ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 103

“อย่างอนเลยนะคนดี นานๆทีเราจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันแบบนี้สักที ควรใช้เวลาให้คุ้มค่าสิ นะครับ ยิ้มก่อนเร็ว”

พัลลภาใจอ่อนยวบให้กับน้ำเสียงออดอ้อนของเขา แต่ก็ยังอยากงอนอยู่ ไม่ยอมยิ้มตามที่เขาบอก

“นะคนดี ยิ้มก่อนเร็ว เวลาเพิร์ลยิ้มเพิร์ลน่ารักมากเลยรู้ไหม”

พัลลภาแยกเขี้ยวใส่เขา เพราะจะเรียกว่ายิ้มก็คงไม่ได้ ณัฐนันท์หลุดขำออกมา เมื่อเห็นรอยยิ้มของเธอ

“แน่ใจเหรอว่าคือยิ้ม ยิ้มแบบนี้มันดูน่ากลัวนะ”

พัลลภาปรายตามองค้อนเขา เขาจับหัวเธอโยกเบาๆ

“ไปกินข้าวเถอะ เดี๋ยวปวดท้องหรือให้พี่ยกมาให้ตรงนี้ไหม”

เขาลุกจากเตียงตั้งใจจะไปยกข้าวมาให้เธอกิน แต่พัลลภาดึงมือเขาไว้ ณัฐนันท์ชะงัก

“ไม่ต้องค่ะ เดี๋ยวเพิร์ลเดินไปกินเอง”

เธอนิ่งคิดไปแวบหนึ่ง แล้วตัดสินใจพูดออกมา

“เพิร์ลรักพี่นัทนะคะ เวลาที่เพิร์ลคิดว่าพี่นัทมีคนอื่น เพิร์ลเจ็บ เพิร์ลทนไม่ได้ที่พี่นัทจะมีใครลับหลังเพิร์ล พี่นัทไม่มีคนอื่นนอกจากเพิร์ลได้ไหมคะ มีแค่เพิร์ลคนเดียวไม่ได้เหรอ”

น้ำเสียงของเธอเศร้า แววตาของเธอเจ็บปวด ในเมื่อเธอพูดออกมาตรงๆเขาก็จะพูดกับเธอตรงๆ

“เพิร์ลชีวิตของพี่ก่อนจะมาเจอเพิร์ลพี่ผ่านอะไรมาเยอะมาก เพิร์ลคงไม่ได้คิดว่าพี่จะมีเพิร์ลเป็นคนแรกหรอกใช่ไหม พี่ไม่เคยต้องมานั่งโทรหาใครรายงานตัวกับใคร พี่ไม่ค่อยชินที่ต้องทำแบบนั้น แต่ในเมื่อเพิร์ลต้องการ พี่ก็พยายามปรับตัว พี่พยายามเรียนรู้ความเป็นเพิร์ล แล้วเพิร์ลล่ะจะเรียนรู้ความเป็นพี่บ้างได้ไหม”

พัลลภามองสบตาเขาไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดเท่าไหร่นัก นี่เธอก็พยายามเข้าใจเขาอยู่นะ มีตรงไหนที่บอกว่าเธอไม่พยายาม

“ที่พี่เคยบอกกับเพิร์ลว่าเรื่องเซ็กส์มันสำคัญ มันหมายความว่าสำคัญจริงๆ เพิร์ลก็น่าจะพอรู้ว่า พี่เซ็กส์จัดมีความต้องการสูง แต่ที่ผ่านมาเดือนเศษๆที่เรามีอะไรกัน เรามีอะไรกันกี่ครั้งเองเพิร์ล แค่ไม่กี่ครั้งเอง เวลาที่พี่มีความต้องการ เพิร์ลจะให้พี่ทำยังไง”

นี่เขาก็ไม่ได้มีคนอื่นนะนอกจากพริมา และกับพริมาก็ห่างมากแทบจะไม่ได้เจอกันเลย ช่วงนี้เป็นช่วงที่เขามีเซ็กส์น้อยที่สุดแล้ว เฝ้ารอว่าจะมีกับเธอ เตรียมทุกอย่างไว้อย่างดี แล้วดูสิ่งที่ได้รับสิ ต้องมานั่งทะเลาะกันแบบนี้

“ให้พี่ชักว่าวเหรอเพิร์ล เพิร์ลรู้ไหมชักว่าวนี่มันคือหมดท่าจริงๆ คนอย่างพี่ถ้าพี่จะหาที่ปลดปล่อยแค่ออกไปข้างนอกก็มีคนพร้อมจะตอบสนองเยอะแยะ แล้วไงพี่ก็ไม่ไป รอมาทำกับเพิร์ล แล้วนี่อะไร พี่ต้องมานั่งทะเลาะกับเพิร์ลในเรื่องไร้สาระแบบนี้เหรอ ไหนจะวันข้างหน้าถ้าพี่ต้องการแล้วเพิร์ลไม่พร้อม ไม่สะดวก พี่ต้องอดใช่ไหม”

เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนั้น พัลลภาถึงกับไปไม่ถูก เธอไม่ชอบที่เขาพูดเหมือนกับว่าเขาพร้อมจะมีกับคนอื่นถ้าเธอไม่สะดวก แต่เธอก็คิดคำพูดที่จะโต้ตอบกับเขาไม่ทัน เบื่อตัวเองที่คิดช้าในเรื่องแบบนี้ เรื่องเรียนเธออาจจะฉลาด แต่เรื่องความสัมพันธ์เธอยังอ่อนด้อยมาก

“แทนที่จะมานั่งงอแงไร้สาระมาเรียนรู้ไม่ดีกว่าเหรอ ว่าจะทำยังไงให้พี่ติดใจจนไปหาใครไม่ได้อีก ทำให้พี่คลั่งแต่เพิร์ล คิดถึงแต่เพิร์ลคนเดียว ไม่ใช่มางอแงงี่เง่าแบบนี้”

ณัฐนันท์ถอนหายใจแล้วเดินไปล้มตัวลงนอนบนเตียง ปิดไฟข้างหัวเตียงฝั่งเขาแล้วหลับตาลง

วันนี้เขาเหนื่อยมาก เมื่อคืนเช็กบัญชีที่ร้านให้พี่สาวถึงตีหนึ่ง เพราะจะมาเที่ยว ตอนเช้าตื่นแต่เช้า ขับรถไปรับเธอแล้วก็พาไปออกค่าย ช่วยต่อชั้นเหล็กตั้งหลายอัน เหนื่อยมาก