับกันญ่าคุยกันเป็นอย่างไรบ้าง

งานแต่งงานของพวกเขายังคงดำเนินต่อไปใช่ไหม เธอกลายเป็นมือที่สาม ทำลายความรักระหว่างพวกเขาจริงเหรอ

“ณิชา เมื่อกี้คุณไปไหนมา” นิ้วมือที่สวยงามของชาลีถือแก้วไวน์แล้วเดินเข้ามาหาด้วยรอยยิ้มที่จะยิ้มไม่ยิ้ม

ณิชาสูดหายใจเข้าลึกๆ อย่างไร้ร่องรอย และแสร้งทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ คืนนี้มีพระจันทร์ และแสงจันทราก็งดงาม ฉันก็เลยไปเชยชมจันทร์อยู่ที่ระเบียง…….”

“เชยชมกับเวธัส?” ชาลีถามต่อ เห็นได้ชัดเหมือนรู้อะไรบางอย่างมา

ณิชาถือแก้วไวน์แล้วชะงักค้าง ดวงตามีความสงบเงียบงัน

“คุณชาลีหยุดพูดเล่นเถอะ”

เสียงของณิชาเพิ่งจะจบลง ทันใดนั้นก็มีร่างหนึ่งเดินเข้ามาตรงด้านหน้า

ก่อนที่ณิชาจะรู้ตัวทัน เดือนก็ตบเข้าที่ใบหน้าของณิชาอย่างแรง——

“นังชั้นต่ำ!”

ในมือของณิชายังคงถือแก้วไวน์โดยที่ยังไม่ทันได้วางลง

เมื่อฝ่ามือนี้ประทับลงมา เธอก็ถอยหลังสองสามก้าว จนเกือบจะชนกับขวดเหล้า ไวน์ในแก้วล้นออกมาทำให้เสื้อผ้าเปื้อนชุดราตรี แก้มที่ขาวเนียนยิ่งปรากฏรอยฝ่ามือห้านิ้วอย่างชัดเจน

คนที่อยู่ในเหตุการณ์ทั้งหมดต่างตกตะลึง

เวธัสที่เดินกลับมาจากระเบียงเมื่อสักครู่ ก็เห็นเข้ากับภาพนี้พอดี ดวงตาดำขลับฉับพลันก็เกิดพายุขึ้น

ในแววตาของณิชาแวบขึ้นด้วยความมืด ใบหน้าชาไปครึ่งหน้า น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นเย็นชา——

“คุณหญิงเดือน คุณเป็นบ้าอะไร”

“ฉันเป็นบ้า?”

เดือนสีหน้าแดงก่ำ จนไม่สนใจว่าที่นี่คือที่ไหน ใบหน้าประกายความดุดัน โมโหดุว่าด่าทอ “ณิชา เธออย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้ เมื่อสักครู่ที่เธอขังฉันไว้ในห้องน้ำ! คนชั้นต่ำอย่างเธอ ปีนั้นอยากจะอยู่ด้วยกันกับลูกชายของฉัน แต่ถูกฉันขัดขวาง ก็เลยเคืองแค้นในใจ และต้องการแก้แค้น”

“ณิชาดูเหมือนว่าเคยมีสัญญางานแต่งกับฐานภพจริง ๆ…….”