ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 113
เขาก็ตอบ พัลลภารู้สึกไม่พอใจขึ้นมาทันที เขาคุยกับคนอื่นลับหลังเธอ
“พี่นัท คนนี้ใคร”
เธอยื่นโทรศัพท์ให้เขาดู ณัฐนันท์รับไปดู แล้วเขาก็ยื่นคืนเธอไม่ได้มีท่าทีตกใจ
“คนรู้จัก”
คนรู้จักเนี่ยนะ!
“รู้จักกันได้ยังไงคะ”
ณัฐนันท์พยายามนึก
“ไม่แน่ใจนะ น่าจะร้านเหล้า เมื่อนานมาแล้ว อ้อ น่าจะสาวเชียร์เบียร์ถ้าจำไม่ผิดนะ”
คำตอบของเขามันดูง่าย แต่คนฟังนี่ลมออกหูแล้ว
“พี่นัทแจกไลน์ให้สาวเชียร์เบียร์เนี่ยนะ”
นี่ไลน์เขามันสาธารณะมากเลยใช่ไหม
“อย่าไปสนใจเลย มันนานมาแล้ว”
นานจนเขาลืมไปแล้วด้วย พอดีหลายวันก่อนเจอกันอีกโดยบังเอิญ ผู้หญิงคนนี้เลยทักมาอีกรอบ
“เพิร์ลจะไม่สนใจเลย ถ้าพี่นัทไม่ตอบเขาแบบนี้”
ณัฐนันท์เงยหน้ามามองเธอ
“ก็เขาทักมา พี่ก็ตอบตามมารยาท”
มารยาทดีมาก
“…..”
ณัฐนันท์ก้มหน้าก้มตากินข้าวของตัวเองต่อไม่ได้สนใจอะไรกับข้อความของคนที่ทักมา เขาไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรขนาดนั้น
“กินข้าวเถอะ อย่าคิดมากเลยมันไม่มีอะไรจริงๆ”
เขาจะไม่ให้เธอคิดมากได้ยังไง เธอกับเขาก็เริ่มจากการทักข้อความหากันแบบนี้แหละ แล้วไงล่ะสุดท้ายก็ได้กันจนได้ แบบนี้ยังจะไม่ให้เธอคิดมากอีกเหรอ
ณัฐนันท์เงยหน้ามามองคนที่เงียบไป เห็นเธอจ้องหน้าเขานิ่ง
“ถ้าเพิร์ลไม่สบายใจบล็อกไปเลยก็ได้”
จะได้สบายใจว่าไม่มีอะไรจริงๆ เฮ้อ คิดมากจังโว้ย คนอย่างเขาถ้าจะแอบมีกิ๊กจริงๆ ไม่ให้จับได้หรอก แต่นี่ไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย
พัลลภามองข้อความที่ทักเข้ามา บล็อกงั้นเหรอ เธอบล็อกได้เขาก็ปลดบล็อกได้ ก่อนจะบล็อกต้องด่าก่อน
Nut: อย่าส่งข้อความมาหาเขาอีก ผู้ชายคนนี้มีแฟนแล้ว ผู้หญิงดีดี ไม่ทักหาแฟนคนอื่นนะคะ
พิมพ์เสร็จเธอก็จัดการบล็อก เหนื่อยใจกับการมีแฟนเป็นผู้ชายไลน์สาธารณะ
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ณัฐนันท์มารับพัลลภาที่หน้าคณะของเธอ ก่อนจะพาไปคาเฟ่สาขาหน้ามอ
พอไปถึงคาเฟ่ พัลลภาก็นั่งอยู่ที่โต๊ะประจำที่มุมหนึ่งของร้าน รอให้ณัฐนันท์เช็กยอดเช็กสต๊อก เธอนั่งเล่นโทรศัพท์รอเขา แต่ตาของเธอก็เหลือบมองเขาอยู่เป็นระยะ
พัลลภาเหลือบตาไปมองหน้าร้านมีลูกค้าใหม่เข้ามาในร้านหลายคน ดูจากตุ้งติ้งที่ติดเสื้อแล้วเป็นสาวๆจากคณะศิลปศาสตร์ แต่ละคนเปรี้ยวแซ่บมาแต่ไกล
ตอนแรกพัลลภาก็ไม่ได้คิดจะสนใจอะไร แต่สาวสวยคนหนึ่งที่ใส่กระโปรงสั้นแค่คืบแล้วยังแหวกหน้าขึ้นไปอีก นึกไม่ออกจริงๆว่าตอนนั่งจะนั่งยังไงไม่ให้คนเห็นกางเกงใน สั้นซะขนาดนั้น เธอจะไม่สนใจอะไรเลยถ้าแม่สาวเปรี้ยวคนนั้นจะไม่ไปวอแวกับผู้ชายของเธอ
พัลลภาพยายามสงบจิตสงบใจ มองเฉยๆจากมุมนี้ สองคนนั้นยืนคุยอะไรกันอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นยื่นโทรศัพท์ในมือให้ผู้ชายของเธอ แล้วเขาก็รับไปกดอะไรอยู่สักพักก็ส่งคืนให้ แล้วยังมีหน้ามาส่งยิ้มหวานให้กันอีก
ต่อหน้าต่อตาของเธอเขายังทำแบบนี้อีกใช่ไหม เธอไม่ไหวแล้วนะ
พัลลภาขยับตัวอย่างรวดเร็วตรงดิ่งไปยังเคาน์เตอร์ที่สองคนนั้นยืนคุยกันอยู่เธอดึงโทรศัพท์ออกจากมือลูกค้าคนนั้น
“ทำอะไร”
เธอมองลูกค้าคนนั้นแล้วสลับไปมองณัฐนันท์สีหน้าเอาเรื่อง
ณัฐนันท์มองสายตาวาวๆของเธอแล้วต้องกลั้นหายใจ กลัวว่าพัลลภาจะระเบิดอารมณ์ออกมา พักนี้เธอขี้หึงมาก ยิ่งเขากับเธอสนิทกันมากขึ้น เธอยิ่งขี้หึงและเอาแต่ใจมากขึ้น
“เพิร์ล”
น้ำเสียงกดต่ำของณัฐนันท์เพื่อเตือนสติพัลลภา แต่เธอกลับรู้สึกเหมือนกำลังถูกดุ
“พี่นัทอย่ามาดุเพิร์ลนะ ต่อหน้าต่อตาเพิร์ลพี่นัทยังจะแจกเบอร์ให้คนอื่นอีกเหรอคะ ขนาดต่อหน้ายังขนาดนี้ลับหลังจะขนาดไหน แล้วแบบนี้จะให้เพิร์ลเชื่อใจพี่นัทได้ยังไง”
สาวสวยจากคณะศิลปศาสตร์มีท่าทีตกใจ ก่อนที่เพื่อนๆคนอื่นของเธอที่นั่งอยู่ที่โต๊ะจะเดินมาสมทบ
“มีอะไรหรือเปล่าหนูนิด”
คนที่ชื่อหนูนิด ทำหน้าเบื่อๆ ก่อนจะหันไปบอกกับเพื่อน
“มีคนเขาหึงแฟนน่ะ คิดว่าเราจะมาอ่อยแฟนเขา"
ลูกค้าในร้านหลายคนเริ่มมองมาอย่างสนใจว่าเกิดอะไรขึ้น ณัฐนันท์ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ยิ่งเห็นลูกค้ามองมายิ่งรู้สึกอาย ไหนจะลูกน้องที่มองมาอย่างสนใจนั่นอีก
“ผมขอโทษแทนน้องเขาด้วยนะครับ เอาเป็นว่าที่จะให้ไปจัดเบรกที่คณะผมยินดีรับงานนี้ เดี๋ยวจะแถมขนมเพิ่มให้เป็นพิเศษตามราคาที่ตกลงกันไว้ด้วยครับ”
พัลลภาหน้าเจื่อนไปเมื่อได้ยินแบบนั้น ที่แท้ก็ลูกค้าที่มาติดต่อให้ทางร้านไปจัดคอฟฟี่เบรก ใครจะไปรู้ล่ะ แต่งตัวเซ็กซี่ขนาดนั้น ยื่นโทรศัพท์ให้แฟนเธอด้วยจะคิดเป็นอย่างอื่นได้ยังไง ที่ผ่านมาพฤติกรรมเขาเป็นยังไง เธอก็เห็นๆอยู่ ลับหลังเธอเขาก็แอบคุยกับคนอื่น
“ค่ะ พวกเราชอบขนมร้านนี้นะ แต่พี่ช่วยบอกแฟนพี่ทีว่าอย่าหึงจนหน้ามืดตามัวแบบนี้ ไม่ใช่ว่าผู้หญิงทุกคนจะอยากเข้าหาพี่กันไปเสียหมด แฟนหนูนิดน่ะเขาเป็นถึงลูกชายนักธุรกิจชื่อดัง รวยมากและที่สำคัญหน้าตาดีมาก หนูนิดเขาคงไม่คิดจะมาอ่อยแฟนใครหรอกนะ”
หนึ่งในสาวที่มากับคนชื่อหนูนิดตอกกลับเบาๆ เล่นเอาหน้าชาทั้งพัลลภาและณัฐนันท์เลยทีเดียว
เหตุการณ์ในครั้งนี้ทำให้ณัฐนันท์โกรธมาก หลังเสร็จธุระที่สาขาหน้ามอ ณัฐนันท์ก็เปิดฉากดุพัลลภาทันที
“เพิร์ลพี่ว่าสิ่งที่เพิร์ลทำมันมากไปหน่อยแล้วนะ หึงไม่ดูอะไรแบบนี้ พี่ไม่ไหว สิ่งที่เพิร์ลทำวันนี้มันแย่มาก เด็กที่ร้านจะคิดกับพี่ยังไงที่เพิร์ลมาตามหึงหวงพี่ไร้สาระแบบนี้ กับลูกค้าก็ไม่เว้น ทำอะไรเอาให้มันอยู่ในขอบเขตที่พอดีได้ไหม ลดๆความหึงความหวงลงบ้าง ถ้าเพิร์ลยังเป็นแบบนี้อยู่พี่คงไม่ไหวแล้ว ความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัด”
ณัฐนันท์ที่พยายามอดทนมาตลอดช่วงที่อยู่ในร้าน ระเบิดอารมณ์ออกมาเต็มที่เมื่ออยู่ด้วยกันสองคนในรถ เขาจอดรถเพื่อเคลียร์กับเธอในเรื่องนี้โดยเฉพาะ
หึงนิดๆหน่อยเขาพอทนได้ พยายามบอกตัวเองว่าเธอยังเด็ก
แต่จะว่าเด็กก็อายุห่างจากเขาแค่สามปีเอง พยายามปลอบใจตัวเองว่านี่อาจจะเป็นนิสัยลูกคนเล็ก แต่เขาก็เป็นลูกคนเล็กเหมือนกัน เขาก็ไม่ได้งี่เง่างอแงแบบนี้
เกิดเรื่องแบบนี้บ่อยๆ โรคประสาทคงได้ถามหาเขาเข้าสักวัน คนเราคบกันมันต้องมีความสุข มีชีวิตที่ดีขึ้น ไม่ใช่ต้องมานั่งหวาดระแวงกันแบบนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ของตายคนโปรด My Deceitful Lover