ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 98

คิวคิวออกไปจากตึก หลังจากหาที่นั่งได้ เขาที่ตัวเล็กๆ ก็หยิบแท็บเล็ตของเขาออกมาจากในกระเป๋าเรียน

กลับคิดไม่ถึงว่า ตอนนี้เอง มีคนเห็นเขา ……

“วดี เหมือนว่าฉันจะเห็นลูกเลี้ยงของหลานสาวเธอที่โซนเมืองเก่านะ นี่ฉันตาฝาดไปเปล่า？”

รถคันหนึ่งผ่านมาที่ข้างหมู่บ้านนี้พอดี ตอนแรกไม่ได้สนใจหรอก จนกระทั่งคิวคิวเปิดแท็บเล็ต แสงบนหน้าจอส่องไปที่หน้าเล็กๆของเขา จึงดึงดูดสายตาของคนนี้

“โซนเมืองเก่า？”

สุขาวดีที่ได้รับสาย ตอนนี้กำลังหงุดหงิดตระกูลเกตุสรัล

สองวันนี้ ตั้งแต่หลานสาวเธอบอกว่าจะไปทำงานที่หิรัญชากรุ๊ป สุดท้ายวันนั้นแต่งตัวสวยงามไป ยังไม่ได้เข้าประตูบริษัทไปก็กลับมา

ในบ้าน ก็เดือดร้อนเป็นอย่างมาก

“เธอเห็นชัวร์ไหม？”

“แค่พริบตาเดียว แต่ถ้าเธออยากยืนยันล่ะก็ ฉันกลับไปดูอีกได้”

คนที่โทรมานี้ สนิทกับเธอมาก ได้ยินว่าเธอต้องการยืนยันเรื่องนี้ จึงสื่อไปว่า เธอสามารถกลับรถไปให้ได้

ดังนั้นสุขาวดีจึงมองหลานสาวที่ตอนนี้อยู่ในห้องรับแขก กำลังตัดไม้กระถางเหมือนคนบ้า แล้วตกลง

ไม่กี่นาทีถัดมา โทรศัพท์ของสุขาวดี ก็ได้รับภาพใบหนึ่ง

ในภาพนี้ ถ่ายรูปเด็กคนหนึ่งที่ดูคุ้นตา เขาสะพายกระเป๋าเรียนนั่งอยู่บนขั้นบันได ในมือถือแท็บเล็ต ที่เขารักที่สุด

นี่คือลูกบุญธรรมของหลานสาวเธอจริงๆ！

สุขาวดีนั่งลงทันที เหลือบมองหลานสาวที่ยังตัดอยู่ จากนั้นเธอโบกมือ：“เอาล่ะ ไม่ต้องตัดของพังๆของแกแล้ว ตัดไปแกก็ไปหิรัญชากรุ๊ปไม่ได้ แกมาดูนี่ดีกว่า นี่อาจเป็นผลดีต่อแกได้”

แป้งร่ำที่กำลังตัดอย่างบ้าคลั่ง：“……”

ที่จริงเธอไม่ชอบตัดแต่งกิ่ง แต่ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอก็ใช้กรรไกรที่คมนี้ เริ่มตัดไม้กระถางอ่อนๆเหล่านี้ครั้งแล้วครั้งเล่า

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ยัยแพศยาที่ตายแล้วฟื้นคนนั้นกลับมา เธอก็ขยันตัดมากขึ้น

เธอถือกรรไกรไว้ในมือ ไม่รู้ว่าจะคิดอะไรได้ หลังจากมีความขุ่นเคืองแวบผ่านดวงตา จากนั้นก็ ฉับ——

ไม้กระถางทั้งหมดตัดจนโล้นไปหมด

สุขาวดี：“……”

และก็รอไปอีกหลายวินาที สุดท้าย ผู้หญิงคนนี้ก็ทิ้งกรรไกรลง เดินเข้ามาด้วยใบหน้านิ่งเฉย

สุขาวดีเห็น ก็ยื่นรูปในมือให้ทันที：“แกดูสิ นี่ใคร？ใช่ลูกชายของแสนรักไหม？”

แสนรัก？