ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 104

แต่เอาวะ เอาเรื่องแรกก่อน ถ้าเซ็กส์ดีเรื่องอื่นค่อยมาปรับกัน พัลลภาก็ไม่ใช่คนเลวร้าย เธอมีความน่ารักที่เขาเอ็นดูอยู่มากเหมือนกัน มันก็น่าจะเป็นพื้นฐานที่ดีในการที่จะลองคบกันจริงๆดู

“พี่นัทคะ ถ้าเพิร์ลตอบสนองพี่นัทได้พี่นัทจะมีแค่เพิร์ลได้ไหมคะรักแต่เพิร์ลได้ไหม ห้ามรักคนอื่น”

แววตาที่มองมาทำเอาณัฐนันท์ใจอ่อนยวบ เธอรักเขา เขารู้อยู่เต็มอก และเธอก็ชัดเจนมาตั้งแต่แรก อาจจะเป็นเพราะแบบนี้ ที่ทำให้เขาพยายามจะเข้าใจเธอ และนึกถึงเธอมากกว่าใคร

สำหรับเขาพัลลภาอาจจะเป็นคนโปรด เป็นคนที่เขาให้ความสำคัญที่สุด แต่ถ้าถามว่ารักไหม ไม่รู้สิ เขาไม่เคยรักใครมาก่อน

แต่อย่างน้อยตอนนี้เขาก็รู้สึกว่า ถ้าพัลลภาตอบสนองเรื่องเซ็กส์เขาได้ เขาสามารถมีเธอคนเดียวได้ นี่เป็นความคิดที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

“พี่ไม่เคยพูดคำว่ารักกับใคร”

เขามองสบตาเธอนั่นคือความสัตย์จริงที่สุด ผู้หญิงที่เคยนอนด้วย เขาไม่เคยพูดคำว่ารัก แต่คำว่ารักในตอนที่พูดกับเธอ มันเป็นแค่ลมปากในตอนที่อยากได้ แต่เขายังไม่ได้รู้สึกขนาดนั้นด้วยซ้ำ นั่นคือสิ่งที่ณัฐนันท์คิด

แต่สิ่งที่พัลลภาคิดคือเขาเคยบอกว่ารักเธอนั่นหมายถึงว่า เขาไม่เคยรักใครนอกจากเธอใช่ไหม

พัลลภาสบตาเขาแล้วยิ้มออกมา เธอชักรูดแท่งเอ็นตรงหน้าขึ้นลง ยิ่งรูดยิ่งแข็ง มันดูน่ากลัวแต่มันกลับมีแรงดึงดูดบางอย่างให้เธอก้มลงไปสัมผัสมันด้วยปาก

เมื่อปลายลิ้นร้อนๆ สัมผัสตัวตนของเขา ณัฐนันท์ถึงกับจิกผ้าปูที่นอน เขาตื่นเต้นกับสัมผัสของเธอ

“เพิร์ลที่รัก จับโคนมันไว้ครับ แล้วเพิร์ลอมส่วนปลายดูดช้าๆก่อนครับ อื้อ แบบนั้นล่ะครับ อ่าส์~ เด็กดี”

เขายันศอกกับที่นอนขึ้นมามองเธอ เอื้อมมือไปรวบผมนุ่มสลวยของเธอเอาไว้ ดื่มด่ำกับสัมผัสที่เธอมอบให้

“เพิร์ล”

เธอไม่ใช่คนที่ใช้ปากเก่งที่สุด ออกจะเงอะงะด้วยซ้ำ แต่มันกลับทำให้เขารู้สึกดีบอกไม่ถูก

“เพิร์ลโอ้วคนดีพอก่อน พี่จะไม่ไหวแล้ว”

เขารู้สึกว่าเขาจะเสร็จ พยายามจะผลักหัวเธอออก เพราะเกรงว่าจะกลั้นไม่ไหว ข่มใจไม่กระแทกรุนแรงเข้าออกใน ปากของเธอ แต่ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ เขาบอกว่าพอ เธอยิ่งดูดรุนแรง รู้สึกถึงสายธารรักที่มาจ่อที่หัว เสียวใจจะขาด

“เพิร์ล ไม่ไหว เพิร์ลเอาออกก่อน”

ณัฐนันท์กังวลว่ามันจะแตกในปากของเธอ เขารู้ว่าเธอไม่ชอบ แต่คนที่เขาพยายามผลักหัวออกกลับดูดดึงรุนแรง

“โอ้ววว เพิร์ล”

เธอไม่ยอมปล่อยและเขาก็กลั้นไม่ไหวแล้วความต้องการที่เก็บไว้หลายอาทิตย์กระฉูดออกมารุนแรง แต่เหมือนว่าเธอจะรับมือได้ดีขึ้น เพราะไม่มีท่าทีผะอืดผะอมให้เห็น คราบขุ่นขาวจำนวนหนึ่งเลอะมุมปากของเธอ

ณัฐนันท์มองตาที่ฉ่ำเยิ้มใบหน้าแดงก่ำมุมปากเลอะคราบรักของเขา ผมยุ่งนิดๆ ด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก

เขาฉุดมือของเธอให้นอนลงข้างกัน แล้วดูดดึงริมฝีปากแดงเจ่อ ดูดซับคราบน้ำรักของตนเองจากปากเธอ แล้วเวียนจูบเธออยู่แบบนั้น พัลลภาทำให้เขาแทบคลั่ง

“เพิร์ล ที่รักขอบคุณนะ”

เขาสบตาเธอ มันเหมือนปลดล็อกความรู้สึกบางอย่างในใจออกไป เมื่อเธอทำแบบนี้กับเขา เขาจำภาพที่เธอสำลักน้ำรักของเขาแล้วทำหน้าผะอืดผะอมในคืนนั้นได้ ซึ่งมันทำให้เขาต้องเตือนตัวเองว่า อย่ารุนแรงกับเธอมาโดยตลอด บางทีอยากจะเกินเลยกัน ก็ต้องห้ามใจ แต่วันนี้โคตรรู้สึกดี

“เพิร์ลอยากทำให้พี่นัทมีความสุข”

น้ำเสียงหวานๆ สายตาที่บอกความรู้สึกว่ารักเขามากแค่ไหน ทำเอาณัฐนันท์ใจอ่อนยวบ

พัลลภารัดนิ้วของเขาแน่น เขาชักนิ้วเข้าออกช้าๆ ปากทำหน้าที่ดูดเม็ดมณีสีแดงสด สะโพกของเธอยกลอยสูงขึ้น ก่อนจะเกร็งตัวตอดกระตุก หน้าตาเหยเก กัดปากแน่น สะบัดผมไปมา เป็นภาพเร้าอารมณ์ที่ยิ่งมองยิ่งทำให้เขาแข็งตัวขึ้นมา ณัฐนันท์เลื่อนตัวไปจูบเธอจูบซ้ำๆ อยู่แบบนั้น

“ชอบไหม”

ใบหน้าแดงก่ำ ปากบวมเจ่อ ตาหยาดเยิ้มแทนคำตอบได้ดี

“ชะ ชอบค่ะ”

เขาผละออกจากร่างหอมกรุ่น เดินไปหยิบเครื่องป้องกันที่เตรียมมา เหลือบตามองคนที่นอนหอบหายใจอยู่บนเตียง ผมดำสลวยสยายไปกับหมอน เป็นภาพที่รู้สึกอุ่นๆในใจ

แวบหนึ่งเขามีความรู้สึกหวงแหนและเป็นเจ้าเข้าเจ้าของร่างนุ่มนิ่มนั้น เธอเป็นของเขาคนเดียว เป็นความรู้สึกหวงแหนที่ไม่เคยเกิดกับใครมาก่อน

เขาเดินกลับมาหาเธอคุกเข่าลงตรงหน้าชักรูดความเป็นชาย ก่อนที่จะฉีกซองฟอยล์สวมถุงยางชนิดบางเฉียบลงบนความแข็งแกร่งแล้วรูดลงจนสุด

“เพิร์ลพร้อมไหม”

เขาขยิบตาให้คนที่ลืมตัวเผลอจ้องเขาด้วยสายตาอยากรู้ เธอไม่ตอบว่าพร้อมไหม แต่ความหยาดเยิ้มที่หลั่งออกมา ร่องรูฉ่ำเยิ้มขมิบซ้ำๆ แทนคำตอบได้ดี

เขาแยกขาของเธอออกแล้วยกตั้งขึ้น ตรงนั้นของเธอเรียบเนียนปราศจากเส้นขนเม็ดทับทิมสีแดงร่องรูปิดสนิท สวยจนอยากมองอยู่แบบนั้น

เขาจับความเป็นชายที่แข็งตัวเต็มที่ ถูไถที่ปุ่มกระสันเรียกเสียงครางของคนที่กำลังเกร็งตัวและจดจ่ออยู่กับตรงนั้นว่าเขาจะเอาเข้าไปตอนไหน เขารู้ดีว่ายิ่งจดจ่อเธอยิ่งเกร็ง

“อ่าส์~”