ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 28

ผ่านไปสามชั่วโมงที่พัลลภาเหลือบตาดูโทรศัพท์อยู่เป็นระยะ เขายังไม่เปิดอ่านข้อความของเธอด้วยซ้ำ โทรไปก็เหมือนสายถูกตัด เหมือนไม่มีสัญญาณ หรือจะแบตหมด

เธอถอนหายใจอย่างคนที่ความคิดฟุ้งซ่านไปต่างๆนาๆ ความคิดส่วนใหญ่หนักไปทางที่ว่า เขาน่าจะโกรธเธอ แต่อีกใจก็ปลอบตัวเองว่าหรือเขาจะแบตหมด หรือโทรศัพท์อาจจะเสีย หรืออยู่ในพื้นที่อับสัญญาณ หลากหลายเหตุผลที่พยายามยกมาอ้างเพื่อไม่ให้ตัวเองเป็นบ้าตายไปเสียก่อน

พัลลภาถอนหายใจออกมา

“เป็นไรเพิร์ล พี่เห็นทำหน้าเครียดมานานแล้ว”

พัชระอดถามออกมาไม่ได้ วันนี้น้องสาวของเขาดูอารมณ์ไม่ค่อยแจ่มใส เมื่อวานยังอารมณ์ดีอยู่เลย วันนี้เป็นอะไร ไหนจะอาการมองโทรศัพท์แล้วถอนหายใจนั่นอีก นั่งกินข้าวด้วยกันแต่เหมือนคนไม่เอนจอยกับมื้ออาหาร

พัลลภามองหน้าพี่ชายอยากจะปรึกษาแต่ก็ไม่กล้า

“เปล่าค่ะ รอโทรศัพท์เพื่อน”

พัชระมองอย่างแปลกใจ

“ธุระด่วนเหรอ ธุระด่วนก็โทรไปสิจะมานั่งรอทำไม”

พัลลภาเหลือบตามองพี่ชายหน้ามุ่ย โทรไปเป็นสิบๆครั้งแล้ว

”โทรแล้วค่ะแต่เหมือนจะติดต่อไม่ได้ สายเหมือนถูกตัดไป”

เธอบ่นเซ็งๆ เขี่ยข้าวในจานเล่น

“ส่งข้อความไปดูไหม เผื่อเขาจะไม่สะดวกรับสาย อ่านข้อความแล้วอาจจะตอบกลับก็ได้”

ทำแล้ว ส่งไปหลายข้อความจนไม่กล้าส่งอีก เพราะหมดมุกแล้ว ถ้าส่งไปเยอะกว่านี้ คงดูน่ารำคาญไป

“ส่งไปแล้วค่ะ แต่เขาไม่อ่าน”