ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 17

“รับทราบครับ เอาไว้เสร็จธุระผมโทรหานะ”

ณัฐนันท์วางสายแล้วคว้าดอกไม้ที่วางข้างตัวเป็นกุหลาบแดงก้านยาวหนึ่งดอกติดมือมาด้วย เขาลงจากรถแล้วยืนพิงประตูรอพัลลภาลงมาจากรถ

ณัฐนันท์มองคู่เดทของตนอย่างพอใจ สาวน้อยน่ารักที่เขาเคยเห็น วันนี้มาในลุคเซ็กซี่กว่าทุกวัน เขาชอบนะ ดูหวานซ่อนเปรี้ยวดี

แต่เธอก็ยังแก้มแดงอยู่ดีเมื่อสบตาเขา เขามองแก้มที่ค่อยๆเปลี่ยนสีของเธออย่างสนใจ คนเราจะเขินอายได้ทุกครั้งที่เจอกันได้จริงๆเหรอวะ นี่ถ้าไม่เจอกับตาตัวเองจะไม่เชื่อเลย ว่าผู้หญิงที่ขี้อายขนาดนี้จะยังมีอยู่จริง

ส่วนใหญ่เคยเห็นแค่แกล้งอายแบบมีจริต ซึ่งบางทีเห็นบ่อยๆก็เอียนไปก็มี แต่กับผู้หญิงคนนี้แปลกดี

“สวัสดีครับเพิร์ล วันนี้เพิร์ลสวยจัง”

ณัฐนันท์ส่งยิ้มให้ไปก่อน และทักทายคู่เดทตามมารยาทแต่มาจากความรู้สึกจริงๆ เขาเหลือบมองขาเรียวสวยบนรองเท้ามีส้นเล็กน้อยของเธอ ก่อนจะย้ายสายตามาที่เนินอกที่เห็นรำไร เห็นนิดๆแบบนี้ยิ่งกระตุ้นให้อยากเห็นมากกว่าเดิม

“ขอบคุณค่ะ”

พัลลภาส่งยิ้มให้เขา นี่ถ้าบอกเขากลับไปว่าเขาก็หล่อมากเช่นเดียวกัน หล่อจนเธอใจสั่นไปหมดแล้ว เขาจะว่ายังไง

“วันนี้พี่หล่อพอที่จะควงคนสวยไปเที่ยวได้ไหมครับ”

ณัฐนันท์แกล้งถามเธอออกไป เมื่อเธอแค่มองเขานิ่งๆแต่ในแววตามีแววบางอย่างที่ทำให้เขาอมยิ้ม

“พี่นัทก็หล่อมากค่ะ”

ไม่หล่อยังไงไหว เขาเป็นผู้ชายหน้าตาดีที่ขายาวมาก และเหมือนจะเป็นคนที่รู้จุดเด่นของตนเองดี เธอเห็นทุกครั้งเขาจะสวมกางเกงพอดีตัวที่โชว์ช่วงขายาวอยู่บนรองเท้าบูธแบบผู้ชาย ทำให้เขาเหมือนนายแบบที่กำลังเดินอยู่บนแคทวอล์คมากกว่ามาเรียนหนังสือ

แม้วันนี้เขาจะมาในลุคที่เซอร์กว่าทุกครั้งด้วยกางเกงยีนส์แบรนด์เนมสีดำและสียืดสีเดียวกันแบบพอดีตัว ไหล่กว้างหน้าอกแน่นสวมรองเท้าผ้าใบราคาแพงแต่ก็ทำให้เขาดูหล่อร้ายมากๆ

“ขอบคุณครับ ส่วนนี่สำหรับคนสวยคู่เดทคนสวยของพี่ครับ”

ณัฐนันท์ยื่นกุหลาบแดงที่ซ่อนเอาไว้ด้านหลังออกมายื่นให้เธอ

“ว้าว ขอบคุณค่ะ สวยมากเลย”