การแต่งงานเป็นเรื่องยากที่จะทำลาย นิยาย บท 6

ฉันพูดไม่ออก ฉันไม่เข้าใจว่า Duan Yuancheng มีประสบการณ์อะไร มันยากสำหรับเขาไหมที่จะไว้ใจคนอื่น

หลังจากจัดการเรียบร้อยฉันก็บอกเขาเหมือนคนใช้และกลับไปที่ห้องเมื่อฉันเปิดประตูฉันก็จำป้าหลิวได้ทันใดฉันไม่รู้ว่าเธออยู่โรงพยาบาลไหนฉันอยากไปหาเธอจริงๆ

แต่ฉันไม่ต้องการถาม Duan Yuancheng แม้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้นเป็นความผิดพลาด ฉันไม่สามารถแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ถ้าไม่ถามก็จะไม่รู้ข้อมูลติดต่อป้าหลิว

หลังจากการต่อสู้ทางจิตใจที่รุนแรง ในที่สุด อารมณ์และศีลธรรมก็ได้รับชัยชนะ ฉันหายใจเข้าลึก ๆ สองสามครั้งแล้วผลักประตูห้อง

Duan Yuancheng ยังคงอยู่ในห้องนั่งเล่น เอนกายสบายๆ บนโซฟา เหล่ตาของเขาและสูบบุหรี่

"คุณต้วน ฉันมีเรื่องต้องทำ ฉันอยากรบกวนคุณ" ก่อนที่เขาจะอ้าปากพูด ฉันรีบพูดว่า "บอกหมายเลขโทรศัพท์ของป้าหลิวได้ไหม ฉันต้องการไปเยี่ยมเธอ"

Duan Yuancheng มองมาที่ฉันด้วยความไม่ไว้วางใจในสายตาของเขา

“คุณพยายามจะเล่นกลอะไรอีก อย่าลืมสิ ความสงสัยของคุณยังไม่กระจ่าง”

ฉันคุ้นเคยกับวิธีการพูดของเขา และอธิบายอย่างอดทน: "เมื่อคุณเห็นป้าหลิว คุณไม่รู้ทุกอย่าง ทำไมเราไม่ไปด้วยกัน โอเค?"

ฉันพูดคุยกับเขาเหมือนเกลี้ยกล่อมเด็ก ต้วน หยวนเฉิงขมวดคิ้วและคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ตกลง ฉันเห็นด้วย"

ฉันรู้สึกดีใจอยู่ครู่หนึ่งและรีบกลับไปที่บ้านเพื่อรับเงิน แตะที่กอง RMB ฉันรู้สึกผิดเล็กน้อย เงินดูเหมือนจะเป็นของ Duan Yuancheng

เมื่อฉันออกไป ต้วน หยวนเฉิงก็รอฉันอยู่ที่ประตูแล้ว รถขับออกจากชุมชนอย่างรวดเร็ว และหยุดกะทันหันหลังจากเดินไปได้สักพัก ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่

“ป้าหลิว...ที่นี่เหรอ” ฉันมองไปรอบๆ อย่างงุนงง

ต้วน หยวนเฉิงมองฉันอย่างขยะแขยงและพูดประชดประชันว่า "ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้าที่คุณใส่ทั้งหมด มาดูกันว่าคุณใส่อะไร ฉันไม่ต้องการให้รสนิยมของฉันถูกคุณลดต่ำลง"

ฉันรู้สึกตกตะลึงกับการดูถูกเหยียดหยามจาก Gao Fushuai ในโลกของคนทั่วไป ดูเหมือนจะไม่มีใครพูดว่าเงินเป็นสิ่งที่ดี ไม่ว่าเสื้อผ้าราคาแพงจะดีแค่ไหนมันก็เป็นแค่เครื่องปกปิดร่างกายเท่านั้นเนื่องจากสามารถปกปิดเนื้อหนังได้จึงไม่สำคัญว่าคุณจะใส่อะไร

ฉันสามารถคิดเกี่ยวกับคำเหล่านี้อย่างเงียบ ๆ ในใจเพราะ Duan Yuancheng ไม่เข้าใจเลย

ฉันเดินตามรอยเท้าของเขาด้วยอารมณ์ ฉันไม่ได้มองเสื้อผ้าที่สวยงามเหล่านั้น ต้วน หยวนเฉิงหยุดกะทันหัน ไม่ทันตั้งตัว ฉันชนเข้ากับเขา

Duan Yuancheng ก้มศีรษะลงและมองมาที่ฉันด้วยความโกรธ

“คุณทำอะไรกับผม คุณเลือกเสื้อผ้าไม่เป็นหรือไง”

"..."

เขาต้องการให้ฉันไปหยิบเองเหรอ?

เมื่อเห็นใบหน้ามึนงงของฉัน Duan Yuancheng ยิ่งโกรธ เขาสบถและโยนฉันเข้าไปในร้านขายเสื้อผ้าที่เขียนว่า CUCCI

ทันทีที่เขาเข้าไปในประตู เขาก็ชนเข้ากับคนๆ หนึ่ง เมื่อเขาเห็นรูปลักษณ์ของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน เขาก็ตัวแข็งทื่อไปในทันที

"คุณ...คือคุณ..." ฉันชี้ไปที่ผู้หญิงคนนั้นราวกับผี และฉันก็ประหม่าเกินกว่าจะพูดออกไป

เธอเป็นผู้หญิงที่เกี่ยวข้องกับ Gu Sixing และต้องการฆ่าฉัน “ช่างบังเอิญอะไรเช่นนี้” สีหน้าของหญิงสาวเปลี่ยนไปทันใด เธอคว้าตัวฉันไว้ และรอยยิ้มค่อย ๆ ปรากฏขึ้นจากปากของเธอ “นี่เรียกว่าการฝ่ารองเท้าเหล็กแล้วหาที่ไหนไม่ได้ ไม่ต้องใช้ความพยายามเลยหรือ?”

"อะไร... คุณต้องการอะไร" ฉันจับข้อมือของเธออย่างกระสับกระส่าย มองผู้คนที่เดินผ่านไปมา ความกลัวในใจของฉันค่อยๆ บรรเทาลง เธอไม่ควรกล้าทำอะไรกับฉันกับคนมากมายขนาดนี้ นับประสาต้วน หยวนเฉิง เขาต้องกำลังรอฉันอยู่ที่ประตู

ฉันหันศีรษะอย่างแน่วแน่ แต่หัวใจกลับเย็นชา ไม่มีเงาของ Duan Yuan Cheng อยู่ข้างนอก