ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 29

“เฮ้ยนัทวันนี้ดูอารมณ์ดีเชียวนะมึง เมื่อวานไปดูหนังกับน้องเพิร์ลมาสนุกไหม”

ติณณภพเดินมากอดคอเพื่อนรักหลังการเรียนภาคเช้า วันนี้หน้าตาของณัฐนันท์ดูสดใส ท่าทางอารมณ์ดี เหมือนมีเรื่องดีดีเกิดขึ้นในชีวิต

“…..”

อะไรของมันวะไม่ตอบ ทำหน้าบึ้งด้วย

“ทำไม มึงหวงขนาดนั้นเลย แค่ถามถึงก็ไม่ได้เหรอ”

ณัฐนันท์ปรายตามองเพื่อน ก่อนจะเดินไปที่โรงอาหารคณะ

“อย่าถามเรื่องน้องเขาอีก กูไม่ได้ติดต่อกับน้องเขาแล้ว”

ติณณภพทำหน้าประหลาดใจ

“ทำไมวะ เมื่อวานตอนกินข้าวก็เห็นดีออก น้องเขาออกจะน่ารักเกิดอะไรขึ้น”

ณัฐนันท์ถอนหายใจลังเลว่าจะบอกเพื่อนดีไหม แต่ถ้าไม่เคลียร์คนแบบไอ้ตี๋ก็จะพูดซ้ำๆ มันจะทำทุกอย่างจนกว่ามันจะได้รู้

“น้องเขาคงไม่ใช่typeกูว่ะ”

ห๊ะไม่ใช่type เนี่ยนะ คนอย่างไอ้นัทมันมีสเปกหญิงด้วยเหรอวะ เห็นสวยฟันง่ายหน่อยมันก็เอาหมด

“type มึงคือแบบไหนวะ ไหนมึงลองบอกกูสิไอ้เพื่อนรัก”

ณัฐนันท์ทำท่านึก ก่อนจะตอบว่า

“แบบปริมไง”

“เชี่ยไอ้นัท ถ้าtypeมึงคือแบบพี่ปริมนะ มึงกับเขาคบกันไปตั้งนานแล้ว ไม่ลอยไปลอยมาตั้งนานแบบนี้หรอก”

มีอย่างที่ไหน แทบไม่เคยควงไปเที่ยวไหนกันเลย มีแต่โทรนัดกันให้ไปหา

“แล้วตอนนี้ไม่ได้คบตรงไหน กูกับปริมรู้จักกันดีทุกซอกทุกมุม เพียงแค่กูกับเขาสะดวกแบบนี้”

ติณณภพส่ายหัว อย่างไม่เห็นด้วย

“กูถามจริง มึงเคยสนใจไหมว่าช่วงที่มึงไม่ไปเจอเขา พี่ปริมเขาไปไหนกับใคร”

ณัฐนันท์ส่ายหน้าสนใจทำไม เขาเองก็ไม่ได้อยากให้พริมามายุ่งกับเขาเหมือนกัน ต่างคนต่างใช้ชีวิตเป็นแบบนี้ดีแล้ว

“อันนั้นมันเรื่องส่วนตัวไหมมึง”

ติณณภพอดไม่ได้ เลยเบิ๊ดกระโหลกเพื่อนไปที

“ไอ้ห่าตี๋ แม่งตบหัวกูทำไมวะ”

ติณณภพมองเพื่อนเอือมๆ

“มึงฟังกูนะ ไอ้นัท ถ้าพี่ปริมเขาคือคนที่ใช่สำหรับมึงจริงๆ มึงไม่ปล่อยเขาไว้แบบนี้หรอก เวลาที่เรารักใครสักคนนะมึง เราจะอยากอยู่กับเขา หวงเขา ไม่อยากให้ใครมาใกล้เขา นอกจากเราคนเดียว ไม่มีทางที่จะเป็นเหมือนที่มึงกับพี่ปริมทำกัน”