ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 129

ณัฐนันท์ถามอย่างไม่พอใจ

“มึงไง นอกจากหมาเหงาอย่างเดียวยังไม่พอ ยังเป็นหมาหน้าด้านปากแข็งอีกด้วย”

ติณณภพส่ายหัว จะทำยังไงกับมันดี มันถึงจะเห็นสภาพตัวเองในตอนนี้

“กูอยู่ของกูปกติ ไม่ได้เหงา”

ติณณภพเอาตำราMechanics of Meterials ที่ถือมาให้น้องรหัสฟาดลงไปที่หัวขี้เลื่อยของเพื่อน

“โง่แล้วยังปากแข็งอีก ส่องกระจกดูหน้าตัวเองบ้างไหม หน้าผากมึงน่ะ มีแต่คำว่าคิดถึงเพิร์ลตัวเบ้อเร่อ ยังจะปากดีอีก”

ณัฐนันท์ลูบผมตัวเองให้เข้าทรง แล้วก็นั่งเงียบ ผิดวิสัยที่ปกติ ถ้าโดนเพื่อนรุนแรงมาแบบนี้เขาจะรุนแรงกลับ

“คิดถึงแล้วไง เขาคงคบกับไอ้แบงค์แล้ว คลิปอาหารเกาหลีเนี่ย ก็ไอ้แบงค์พาไป ไอ้แบงค์ถ่ายให้ด้วย”

เผลอๆจะเป็นไอ้แบงค์ตัดให้อีกต่างหาก ไอ้นั่นมันเก่งเรื่องนี้

“ก็มึงมันช้า แล้วไงสรุปว่า จะปล่อยเขาไป”

ไม่ได้ปล่อยแต่เขาต่างหากที่ไปแล้ว

“แต่ก็ดีแล้วล่ะวะ มึงไม่ชอบคนมางี่เง่าใส่ หึงมากๆหวงมากๆตามมากๆมึงคงไม่ชอบ แต่คงมีคนชอบแหละ โน่น อีกคนที่ชอบก็มาโน่นแล้ว”

ติณณภพมองกายกับเท็นที่เดินมาแต่ไกล

“พี่ตี๋ รอนานไหมพี่”

กายเอ่ยทักทายพี่รหัส ส่วนเท็นก็ลงไปนั่งข้างพี่รหัสตัวเอง

“ไม่นาน อ่ะหนังสือที่อยากได้”

ติณณภพยื่นหนังสือให้น้องรหัส

“ขอบคุณครับพี่ คุยอะไรกันอยู่เหรอท่าทางซีเรียส”

กายมองรุ่นพี่สองคนที่นั่งทำหน้าเคร่งเครียดเลยอดถามไม่ได้

“คุยเรื่องผู้หญิง”

ติณณภพมองหน้าน้องรหัส

“ทำไมครับพี่ตี๋ พี่ตี๋มีแฟนเหรอ สละโสดหนีน้องแล้วเหรอครับพี่”

เท็นเอ่ยแซวติณณภพ

“เออ กูปรึกษาพวกมึงหน่อยสิ กูชอบผู้หญิงอยู่คนหน้าตาสวย ขี้อ้อน พูดเพราะ น่ารักสุดๆเลย เขาก็ดูจะชอบกูมาก ไม่สิ รักเลยแหละ มองกูที นี่ตาเยิ้มเลย ไปเที่ยวด้วยกันไม่เคยมองผู้ชายคนไหนทั้งนั้น สายตาเขามองแต่กูคนเดียว”

“พี่ตี๋ จริงหรือเปล่าเนี่ย ผมนึกว่าพี่อำเล่นว่ามีแฟน สรุป มีจริงๆเหรอ โอ๊ยทิ้งผมไปมีความสุขแล้ว”

เท็นโวยวาย พี่ชายที่รักทิ้งไปมีแฟน กับพี่ตี๋แม้จะไม่ใช่พี่รหัสแต่ก็สนิทกันมาก

“ยังมึง ยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะคบไหม เพราะน้องคนนี้เขาขี้หึงไปหน่อย เขาไม่ชอบให้กูไปมองผู้หญิงคนอื่น อยากให้กูมีแค่เขาคนเดียวรักเขาคนเดียว กูเลยไม่แน่ใจว่า จะคบดีไหม”

“พี่ตี๋ครับ ผู้หญิงที่ไหนก็เป็นแบบนั้นไหม ใครจะชอบให้แฟนตัวเองมีคนอื่นหรือไปกับคนอื่น ผมว่าไม่น่าจะมีนะ ยกเว้นว่าเขาไม่ได้รักพี่ คบกับพี่เล่นๆฆ่าเวลา ประมาณว่าแค่สนุกกัน ถ้าแบบนั้นเขาไม่สนหรอกว่าพี่จะมีใคร และเขาก็คงไม่ให้พี่ไปยุ่งด้วยว่าเขาจะไปกับใคร ผมว่าน่ารักออกผู้หญิงที่มีสายตาไว้มองเราคนเดียว”

กายให้ความเห็นในมุมของตัวเอง

“มึงว่างั้นเหรอวะกาย แต่เขาเห็นกูคุยกับผู้หญิงคนอื่นเขางอแงนะ บางทีสาวๆตามร้านเหล้าที่กูเคยแจกไลน์ไป ส่งข้อความมา กูไม่ได้คิดอะไรเลย แค่คุยเล่นๆไม่ได้คิดจะนอกใจเลยสักนิด เขาก็งี่เง่าใส่ กูไม่ชอบเลย”

เท็นฟังแล้วอดรนทนไม่ได้

“พี่ตี๋ ถ้าเป็นผมผมก็คงเป็นถ้าผมมีแฟนแล้วมีคนไลน์มาหาแฟนผม แล้วแฟนผมตอบ เป็นผม ผมก็ไม่โอเคนะ คบกับผมก็ต้องคุยแต่กับผมสิ ไปคุยไลน์กับคนอื่นผมไม่โอเค นี่ขนาดคุยไลน์นะ อย่าไปพูดถึงอะไรที่มากกว่านั้น ได้ตายกันไปข้าง”

ติณณภพเหลือบตาดูณัฐนันท์ที่ดูเหมือนไม่สนใจ ก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์แต่เขารู้ว่ามันตั้งใจฟัง

“พวกมึงว่า พี่ควรคบกับเขาเหรอวะ ผู้หญิงงี่เง่าแบบนี้"

“คุณสมบัติคืออะไรนะพี่ สวย น่ารัก ขี้อ้อนพูดเพราะ มีสายตาไว้มองเราคนเดียวเหรอพี่ แต่ขี้หึงใช่ไหม พี่ผมว่าพี่อย่าคบเลย”

ณัฐนันท์เหลือบตาไปมองน้องรหัส เนี่ยสมเป็นน้องรหัสเขา ใช่ขี้หึงอยู่กันไม่ได้หรอก

“ทำไมวะมึง กูว่าไม่เห็นจะมีปัญหา เป็นกูกูโอเค กูจะทำให้เขามั่นใจเองว่ากูจะมีแต่เขา”

กายไม่เห็นด้วย

“ที่บอกว่าไม่ต้องคบคือ ยกน้องเขาให้ผมเถอะครับพี่ แค่คุณสมบัติมีสายตาไว้มองผมคนเดียว นี่ผมก็โอเคแล้ว นี่ยังสวยน่ารักพูดเพราะขี้อ้อนด้วย โอ๊ย ผมรักตายเลย”

เท็นบอกสิ่งที่ตัวเองคิด บีบนวดพี่รหัสของเพื่อนเป็นการใหญ่ เผื่อพี่เขาไม่สนใจส่งมาทางนี้ก็ได้

ติณณภพหัวเราะขำเท็น

“คงไม่ได้หรอกเท็น คนนี้สวยน่ารักตรงสเปก ถ้าไม่เอาคงโง่น่าดู”

โคตรโง่เลยแหละ

“พี่ตี๋นี่โชคดีจัง สวยมากเลยเหรอครับพี่”

กายเป็นฝ่ายถามบ้าง

“สวยระดับดาวคณะ”

ติณณภพยักคิ้วให้น้องๆ

“โหดาวคณะเลยเหรอพี่ คณะอะไรครับ พี่ตี๋นี่ไม่ธรรมดา ซุ่มเงียบเลยน้า คณะอะไรบอกน้องที”

เท็นสะกิดรุ่นพี่แบบพร้อมอยากเผือกเต็มที ติณณภพยิ้มกว้างตอบอย่างอารมณ์ดี

“สถาปัตย์"

“สถาปัตย์!!”

เท็นกับกายมองหน้ากัน พอรุ่นพี่ตอบแบบนั้นรู้เลยว่า สวย น่ารัก ขี้อ้อน พูดเพราะ มีสายตาไว้มองเราคนเดียว ผู้หญิงแสนดีคนที่ว่าคือใคร

“น้องเพิร์ลเหรอ”

ติณณภพไม่ตอบได้แต่ยิ้มแล้วหันไปมองเพื่อน

“ว่าไงล่ะครับเพื่อน ได้ยินที่น้องมันพูดกันแล้วใช่ไหม ผู้หญิงคุณสมบัติแบบเพิร์ลมีแต่คนอยากได้เป็นแฟน ถ้ามึงไม่เอามีคนรอต่อคิวยาวเลย หัวแถวเริ่มตั้งแต่ลานจอดรถคณะวิศวะยาวจนหางแถวไปโน่นคณะนิติศาสตร์แล้ว”

ความหมายของติณณภพคือยาวมาก เพราะสองคณะนี้มันอยู่คนละฝั่งของมอเลย แถมตอนนี้คู่แข่งคนสำคัญที่ตามจีบน้องเพิร์ลอยู่ก็มีคณะวิศวะกับนิติศาสตร์ ไม่รู้ตอนนี้ใครจะมาวิน กายถอนหายใจออกมา แล้วตัดสินใจบอกกับรุ่นพี่ว่า

“พี่นัท ถ้าพี่ไม่คิดจะกลับไปคบกับน้องเพิร์ลจริงๆ ผมขอจีบน้องได้ไหม เอาตรงๆแมนๆแบบรุ่นพี่รุ่นน้องคุยกันเลยนะพี่ ผมชอบเพิร์ลไม่ถือสักนิดที่เขาเคยคบกับพี่มาก่อน แต่ติดที่เกรงใจว่าพี่จะไม่โอเค แต่ถ้าพี่ไม่คิดจะรีเทิร์นน้องจริงๆ ผมขอจีบเพิร์ลได้ไหม”

กายพูดกับรุ่นพี่สีหน้าจริงจัง บอกให้รู้ว่าถ้าอนุญาตจะจีบแน่ๆ หรือเผลอๆต่อให้ไม่อนุญาตก็จะจีบ

“มึงจะจีบได้ไง เขาน่าจะคบกับไอ้แบงค์ไปแล้ว”

พูดอีกก็เจ็บอีก

“ผมไม่สนหรอกพี่ผมพลาดมาทีแล้ว จะว่าผมหน้าด้านก็ได้ ที่ผ่านมาผมไม่เคยแม้แต่จะได้บอกน้องว่าผมรู้สึกยังไงกับเขา ผมอยากบอกความรู้สึกของตนเองกับเขาสักครั้ง และได้ทำอะไรให้เขาเห็นบ้างว่าผมชอบเขาจริงๆ สุดท้ายถ้าเขาไม่ชอบผมแล้วคบกับพี่แบงค์จริงๆผมก็จะไม่เสียดายอีก”

กายพูดในสิ่งที่ตัวเองรู้สึก แต่มันโคตรจะกระแทกใจคนฟัง ณัฐนันท์ฟังแล้วจุก ที่มีคนที่พร้อมจะแสดงความรักต่อพัลลภาขนาดนั้น ส่วนติณณภพปรบมือให้น้องรหัสตัวเองเสียงดัง

“มึงแม่งสุดยอดว่ะกาย สมแล้วที่เป็นน้องรหัสกู ใจมึงหล่อมาก”