ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 140

พัลลภาดึงมือของเขาไว้แล้วขยับตัว

“จะตีสามแล้ว พี่นัทนอนด้วยกันสิคะ”

เธอขยับที่ว่างข้างเธอให้

“จะให้พี่เบียดคนป่วยจริงๆเหรอ”

พัลลภาพยักหน้า

“เพิร์ลกลัว”

เธอบอกเขาแบบนั้นแล้วหลบตา อายแสนอายเขินแสนเขินที่ทำเป็นไม่สนใจอยู่เป็นเดือน นับตั้งแต่มีความสัมพันธ์กันครั้งนั้น แต่จริงๆแล้วเธอสอดส่ายสายตาหาเขาอยู่เสมอ

คืนนั้นเธอก็มีความสุขมาก จำได้ทุกอย่าง ตอนเช้าก็เขินๆที่ตื่นมาในอ้อมกอดของเขา แต่ด้วยความที่ทิฐิและเจ็บกับสิ่งที่เขาเคยทำ มันทำให้เธอไม่อยากจะกลับไป และอยากจะเอาคืนให้หนัก

แต่เหตุการณ์ในคืนนี้มันทำให้ใจของเธอมันอ่อน อ่อนไปกับความห่วงใยของเขา นาทีที่เธอขับรถลงข้างทางเธอกลัวมาก กลัวจนทุกอย่างมันตัดวูบ รู้สึกตัวอีกทีคือได้ยินเสียงของเขา แรกๆมันเหมือนกับว่ากำลังฝัน แต่พอเห็นสายตาท่าทางที่แสดงความห่วงใยของเขา เธอกลับรู้สึกอุ่นวาบที่ใจ

นาทีที่เธอตกอยู่ในอันตรายเธอรู้ตัวดีว่า เธอยังต้องการมีเขาอยู่ในชีวิต

ณัฐนันท์ออกมายืนรอพ่อกับแม่ของพัลลภาที่หน้าตึก เมื่อคืนตอนเธอเข้าไปเช็กร่างกายอยู่ในห้องฉุกเฉิน เขาหาหมายเลขโทรศัพท์ของพ่อแม่เธอจากโทรศัพท์ของเธอ แล้วรีบโทรไปบอกท่านทั้งสอง พ่อแม่ของเธอดูตกใจมาก แต่เขาก็ยืนยันว่าเธอปลอดภัยดี ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง หมอเช็กอย่างละเอียดแล้วว่าไม่มีบาดเจ็บตรงไหนนอกจากหัวแตก

“สวัสดีครับคุณ...อา”

ณัฐนันท์ยกมือไหว้ชายวัยกลางคนตัวสูงหน้าตาดีและมีเค้าหน้าหลายส่วนคล้ายพัลลภา และผู้หญิงอีกคนที่ท่าทางคล้ายพัลลภามากและยังสาวอยู่เลย เขาเลือกที่จะเรียกท่านทั้งสองว่าคุณอา แม้จะอยากจะเรียกคุณพ่อคุณแม่ แต่ก็เกรงว่าท่านจะตกใจ

“สวัสดี คุณนัทใช่ไหม”

พ่อของพัลลภายิ้มให้แล้วเอ่ยทักทายเขา

“ใช่ครับ เรียกผมว่านัทเฉยๆก็ได้ครับ”

“ขอบคุณมากเลยนะที่โทรไปแจ้งข่าว เห็นตำรวจบอกว่า คุณเป็นคนเข้าไปช่วยเพิร์ลออกมาจากรถด้วยใช่ไหม”

ณัฐนันท์พยักหน้า

“ใช่ครับ พอดีผมขับรถตามน้องอยู่ คือเมื่อคืนพวกเราไปกินข้าวกันที่ร้านอาหาร มีผมกับเพื่อนๆแล้วก็พี่ที่คณะเพิร์ลครับ ไปกันหลายคน จริงๆผมอาสาขับรถให้น้อง แต่เพิร์ลบอกว่าขับเองได้ผมกับเพื่อนเลยขับรถตามไปส่งที่บ้าน พอดีรถมอเตอร์ไซค์ขับปาดหน้ากะทันหันครับ ผมเห็นเหตุการณ์เลยลงไปช่วย”

ณัฐนันท์พยายามพูดกลางๆไม่ลงรายละเอียดมากนักเพราะไม่รู้ว่าพัลลภาเล่าเรื่องของเขาให้พ่อกับแม่ฟังบ้างหรือเปล่า กลัวเธอจะถูกดุ

“ขอบคุณมากเลยนะจ๊ะนัท ถ้าไม่ได้นัทน้องเพิร์ลคงแย่ แล้วนี่น้องเพิร์ลอยู่ห้องไหน”

มารดาของพัลลภาเอ่ยถามเขา

“ทางนี้ครับ เดี๋ยวผมพาไป น้องนอนหลับอยู่ครับ หมอให้ยาแก้ปวด อยากให้พัก”

ณัฐนันท์เดินนำพ่อแม่ของคนรักไปจนถึงห้องพัก เมื่อคุณพัลลภสำรวจลูกสาวที่นอนหลับสนิทอยู่ ดูจนแน่ใจว่าไม่มีร่องรอยการบาดเจ็บที่ไหนอีกนอกจากที่หัวก็คลายใจลง

วิภาดาลูบหัวลูกแล้วน้ำตาซึมด้วยความสงสาร

“นัทเป็นนักศึกษาอยู่ใช่ไหม เรียนคณะเดียวกันกับน้องเพิร์ลอยู่แล้วหรือเปล่า”

พัลลภชวนคุย