การแต่งงานที่อบอุ่นกับความรักที่เย็นชา นิยาย บท 4

หลังจากนอนโรงพยาบาลได้ 3 วัน สุนวลต้องการออกจากโรงพยาบาล หนึ่งคือ เก็บเงิน ส่วนอีก หนึ่งคือหาลูก

ซูนวลจะไม่ยอมทิ้งลูก ต้องหาให้ได้

หลังจากออกจากโรงพยาบาล สุนวลพบว่าอีกฝ่ายจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้เธอเป็นจำนวนมาก ซึ่งเกือบเพียงพอสำหรับการอยู่ได้หนึ่งเดือน

เธอออกจากโรงพยาบาลโดยมีเงินเหลืออยู่ก้อนหนึ่ง

หลังจากเก็บข้าวของแล้ว สุนวลก็กลับบ้าน แต่เมื่อลงมาชั้นล่าง เธอเห็นกระเป๋าถูกโยนทิ้ง สุนวลรีบวิ่งไปหา แต่เธอถูกโยนออกจากบ้านพักหลังเล็ก

ซูนวลมองไปที่วิลล่า มันคือหลินฮุ่ยฮุ่ย

สุนวลวิ่งไปข้างหน้าอย่างหมดลมหายใจ

“โย กลับมาแล้วเหรอ”

เมื่อเห็นว่าซูนวลและหลินฮุ่ยฮุ่ยไม่สนใจ เธอจึงสั่งให้ผู้คนเคลื่อนไหว

“หลินฮุ่ยฮุ่ย คุณไร้ยางอายเกินไป นี่คือบ้านของฉัน คุณกำลังทำอะไรอยู่”

สุนวลคิดว่ากลั่นแกล้งเธอไม่ง่าย

Lin Huihui หัวเราะเบา ๆ : "คุณคิดว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่ คุณตาบอดหรือคุณมีตาสุนัขคู่หนึ่ง ข้อตกลงการหย่าร้างระบุไว้อย่างชัดเจนว่าไม่ว่าจะเป็นทรัพย์สินก่อนสมรสหรือทรัพย์สินหลังสมรสของคุณ การหย่าร้างเป็นของ ชายคนนั้น ทำความสะอาดและออกจากบ้าน”

สุนวลชะงักไปครู่หนึ่งก็จำได้ว่าตอนนั้นเธอยังไม่ได้อ่านข้อตกลงการหย่า

"ถึงฉันจะหย่าร้าง คุณก็เข้าบ้านหลังนี้ไม่ได้ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน และ..."

สุนวลมองดูคนงานที่ย้ายเข้าไปข้างใน “ถึงผมจะเซ็นใบหย่าแล้ว แต่ผมไม่ได้ไปเอาใบหย่ามา จึงไม่ถือเป็นการหย่าอย่างเป็นทางการ

คุณเป็นอะไร คุณมาที่บ้านของฉันเพื่อย้าย "

“ซูนวลจะกลับคำไหม”

ดวงตาของ Lin Huihui เบิกกว้าง และ Su Nuan รู้สึกขบขัน: "การแต่งงานหมายถึงการหย่าร้าง แต่สิ่งต่าง ๆ ไม่จำเป็นต้องเป็นของคุณ

Lin Huihui อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าคุณทำอะไร คุณเป็นผู้หญิงที่ทำงานในไนท์คลับไม่ใช่เหรอ

ถ้าเจ้าต้องการแสดงความอับอาย ข้าจะไม่ให้เจ้าเห็นหน้าเช่นนี้

ไปเดี๋ยวนี้ ฉันไม่อยากเห็นคุณ ให้ Zhou Linyuan มาคนเดียว "

“ตกลง ฉันจะให้ Zhou Linyuan ทำเอง ฉันจะดูว่าคุณสามารถทำอะไรได้ Su Nuan ฉันไม่กลัวที่จะบอกคุณว่าถ้าคุณไม่สามารถเข้ากับฉันได้ คุณจะไม่มี ชีวิตที่ดี"

Lin Huihui โบกมือของเธอและพาเธอออกจากบ้านของ Su Nuan

ซู่นวลและคนอื่น ๆ จากไป ยืนอยู่ในห้องด้วยความงุนงง

บ้านหลังนี้ถูกทิ้งโดยพ่อแม่ของเธอ เธอไม่ได้ดูแลบริษัท ดังนั้นเธอจึงสูญเสียบ้านหลังนี้ไปไม่ได้

บ้านหลังนี้มีความทรงจำเกี่ยวกับเธอมากเกินไป

แต่ Zhou Linyuan และ Lin Huihui มีความทะเยอทะยาน พวกเขาจะปล่อยมันไปหรือไม่?

ไม่นาน Lin Huihui ก็กลับไปกลับมา คราวนี้เธอมาพร้อมกับ Zhou Linyuan

ซูนวลกำลังจัดระเบียบบ้าน เมื่อเธอได้ยินเสียงกริ่งหน้าประตู เธอรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องดี แต่เธอเดินไปที่ประตูเพื่อตรวจสอบ และแน่นอนว่าเป็นหลินฮุ่ยฮุ่ยและโจวหลินหยวนที่มา

สุนวลไม่เปิดประตูก็ทุบพวกมันไม่ได้

“ซูนวล ฉันรู้ว่าคุณอยู่ข้างใน คุณบอกฉันไม่ใช่เหรอว่าต้องการให้หลินหยวนบอกคุณ ฉันพาเขามาที่นี่เพื่อบอกฉัน บอกฉันสิ!”

Li Huihui ไม่สามารถรอได้อีกต่อไป และอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกไปนอกประตู

เธอเคยชอบบ้านหลังนี้เมื่อนานมาแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะสูตรเครื่องสำอาง เธอคงไม่รอจนถึงตอนนี้

สุนวลเหลือบมองไปที่ประตู

โทรแจ้งตำรวจแล้ว

“มีคนสองคนอยู่ที่ประตูบ้านของฉัน พวกเขาเคาะประตูอยู่เรื่อยๆ ฉันกลัวมาก ได้โปรดมาเร็วๆ”

ตำรวจมาถึงอย่างรวดเร็ว และเมื่อ Zhou Linyuan และ Lin Huihui เห็นตำรวจ พวกเขาก็วิ่งหนีด้วยความกลัว

ตำรวจไม่ได้ไล่ล่า พวกเขาเคาะประตูและถามคำถามก่อนออกไป

สุนวลปิดประตูนั่งลงกับพื้น

นี่ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา คุณต้องหาวิธี

วันรุ่งขึ้น ซูนวลไปที่ศาลแต่เช้าและฟ้องโจว หลินหยวนก่อน

ด้วยเหตุนี้ ซูนวลจึงไม่กลัวหน้าแตก

สุนวลหมอบอยู่ในรถดูตอนแรกก็กลัวแต่ตอนนี้ตกใจกลายเป็นว่าสู้ได้สุดฤทธิ์

หล่อมาก!

ซูนวลอยู่ในผีสางเทวดา เปิดประตูรถและเข้าไปในรถพร้อมกับคนๆ หนึ่ง พยายามดึงซูนวลออกมา ก่อนที่ซูนวลจะรู้ตัว เล้ง เฉิงเป่ยรู้ก่อน

เขาหันกลับมาเปิดประตูรถแล้วตะโกนว่า "ลง"

ซูนวลก็รวดเร็วเช่นกัน นอนลงบนเก้าอี้ เล้งเฉิงเป่ยคว้าแขนของคู่ต่อสู้ด้วยมือข้างเดียวแล้วดึงเขาลง

เหวี่ยงมันไปที่พื้นตรงข้ามอย่างรวดเร็ว ซือนวลได้ยินเสียงกระดูกหัก

"ปิดประตู."

Su Nuan ได้ยิน Leng Chengbei ตะโกนลุกขึ้นและปิดประตูทั้งสองด้านทันที

ซูนวลหายใจเข้าลึก ๆ เฝ้าดูต่อไป

Leng Chengbei ได้ทำความสะอาดทุกคนแล้วและมีคนสองสามคนนอนอยู่บนพื้น Leng Chengbei เดินไปเตะพวกเขาทำให้พวกเขาไม่สามารถขยับได้

สุนวลโทรแจ้งตำรวจไม่ช้าไม่นานตำรวจก็มาถึง

เมื่อเห็นตำรวจ สุนวลก็ผลักประตูเปิดออกก่อนจะกล้าลงจากรถ

ในเวลานี้ Leng Chengbei กำลังยืนพิงรถและรอให้ตำรวจแก้ปัญหา

ตำรวจเห็นว่าเป็นชายในชุดทหารจึงดูสุภาพมาก

สุนวลรู้สึกว่าเธอมีความสุขกับการกินที่ไม่เคยได้รับมาก่อน

หลังจากจัดการเรื่องนี้แล้ว ซูนวลขอบคุณ Leng Chengbei: "ขอบคุณ"

"ทำไมคุณถึงมีความแค้นกับพวกเขา"

สุนวลอึ้งไปครู่หนึ่งไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะสนใจเรื่องนี้จึงเล่าเรื่องบ้านของอดีตสามีให้ฟัง

Leng Chengbei ขมวดคิ้ว: "โง่!"

สุนวล : "...".