ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 121

แต่ความจริงแล้ว ปฏิกิริยาตอบสนองในเรื่องนี้ของแสนรักก็เป็นเหมือนกับมีดที่ทิ่มแทงเข้าไปในหัวใจของเธอเรียบร้อยแล้ว เธอไม่อยากยอมรับ แต่ครั้งนี้ เธอแพ้ให้กับผู้หญิงคนนั้นจริงๆ

ทำไมเป็นแบบนี้?

ไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้รักเธอหรอกเหรอ?

ตอนนั้นที่นางท้องโตเธอไม่เห็นว่าเขาจะเห็นอกเห็นใจเลยแม้แต่นิดเดียว แล้วทำไมหลังจากนั้นห้าปี เขากลับเปลี่ยนเป็นแบบนี้กัน?

สุดท้ายแล้วแป้งร่ำก็กลับไปด้วยความตกตะลึง......

——

เส้นหมี่เองก็จิตใจเหม่อลอยอยู่ตลอดเช่นกัน

จนกระทั่งคณาธิปขับพาเธอออกไปไกลจากใจกลางเมือง เกือบจะถึงคลินิกของเพื่อนเขาอยู่แล้วนั้น เธอถึงได้ค่อยๆมีสติขึ้นมา

“คุณหยุดก่อน คณาธิป หยุดรถก่อน!”

เมื่อได้สติขึ้นมาแล้วเธอรีบให้ชายหนุ่มจอดรถทันที น้ำเสียงได้ยินถึงความโมโหอย่างชัดเจน

คณาธิปจอดรถ

“สวยใส ผม......”

“โอเคค่ะ ฉันไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น วันนี้ฉันยังมีธุระ ไม่ไปหาเพื่อนคุณแล้ว ขอโทษทีนะคะ!”

เส้นหมี่ตัดบทเขา เปิดประตูรถแล้วเธอก็จะออกไปทันที

หลังจากที่คณาธิปเห็นเธอเป็นแบบนี้แล้ว ก็รู้สึกร้อนใจ

“สวยใส คุณฟังผมก่อน เมื่อกี้นี้ผมไม่ได้มีเจตนาจริงๆ ผมก็แค่เห็นพวกเขาทำให้คุณอับอายแบบนั้น ผม....ผมทนดูไม่ได้ ถึงได้พูดแบบนั้นออกไป สวยใส”

เขาไม่กล้าแตะต้องเธออีก หลังจากที่เห็นเธอลงจากรถแล้ว เขาก็รีบตามลงมาจากที่นั่งคนขับ อ้อมมาขวางเธอเอาไว้อีกครั้ง

เมื่อครู่นี้ เป็นแผนรับมือชั่วคราวจริงๆ!

เขาดูต่อไปไม่ได้แล้วถึงได้พูดออกไปอย่างลวกๆว่าเธอเป็นแฟนของเขา

แต่อาการที่เส้นหมี่แสดงออกมานั้นกลับไม่ได้มีการผ่อนคลายใดๆเลย

แม้กระทั่ง เป็นเพราะคำพูดของเขา ยิ่งทำให้ดวงตาของเธอมืดมนยิ่งขึ้นกว่าเดิม หลายปีขนาดนี้ เธอมีท่าทางแบบนี้กับเขาน้อยมาก

คณาธิปเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อย.....

“สวยใส?”

“คุณรู้เรื่องของฉันตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหม? และคุณเองก็รู้จักแสนรักด้วยใช่ไหมคะ?”

ในที่สุดสายตาของเส้นหมี่ก็จ้องมองมาที่เขาตรงๆ แต่น้ำเสียงกลับเย็นชามากอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

สิ้นเสียงแล้ว ชายหนุ่มตรงหน้าก็หน้าซีดขึ้นมาแล้วจริงๆ

“คุณฟังผมอธิบายก่อนนะ.....”

“ไม่ต้องค่ะ ความจริงแล้วรู้เรื่องก็ไม่เป็นไรเหมือนกัน ใช่ค่ะ ฉันเป็นอดีตภรรยาของแสนรัก ลูกทั้งสองคนของฉันก็คือลูกของเขา เพราะฉะนั้น ธิป คุณอยู่ห่างๆจากฉันหน่อยจะดีกว่านะคะ เพื่อไม่ให้เขาต้องมาทำร้ายคุณ ต่อไปทางที่ดีที่สุดก็ทำเป็นไม่รู้จักกับฉันไปเลยก็ได้!”

ในที่สุดเส้นหมี่ก็สงบลง แล้วก็เอ่ยเตือนคนๆนี้ขึ้นมาทีละคำๆ

แต่คณาธิปได้ยินแล้วกลับโมโหขึ้นมาแล้ว!

“ทำไมผมจะต้องอยู่ห่างจากคุณด้วย? พวกคุณไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว เขายังมีสิทธิอะไรที่จะทำกับคุณแบบนี้อีก? สวยใส คุณไม่ต้องกลัวนะ ต่อไปผมสามารถปกป้องคุณได้”

แล้วเขาก็ก้าวเข้าไปหาเส้นหมี่ด้วยความรู้สึกที่ลึกซึ้ง

เส้นหมี่ตัวแข็งทื่อขึ้นมาทันที