การเกิดใหม่ของนางสนมพิษ: อัครมเหสี นิยาย บท 16

เธออดทนกับวันเวลาเหล่านั้น แต่ตอนนี้เธอมีเนื้องูกินแล้ว เธอจะจู้จี้จุกจิกอะไรอีก

“ถ้าองค์หญิงไม่อยากกิน ข้าจะหาอย่างอื่นให้เจ้า อย่าฝืน”

ก่อนที่ Lin Zhiyan จะพูดจบ Feng Qingwu ก็เงยหน้าขึ้นมองดวงตาที่ลึกล้ำของ Lin Zhiyan เธอรู้สึกคุ้นเคยด้วยเหตุผลบางอย่าง ราวกับว่าเธอเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

แต่เฟิงชิงหวู่จำไม่ได้ว่าอยู่ที่ไหน

"ยังไง?"

เฟิงชิงหวู่ส่ายหัวแรง ๆ และพูดเบา ๆ : "ไม่มีอะไร จักรพรรดิฉีไม่จำเป็นต้องใช้ความพยายามใด ๆ เพื่อวังนี้ ก็แค่เนื้องู วังนี้กินมัน"

ค่อย ๆ เดินต่อไปถึงส่วนลึกของถ้ำ ตลอดทางไม่เคยพบสิ่งแปลก ๆ แม้แต่หนูสักตัว

ประสาทที่ตึงเครียดของ Feng Qingwu ค่อยๆ ผ่อนคลาย และเธอยังก้าวไปข้างหน้า Lin Zhiyan

“องค์หญิง ระวังหน่อยดีกว่า ถ้ำนี้มีคนน้อย ข้าเกรงว่าจะมีสิ่งไม่สะอาด ถ้าเจ้าชนองค์หญิง ข้าจะเป็นความผิดของข้าเอง”

เฟิงชิงหวู่เงยหน้าขึ้นอย่างเฉยเมย คิดว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงคำพูดที่ตื่นตระหนกของ Lin Zhiyan

เพื่อที่จะดูแคลนตัวเองต่อไป เขาดึงมือหยกออกจากฝ่ามือทันที

“ตำหนักแห่งนี้คือองค์หญิงฮุ่ยกัวผู้สง่างาม วิญญาณชั่วร้ายเช่นนี้จะมีได้อย่างไร!”

เฟิงชิงหวู่ยิ้มอย่างมีชัย และความรู้สึกรักใคร่ในดวงตาที่สวยงามของเธอก็ไหลออกมา แต่น่าเสียดายที่คำพูดยังไม่จบ มีเพียงเสียงที่ชัดเจนและคมชัดเท่านั้นที่ได้ยิน

เสียงฝีเท้าที่เดิมถอยกลับหยุดกะทันหัน และดวงตาคู่หนึ่งมองหลินจือหยานด้วยความสยดสยอง

“เบงกอง เจ้าเหยียบอะไร”

“องค์หญิง อย่าหันหลังกลับมาหาข้า”

ตามที่ Lin Zhiyan พูด เขายื่นมือไปทาง Feng Qingwu แต่ยิ่งเขาบอก Feng Qingwu ว่าอย่ามองย้อนกลับไป เฟิงชิงหวู่ก็ยิ่งอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเสียงที่คมชัดได้กระตุ้นความปรารถนาของ Feng Qingwu ที่จะรู้ว่า อะไรที่ทำให้เกิดเสียงเช่นนี้ได้ และมันคืออะไร Lin Zhiyan ไม่ต้องการเห็นมันมากนัก

ภายใต้การจ้องมองของ Lin Zhiyan Feng Qingwu หมุนร่างกายของเธอไปรอบๆ อย่างช้าๆ แต่เธอไม่เคยหันศีรษะเลย

เฟิง ชิงหวู่หันศีรษะของเธอในทันใด เพียงเพื่อเห็นเบ้าตาสีเข้มสองข้าง มองตัวเองอย่างแผ่วเบา

"อา!"

มีเพียงเสียงกรีดร้องโหยหวนดังออกมาจากถ้ำ และเฟิง ชิงหวู่ขดตัวอยู่ในอ้อมแขนของหลิน จื่อหยานและตัวสั่น

“คุณ คุณไม่ได้บอกว่ามีคนน้อยที่นี่ ทำไมมีกระดูก!”

มีหญิงสาวสวยอยู่ในอ้อมแขนของเขา แม้ว่า Lin Zhiyan จะนั่งอย่างมั่นคงบนภูเขา เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียสมาธิเล็กน้อย

“บางทีเหมือนเรา พวกเขาเป็นผู้บริสุทธิ์ที่ตกหน้าผานี้โดยไม่ได้ตั้งใจ” Lin Zhiyan กอด Feng Qingwu ด้วยมือข้างเดียว ถือคบเพลิง และมองไปรอบ ๆ

ถ้ำไร้ก้นแต่เดิมได้มาถึงด้านล่างแล้ว และทางเดินแคบแต่เดิมก็เปิดออกราวกับว่ามีคนจงใจสร้างสถานที่แห่งนี้ให้เป็นห้องหิน

"ที่นี่ดูเหมือนว่ามีคนจงใจทำ"

"จงใจ? เป็นไปได้ไหมว่าถ้ำนี้ถูกคนอื่นขุดขึ้นมาโดยเจตนา? เป็นไปได้ไหมว่าถ้ำดังกล่าวถูกเตรียมไว้ในสถานที่เพื่อคุมขังใครบางคน?"

เมื่อคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ เฟิง ชิงหวู่อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา และกำเสื้อผ้าของ Lin Zhiyan แน่นโดยไม่รู้ตัว

นอกจากนี้ เธอไม่สามารถคิดถึงความเป็นไปได้อื่นใดได้เลย

“ไม่ได้ถูกตัดออกไป” Lin Zhiyan กล่าวอย่างเย็นชา

แขนรอบเอวของเธอรัดแน่นโดยไม่รู้ตัว และในขณะนี้ เฟิงชิงหวู่ตระหนักว่าเธอถูก Lin Zhiyan กอดเธอตั้งแต่ตอนนี้

ไม่ว่าจะเป็นชาติที่แล้วหรือชาตินี้ เฟิง ชิงหวู่ไม่ค่อยสนิทสนมเท่าผู้ชาย ใบหน้าสวยของเธอแดงก่ำทันที และเธอพยายามดิ้นรนที่จะกระโดดออกจากอ้อมแขนของหลิน จือหยาน

“เมื่อกี้ฉันทำให้คุณขุ่นเคืองใจ ไม่ต้องกังวลเรื่อง Qi Di” เฟิงชิงหวู่จัดแจงเสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิงของเธอด้วยความลำบากใจเล็กน้อย

"ไม่ใช่เพื่อรุกราน แต่เพื่อเพลิดเพลิน"

Xiangruan ในอ้อมแขนของเขาจากไปอย่างกะทันหัน Lin Zhiyan ขยับนิ้วของเขาด้วยความคิดถึง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความคิดถึง

เมื่อเห็นสีหน้าของเขา ใบหน้าของเฟิงชิงหวู่ก็ร้อนผ่าว และเธอก็หันหน้าหนีไปมองเขาทันที

คบไฟที่ถูกทิ้งถูกจุดขึ้นทีละอัน และห้องหินที่มืดแต่เดิมเผยให้เห็นรูปลักษณ์ดั้งเดิมของมันภายใต้แสงริบหรี่ของไฟ

มีเตียงหิน โต๊ะหิน ชามไม้ ตะเกียบ เห็นได้ชัดว่ามีคนเคยอาศัยอยู่ที่นี่และเวลาก็ไม่สั้น

"ไม่มีอะไรทั้งนั้น."

น่าเสียดายที่เฟิง ชิงหวู่ไม่พบว่ามีประโยชน์อะไรนอกจากของใช้ประจำวันบางอย่าง

“เขาตายอย่างแปลกประหลาดเล็กน้อย” Lin Zhiyan ล้อมรอบกระดูกเป็นเวลานาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออีกฝ่ายเห็นกระดูกขาที่หักของอีกฝ่าย ความเย็นวาบในดวงตาของ Lin Zhiyan

ดวงตาคู่หนึ่งเต็มไปด้วยเจตนาสังหาร

"มีอะไรผิดปกติ?"

"เนื้อบนตัวของเขาไม่เน่าเปื่อย แต่ถูกกัดกินทีละนิด และเขาเสียชีวิตได้ไม่เกินหนึ่งปี"

Lin Zhiyan แปรงกระดูกสีขาวโดยไม่รู้ตัวด้วยนิ้วที่สวยงามมากคู่หนึ่งของเขา