ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 26

“เขาเลยโกรธแกเหรอเพิร์ล”

ถึงจะโรแมนติกยังไงแต่ถ้ามาโกรธกับเรื่องแค่นี้ ก็ไม่โอเคนะ

“ก็ไม่นะ เขาก็บอกว่าไม่เป็นอะไรไม่ต้องคิดมาก เขาก็ลูบผมฉันปลอบใจบอกให้ฉันไม่ต้องคิดมาก แล้วเขาก็มาส่งฉันที่รถ แล้วก็แยกกันตรงนั้น”

สุธาสินีเกาหัว แล้วปัญหามันอยู่ตรงไหนวะ เขาก็ไม่ได้มีท่าทีว่าจะโกรธอะไรแล้วแม่เพื่อนรักเสียงเครือเหมือนคนจะร้องไห้ทำไม เธอไม่เข้าใจ

“แล้วยังไงวะ แกดราม่าอะไร”

จะได้ปลอบถูก เธอรู้ดีว่าพัลลภาบางทีก็เป็นคนคิดมากและคิดเยอะไปหน่อย ขี้กังวลใจเป็นที่สุด เป็นคนไม่มั่นใจนิดๆ ตามประสาคนที่ครอบครัวทำอะไรให้ทุกอย่าง

“ก็ฉันส่งข้อความไปแล้วพี่เขาไม่อ่านน่ะแก ฉันกลัวพี่เขาจะโกรธ”

พัลลภาบอกในสิ่งที่เธอกังวล

“แกส่งไปตอนไหน”

สุธาสินีถามเพื่อนเพื่อช่วยวิเคราะห์

“ครึ่งชั่วโมงแล้วแก เขาไม่เปิดอ่านเลย”

สุธาสินีแทบจะถอนหายใจเฮือกออกมา ดีที่กลั้นไว้ทัน

“แก แค่ครึ่งชั่วโมงเอง ที่เขาไม่อ่านข้อความแกเขาอาจจะขับรถอยู่ก็ได้ แล้วตอนที่แยกกันคุยกันว่าอะไร”

หรือเธอจะคิดมากเกินไปจริงๆ

“ก็พี่เขาบอกว่าจะไปดูร้านต่อ แล้วค่อยคุยกัน”

“นั่นไง เขาอาจจะยุ่งอยู่ที่ร้านสาขาใดสาขาหนึ่งของเขาก็ได้ แกอย่าเพิ่งคิดมาก”

“แกคิดอย่างนั้นเหรอส้ม”

“ก็เออสิมันไม่ได้มีอะไรสักหน่อยฉันว่าแกคิดมากไป”

ก็อาจจะจริง พัลลภารู้สึกสบายใจขึ้นมานิดนึง แต่พอนึกถึงสายตาที่ว่างเปล่าของเขาแล้ว เธอก็อดรู้สึกแย่ไม่ได้

“ก็น่าจะเป็นแบบนั้น ใช่ไหม ฉันถามเขาว่าเขาโกรธฉันหรือเปล่า เขาบอกว่าไม่โกรธอย่าคิดมากเขาคงไม่โกรธหรอกเนอะ”

ไม่รู้บอกเพื่อนหรือปลอบใจตัวเอง แต่พัลลภาพบว่าพอได้ระบายออกเธอรู้สึกดีขึ้นมากทีเดียว

“แก ฉันสนใจเรื่องนี้มากกว่า จูบแรกของแกน่ะมันเป็นยังไงมันโซฮอทมากจนพี่นัทเขาไม่ไหวเลยเหรอแก”

สุธาสินีถามอย่างอยากรู้ โอ๊ยผู้ชายแบบพี่นัทเนี่ยท่าจะแซ่บน่าดู