ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 136

“เพิร์ล พี่คิดถึงเพิร์ลจัง คิดถึงมากเลยรู้ไหม”

คำว่าคิดถึงออกจากปากของเขาซ้ำ เขาเวียนดูดเวียนเลียที่ปลายยอดทั้งสองข้าง จนปลายยอดอกสีสวยของเธอแข็งชูชัน

"ที่รักขอพี่รักเพิร์ลนะ พี่อยากเข้าไปในตัวเพิร์ล อยากให้เพิร์ลรัดพี่เอาไว้ คนดีขาพี่รักเพิร์ล รักที่สุดเลย”

พัลลภามองหน้าเขา ก่อนจะเอ่ยสิ่งที่อยู่ในใจออกมา

“นี่คือคำพูดของคนในตอนที่อยากจะเอาใช่ไหมคะ”

“เพิร์ล!”

ณัฐนันท์เสียใจเมื่อเธอพูดแบบนั้น นั่นคือความรู้สึกจริงๆของเขา และเขาอยากจะบอกกับเธอว่าเขารัก เขาอยากให้เธอยินยอมพร้อมใจ และมีความสัมพันธ์ครั้งใหม่ที่โอบล้อมด้วยความรัก

แต่ดูเหมือนว่าคำพูดเลวๆของเขายังคงติดอยู่ในใจของเธอ

“ไม่ใช่นะคนดี พี่รักเพิร์ลจริงๆ”

พัลลภาเยาะยิ้ม ก่อนที่จะเป็นฝ่ายผลักเขาลงบนเตียง

“คอนด้อมอยู่ไหนคะ”

ณัฐนันท์น้ำตาแทบร่วงที่คนโปรดของเขาทำแบบนี้ เธอทำเหมือนประชดและเย้ยหยันความรู้สึกของเขา เขาผลักเธอออก แล้วดึงให้นอนลงข้างกัน

“ไม่ทำก็ได้ เพิร์ลจะได้รู้ว่าพี่ไม่ได้อยากทำเพราะพี่ต้องการ แต่พี่อยากทำเพราะพี่รักเพิร์ล”

พัลลภาน้ำตาไหล

“นอนเถอะนะคนดี พรุ่งนี้พี่จะขับรถไปส่งที่บ้าน”

เขาดึงผ้ามาห่มคลุมให้เธอ ความต้องการมีอยู่มากมาย แต่บอกตัวเองว่าถ้าการที่จะทำแบบนี้แล้ว ทำให้เธอรู้สึกแย่เขาไม่ทำ

เขาอยากจะง้อเธอ อยากจะคืนดีกับเธอ อยากให้เธอยกโทษให้เขา แล้วกลับมารักกันเหมือนเดิม แต่คนโปรดของเขาก็ใจแข็งเหลือเกิน

“ที่รักหนาวไหม พี่หยิบเสื้อให้”

แม้จะเต็มไปด้วยความปรารถนา แต่ณัฐนันท์ก็บอกตัวเองว่า ถ้าเธอไม่ได้รู้สึกดีที่จะทำ เขาจะไม่ทำ เขาไม่อยากให้เธอรู้สึกว่าเขาหลอกล่อเธอเพราะความต้องการทางเพศ

พัลลภานอนคิดอะไรเงียบๆคนเดียว ความปรารถนาที่ไม่ได้รับการปลดปล่อย มันยากจะหักห้ามใจ

เธอพลิกตัวมากอดเขาแล้วเบียดตัวเขาหา

“พี่นัทขา กอดเพิร์ลที เพิร์ลอยากให้พี่นัทกอด”

ณัฐนันท์สะดุดลมหายใจของตัวเองทันที ที่ได้ยินเสียงออดอ้อนและเนื้อตัวนุ่มเนียนหอมกรุ่นที่เบียดเข้าหา หมายความว่ายังไง เขางงไปหมดแล้ว ได้แต่ทำใจว่าคงอดแน่ๆ แต่พอเธอเบียดตัวเข้ามาแบบนี้ นี่คืออะไร ไม่กล้าคิดเข้าข้างตัวเอง

“พี่นัทขา กอดเพิร์ลไม่ได้เหรอคะ ไหนว่ารักเพิร์ลไง ไม่รักเพิร์ลแล้วเหรอ”

หัวใจของณัฐนันท์อ่อนระทวยเมื่อได้ยินถ้อยคำออดอ้อนจากเธอ

“โธ่คนดี รักสิ รักจะตายอยู่แล้ว”

พัลลภาแหงนหน้ารอรับจุมพิตจากเขา ณัฐนันท์มองปากอิ่มที่เผยอรอ อยากจะก้มลงไปจูบ แต่เขาก็อยากจะถามคำถามสำคัญกับเธอ เขาไม่อยากให้เรื่องคืนนี้มันเป็นแค่เซ็กส์ แต่อยากให้เป็นเรื่องของความรัก

“เพิร์ลรักพี่หรือเปล่าครับ”

พัลลภาสบตากับเขา บอกความรู้สึกทั้งหมดออกมาทางแววตา

“รักค่ะ เพิร์ลรักพี่นัทคนเดียว”

พอได้ยินว่าเธอก็รักเขาเหมือนที่เขาก็รักเธอ ณัฐนันท์ใจพองฟูคับอก ก้มลงจูบเธอเนิ่นนาน แบบที่ใจอยากจูบ ก่อนจะค่อยๆปรนเปรอบทรักหวานฉ่ำให้เธอครั้งแล้วครั้งเล่า

เสียงหอบเสียงครวญครางเสียงเนื้อกระทบกัน ดังอยู่ในความมืด เป็นค่ำคืนที่ณัฐนันท์มีความสุขมาก และนี่ก็เป็นคืนที่นอนหลับสนิทที่สุดในรอบเดือนเลยทีเดียว

เสียงประตูห้องน้ำเปิดออก และแสงสว่างจากภายนอกลอดผ่านเข้ามา ปลุกให้ณัฐนันท์ตื่นจากหลับใหลจากนิทราอันแสนสุข

เขามองร่างบอบบางที่ออกมาจากห้องน้ำในชุดเมื่อคืน แต่หน้าใสปราศจากเครื่องสำอาง เดินไปเปิดม่านหน้าต่างอีกด้านออกให้แสงลอดเข้ามา ใจพองฟูอิ่มเอมเมื่อเห็นคนตัวขาวเดินไปเดินมาในห้องของเขา ห้องที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเคยเข้ามานอกจากเธอ

“ที่รัก ตื่นเช้าจังเลยครับ กี่โมงแล้ว”

เขาขยี้ตาเบาๆ ก่อนจะลืมตาขึ้นใหม่ เห็นเธอควานหากุญแจรถในกระเป๋าสะพายของตนเอง

“สิบโมงค่ะ กลับก่อนนะคะ”

ณัฐนันท์รีบผุดลุกจากเตียงทันทีที่เธอสะพายกระเป๋า

“เดี๋ยวก่อนสิคนดี รอพี่ก่อน พี่ไปส่งครับ”

ร่างเปลือยมองหาเสื้อผ้าของตนเอง ที่เกลื่อนกลาดกับพื้น

“ไม่เป็นไรค่ะ ไปเองได้”

พัลลภากระชับสายสะพายของกระเป๋าเอาไว้ เมินหน้าออกจากมังกรพ่นไฟที่ขยันพ่นไปหลายรอบ

“คนดีพี่ไปส่งดีกว่าครับ ใครจะปล่อยให้แฟนกลับเอง”

ณัฐนันท์ฉุดมือเธอเอาไว้ อีกมือก็รีบสวมกางเกงให้ตัวเอง อย่างทุลักทุเล

“ใครเป็นแฟนพี่คะ”

พัลลภาดึงมือออกจากมือของเขา ณัฐนันท์ชะงักไปเมื่อได้ยินคำถาม สบตาของเธอแล้วใจหล่นวูบ ตอนแรกเขานึกว่าเธอแค่เขินที่เมื่อคืนเธอเร่าร้อนมากแบบไม่เคยเป็นมาก่อน

เขาพอจะรู้ว่าเวลาดื่มคนโปรดของเขาจะเซ็กส์จัดมากกว่าปกติ อุณหภูมิความต้องการสูงตามระดับแอลกอฮอล์ในเลือด

“ที่รักหมายความว่ายังไง”

พัลลภาทำหน้าเบื่อๆ

“เราไม่ได้เป็นอะไรกันไม่ต้องเรียกที่รักค่ะ”

ณัฐนันท์หน้าเหวอเมื่อได้ยินแบบนั้น

“จะไม่เป็นได้ยังไงเมื่อคืนเราคืนดีกันแล้วไง เรารักกันตั้งหลายรอบ คนดีลืมแล้วเหรอ"

ถ้าลืมเขายินดีซ้ำให้อีกหลายๆรอบเลย

พัลลภายกมือขึ้นกอดอก

“นี่พี่เชื่อ?”

เธอทำหน้าเบื่อๆเมื่อเห็นเขาทำหน้าเหวอ

“จะบอกให้เอาบุญนะคะ ไม่ใช่แค่เฉพาะผู้ชายหรอกที่พูดอะไรก็ได้ในตอนที่อยาก ผู้หญิงก็ทำได้เหมือนกันค่ะ ไม่ต้องที่รัก ไม่ต้องคนดี เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน ไปก่อนนะคะ กลับเองได้”

พัลลภาหมุนตัวเดินออกไปที่ประตู เธอหยุดแล้วหันกลับมาอีกครั้ง เปิดกระเป๋าแล้วหยิบเงินออกมาสองร้อย แล้วเดินเข้ามาหาเขา ยัดแบงค์สีแดงสองใบลงในมือ

“ทิปค่ะ”

เธอยิ้มมุมปากแล้วเดินไปเปิดประตู ณัฐนันท์มองเงินในมือและมองตามหลังเธอก่อนจะได้สติก้าวตามไป

“เพิร์ล เดี๋ยวก่อนเพิร์ล”

พัลลภาที่เปิดประตูออกไปเจอผู้ชายห้องฝั่งตรงข้ามที่เคยชวนเธอเข้าห้อง กำลังจะออกไปข้างนอกเหมือนกัน ผู้ชายคนนั้นชะงักไปเล็กน้อยที่เจอเธอในลุคใหม่ พัลลภาสบตากับเขาแล้วยิ้มให้แล้วหันกลับมามองณัฐนันท์ ก่อนที่จะหันไปพูดกับผู้ชายคนนั้น

“จะออกไปข้างนอกหรือจะมาชวนเข้าห้องด้วยกันอีกคะ”

ณัฐนันท์มองหน้าของเธอกับผู้ชายห้องตรงข้ามสลับกัน

“หมายความว่ายังไงเพิร์ล”