ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 13

“เฮ้ย!มึงคิดจะจีบผู้หญิงของเพื่อนเหรอวะ ไอ้ตี๋ไอ้เพื่อนทรยศ”

ณัฐนันท์โวยวาย ผู้หญิงของเพื่อน ไอ้นี่แม่งก็ไม่เว้น จะคบมันเป็นเพื่อนต่อดีไหมเนี่ย

“นั่นแน่ ยอมเล่าให้ฟังแล้วเหรอ ก็ใครใช้ให้มึงอยากปิดบังกูทำเชี่ยอะไร ถามอะไรก็ไม่ตอบ ก็ต้องแบบนี้แหละกับคนแบบมึง ว่าแต่น้องเพิร์ลอะไรเนี่ย ได้ยังวะ”

ติณณภพถามด้วยสายตาอยากรู้อย่างเต็มที่

“ไอ้ห่า ก็มึงเป็นสะแบบนี้ มันน่าเล่าให้ฟังไหมล่ะ มึงจะอยากรู้ไปทำเหี้ยไร”

“กูก็เป็นเพื่อนสนิทมึงไง เรื่องของมึงกูก็อยากรู้เป็นธรรมดา”

ตามประสาเพื่อนที่ดีน่ะนะ

“ไอ้ห่า มึงเป็นเพื่อนไม่ใช่เมียกู ไม่ต้องรู้ทุกเรื่องก็ได้มั้ง”

อยากรู้แม้แต่เรื่องบนเตียง เกินไปไหม

“กูไม่ได้อยากเป็นเมียมึงครับเพื่อน พูดเสียกูขนลุกเลย”

ติณณภพทำท่าทางขนลุก ให้รู้ว่าขนลุกจริงๆ

“ลบคำขอเป็นเพื่อนเพิร์ลออกได้แล้ว”

ณัฐนันท์พยายามจะแย่งโทรศัพท์จากติณณภพ แต่ฝ่ายนั้นไม่ยอมให้ และคำขอที่ส่งไปได้รับการตอบรับเรียบร้อย

“เฮ้ยเสียใจวะ น้องเพิร์ลรับกูเป็นเพื่อนแล้ว มึงไม่ยอมบอกกูว่าได้น้องเขายัง กูไม่ลบหรอกจะเป็นเพื่อนน้องเขาไปแบบนี้แหละ เผื่อมึงไม่เอาจะได้จีบ”

ติณณภพไม่ได้คิดจะจีบ ‘เพิร์ลคนโปรด’ อะไรเนี่ยจริงๆหรอก เพราะพวกเขามีกฎว่าไม่ยุ่งผู้หญิงของเพื่อน แค่กวนประสาทมันไปงั้นแหละ

“น่ารักเชี่ยๆเลยมึง สดใสโคตร แต่ไม่เหมาะกับคนแบบมึงเลยสักนิด”

ติณณภพไล่ดูรูปในอัลบั้มของเพิร์ลไปเรื่อยๆ

“ปีหนึ่งสถาปัตย์เหรอ น่ารักดีนะ ไม่คิดจะสนหน่อยเหรอมึง”

“เอ้าไอ้นี่ยังไงของมึงกันแน่ เมื่อกี้เพิ่งบอกกูว่า น้องเขาไม่เหมาะกับคนแบบกู แล้วเสือกมาเชียร์ให้กูสน สรุปอยากให้ทำยังไงกันแน่”

ณัฐนันท์มองเพื่อนอย่างไม่เข้าใจ

“ก็น้องเขาน่ารักดี เหมาะจะคบเป็นคนรัก ถ้าไม่คิดจะจริงจังไม่น่ายุ่ง”