กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 100

หากบอกว่าสิ่งที่ทำให้ณิชาหมดความอดทนได้ นั่นก็คือคนในครอบครัว ไม่ว่าคนภายนอกจะวิจารณ์คุณพ่ออย่างไร แต่สุขุมในโลกของเธอนั้นอ่อนโยน ใจดีมีเมตตา ให้ความอบอุ่นแก่เธอ

“ถุย!”

เดือนสบถคำออกมาหนึ่งคำ แต่เมื่อคำนั้นสิ้นสุดเสียงลง……

ซ่า

ฉับพลันณิชาหยิบไวน์หนึ่งแก้วจากถาดที่อยู่ข้าง ๆ จากนั้นก็ราดลงมาตรง ๆ 

ไวน์ที่อยู่ในแก้วราดลงไปยังรองเท้าส้นสูงของเดือนคู่นั้น

“โอ๊ย——” เดือนอุทานและกระโดดเท้าถอยหลังอย่างตะลีตะลาน “รองเท้าของฉัน! ณิชา เธอ…….เธอรู้ไหมว่ารองเท้าตรงเท้าคู่นี้ของฉันเป็นผลงานของ LR นักออกแบบชื่อดังจากปารีส ตอนนั้นเป็นรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่น ขายเพียง 999 คู่เท่านั้น สะใภ้อนาคตของฉันมอบให้ฉันในวันเกิด ราคาหลักล้านเลยนะ!”

ตามคำอุทานของเธอ ทำให้สายตาผู้คนมองไปรองเท้าของเธอ……

ตัวรองเท้าเป็นสีทอง สูงประมาณ 4-5 นิ้ว หน้าหลังฝังด้วยเพชรแพลตตินั่ม และโลโก้ตัว L ขนาดใหญ่อยู่ที่ด้านข้างของรองเท้าอย่างสะดุดตา

แต่ว่าเวลานี้รองถูกคู่นี้เปื้อนด้วยไวน์แดง เลอะเทอะไปหมด

แพรสีหน้าตื่นตระหนก

“พี่ณิชา……รองเท้าคู่นี้ตอนนี้ต่อให้มีเงินก็ไม่สามารถซื้อได้ พี่……พี่กลับทำให้มันเลอะสกปรก! เกินไปแล้วนะ!”

ทันใดนั้น ผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วนได้ซุบซิบกันอย่างดุเด็ดเผ็ดมันเกี่ยวกับเรื่องนี้——

“เมื่อกี้ฉันยังรู้สึกว่าณิชาสวยอยู่เลย นึกไม่ถึงว่าจิตใจจะร้ายได้ขนาดนี้

“คุณหญิงเดือนเองก็ค่อนข้างไม่มีเหตุผล แต่นั่นก็ไม่ถึงกับต้องทำลายรองเท้าหลักล้านของคนอื่นหรอกมั้ง”

“รู้ไหมว่ารองเท้าแบบนี้มักจะถูกสะสมไว้ น้อยครั้งที่จะใส่ออกมา ยิ่งเป็นแบบนี้ นักออกแบบยังไม่แนะนำให้ใช้น้ำล้าง…….”

“เกิดอะไรขึ้น” เวลานี้ เจ้าภาพงานเลี้ยงคุณเจมส์ก็ได้เดินเข้ามา

เห็นกลุ่มฝูงชนส่งเสียงโห่ร้อง

เขาถึงถามถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น

เมื่อมองไปยังณิชา หัวก็เครียดขึ้น นี่มันผู้หญิงที่คุณชาลีพามาด้วยนิ……

“คุณณิชา นี่……”

“คุณเจมส์ วางใจได้ ฉันไม่ทำให้คุณลำบากใจหรอก” ณิชาคงท่าทางสง่างาม แล้วกล่าวกับเดือน “ก็แค่รองเท้าคู่เดียว ฉันสามารถชดเชยได้ เพียงแต่คุณหญิงเดือนต้องกล่าวคำขอโทษให้กับพ่อของฉัน”

“เธอจะชดใช้? เธอชดใช้ได้เหรอ คงจะไปขอจากคุณชาลีล่าสิท่า……”เดือนยิ้มอย่างดูแคลน เจ็บปวดใจรองเท้าของตัวเอง

ณิชาน้ำเสียงยังคงเบา ๆ “ฉันบอกว่าจะชดใช้ด้วยตัวเอง ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณชาลี แต่คุณต้องขอโทษพ่อของฉันก่อน”

เดือนย่อมไม่เต็มใจที่จะกล่าวขอโทษอย่างแน่นอน สุขุมก็แค่นักโทษฆาตกร!

แต่แพรกลับขยิบตาให้กับเธอ

ณิชาจนขนาดนี้ จะมีปัญญาที่ไหนมาชดใช้รองเท้าหลักล้าน

ถึงเวลานั้นเธอก็คงจะแจ้นไปขอความช่วยเหลือจากชาลี ก็ดีเหมือนกัน จะได้ทำให้ชาลีเห็นโฉมหน้าที่ละโมบโลภมากของเธอ ให้ชาลีหงุดหงิดรำคาญเธอ

ในใจของเดือนครุ่นคิดแล้วก็พยักหน้า “ก็ได้ พ่อของเธอยังไม่ตาย เป็นฉันเองที่พูดจาเหลวไหล พอใจยัง”

“อย่างนั้นคุณบอกว่าฉันขังคุณอยู่ที่ห้องน้ำหรือไม่”

“เธอย่ามามากเกินไปนะ!” เดือนโกรธจัด

แพรกลับก้าวมาด้านหน้าด้วยรอยยิ้ม “เอาล่ะ แม่ หนูเชื่อว่าณิชาไม่ใช่คนแบบนั้น จะต้องมีอะไรเข้าใจผิดกันแน่ พี่ณิชา ฉันขอโทษแทนคุณแม่ของฉันด้วยแล้วกัน พี่ว่าแบบนี้ดีไหม”

ฝูงชนก็ระเบิดความโกลาหลทันที

ที่แท้ก็เป็นเรื่องเข้าใจผิดกันเหรอ! 

ยังลงไม้ลงมือในงานเลี้ยงอีก ไม่แปลกใจทำไมณิชาถึงโกรธมากขนาดนี้！