กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 101

คำพูดของเวธัส แสดงถึงอำนาจ และก็ไม่มีคนไหนที่กล้าตั้งคำถามกับผู้ประเมินราคาอัญมณีของสนธิไชยกรุ๊ป

ดวงตาของคุณเจมส์ก็เป็นประกายเช่นกัน

“ใช่ใช่ใช่ครับ ถ้าคุณเวธัสเต็มใจช่วย ก็คงดีมากเลยครับ...” ในขณะที่พูด เขาก็รีบสั่งคนให้เตรียมหน้าจอ เพื่อให้ทุกคนได้ดูพร้อมกัน ว่าใครถูกใครผิด

ณิชายังรอให้ผู้ประเมินราคาออนไลน์อย่างเงียบๆ

ไม่นาน ใบหน้าของผู้ประเมินราคาก็ปรากฏบนหน้าจอขนาดใหญ่กลางแผนกต้อนรับ

เดือนถอดรองเท้าส้นสูงของเธอ เช็ดคราบไวน์อย่างระมัดระวัง และเดินไปกล้องด้วยใบหน้าที่ภาคภูมิใจ

“คุณดูให้ดีๆ หน่อยนะ ตอนนี้รองเท้าของฉันมีมูลค่าแค่ไหนแล้ว มีคนกล้าบอกว่ารองเท้าที่ฉันใส่เป็นของปลอม! ฉักจะต้องหักหน้าเธอให้ได้!”

บนหน้าจอ ผู้ประเมินราคาเพียงเหลือบมองรองเท้า สีหน้าของเขาก็แปลกไปเล็กน้อย ราวกับว่าเขาเขินอายเล็กน้อยที่จะพูด

แพรขึ้นไปทักทายเขาและถามอย่างตรงไปตรงมาว่า “เร็วเข้าแล้วบอกฉันทีว่านี่เป็นของจริงหรือไม่”

ผู้ประเมินราคายังไม่พูดอะไร เพียงแค่มองไปที่เวธัส

เขาเป็นลูกจ้างของตระกูลสนธิไชย และแน่นอนว่าเขาเชื่อฟังคำสั่งของเจ้านาย

เวธัสล้วงมือข้างหนึ่งเข้าไปในกระเป๋าของเขา ซึ่งมีพลังอำนาจมาก “บอกผมที”

เมื่อได้ยินคำพูดของเวธัส ผู้ประเมินราคาบนหน้าจอก็ไม่ลังเลอีกต่อไป เชสพูดด้วยความรังเกียจ “คุณเวธัส ด้วยความเคารพครับ ฉันขอพูดแบบตรงไปตรงมา รองเท้าก็สวยดี แต่เพชร… ทำจากเซอร์โคเนียลูกบาศก์ที่มีสีอ่อนกว่าเล็กน้อย กล่าวคือ เพชรเทียม ราคาโดยทั่วไปอยู่ที่ประมาณสิบเหรียญ ซึ่งถูกมาก และจะเปลี่ยนสีภายในเวลาเพียงไม่กี่วันหลังจากโดนน้ำ”

แน่นอนว่า แขกในที่เกิดเหตุไม่มีใครไม่เชื่อและไม่มีใครไม่กล้าเชื่อฝีมือผู้ประเมินของเวธัส ทุกคนเปลี่ยนสีหน้าไปทันที

“สิบกว่าเหรียญเหรอ พระเจ้า เป็นของปลอมจริงๆ ด้วย!”

“อย่างน้อยก็เป็นถึงคุณนายของตระกูลสนธิไชย แม้แต่เพชรแท้หรือเพชรปลอมก็ยังไม่สามารถแยกแยะความแตกต่างได้ ยังจะขอให้คนอื่นจ่ายค่าเสียดายเป็นเงินหลายล้านเหรียญได้อย่างไร”

“เห็นได้ชัดว่านี่คือการแบล็กเมล์”

“ไม่ได้ยินเหรอ เธอบอกว่าว่าที่ลูกสะใภ้ของเธอเป็นคนมอบให้เธอ บางที เธอก็เป็นคนโง่เง่าด้วย เธอถูกหลอกหรือเปล่า ฮ่าฮ่าฮ่า…”

“เรื่องถูกหลอกก็ชั่งเถอะ แต่เธอก็ยังทำท่าทีก้าวร้าว ทำตัวไร้เหตุผล คงต้องการทำให้คนอื่นเสียเงิน แต่สุดท้ายก็กลายเป็นคนคนเสียหน้าเอง

“แค่คิดว่าเมื่อกี้ฉันได้พูดกับเธอสองสามประโยค ฉันรู้สึกว่าตัวเองลดตัวมากๆ”

“ไม่ได้ ฉันต้องอยู่ห่างจากเธอ เฮงซวย”

“เธอไม่คิดว่า ณิชานี่น่าทึ่งจริงๆ เธอเล่นเปียโนได้ไพเราะ เต้นเก่งมาก และตอนนี้เธอสามารถเห็นเพชรแท้และเพชรปลอมได้ในพริบตา…”

“นี่ถึงจะเรียกว่าผู้ดี...”

รองเท้าที่เดือนถืออยู่ในอ้อมแขนของเธอก็ดูไม่มีค่าในทันใด

กลับกลายเป็นสิ่งที่ไม่ดีด้วยซ้ำ!

แขกทุกคนมองไปที่เดือนและมะนาวด้วยท่าที่ที่ตลกขบขัน

ตลกจังเลย...

ใบหน้าของเดือนดูแย่มาก ดูซีดเซียวไปครู่หนึ่ง แต่เธอก็ยังปฏิเสธที่จะเชื่อข้อเท็จจริงนี้ และส่ายหัวอย่างสิ้นหวัง...

“ไม่ เป็นไปไม่ได้ พวกเธอต้องสมรู้ร่วมคิด รองเท้าคู่นี้จะปลอมได้ยังไง ณิชา เธอให้เงินผู้ประเมินราคาไปเท่าไหร่...”

“คุณหญิงเดือน เรื่องวุ่นวายของคุณควรจะจบลงได้แล้ว”

ทันใดนั้นชาลีก็ขัดจังหวะคำพูดของเดือนอย่างรวดเร็ว เขายกยิ้มมุมปากของเขาอย่างชั่วร้ายและเยาะเย้ย “ณิชาอยู่กับผมตั้งแต่เธอออกจากห้องน้ำ จะมีเวลาไปขังคุณไว้ในห้องน้ำได้ยังไง ผมสงสัยว่าตอนนี้คุณน่าจะไม่พอใจคู่ควงของผม ก็เลยใส่ร้ายกัน...”

“ไม่ใช่แบบนั่นนะ คุณชาลี ฟังคำอธิบายของฉันก่อน...”

เดือนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เธอหลบสายตาของเธอด้วยความรู้สึกผิด ไม่กล้ามองชาลี

เธอมองไปที่เวธัสราวกับกำลังขอความช่วยเหลือ ดวงตาของเธอฉายแววอ้อนวอน

แต่ตอนนี้เวธัสรู้สึกเพียงว่าใบหน้าของเขาถูกกดลงกับพื้น เขาโมโหมากๆ และไม่สนใจเธอเลย

เมื่อกี้ก็บอกเธอแล้วว่าอย่าพูดอะไรที่ไร้สาระ แต่ตอนนี้เสียหน้ามากๆ!