ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 37

“เพิร์ลก็อยากให้พี่นัทจูบค่ะ”

เหมือนโดนมนต์สะกดของความหล่อกระแทกใจ ถึงทำให้คนขี้อายแบบเธอพูดอะไรแบบนี้ออกไปได้ ณัฐนันท์แทบทำโทรศัพท์หลุดจากมือ เมื่อได้ยินประโยคที่ว่าอยากให้เขาจูบออกจากปากของคนขี้อายแบบเธอ

โว๊ะ คนขี้อายเวลาอ่อยนี่มันดูน่ารักโว้ย ไม่ไหวแล้ว

“เพิร์ลบ้านเพิร์ลอยู่ไหน พี่ขับรถไปหาได้ไหมคะ”

ณัฐนันท์ลุกจากเตียงเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อยืดออกมา

“พี่นัทจะมาทำไมคะ”

เธอถามเขาน้ำเสียงตกใจ

"อยากจูบเพิร์ล พี่ต้องได้จูบเพิร์ลตอนนี้เลย”

ถ้าไม่ได้จูบนอนไม่หลับแน่

“พี่นัทนี่มันสี่ทุ่มแล้วนะคะ”

พัลลภาตกใจที่เขาบอกจะมาบ้านเธอ

“ไม่รู้ล่ะ ก็เพิร์ลมายั่วพี่ทำไม ถ้าคืนนี้พี่ไม่ได้จูบเพิร์ลพี่นอนไม่หลับแน่”

ณัฐนันท์วางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะแล้วสวมเสื้อ พัลลภาเห็นกล้ามท้องของเขารำไร รู้สึกจั๊กกะจี้แปลกๆ ฮอร์โมนมันพลุ่งพล่านแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ปรารถนาต้องการ อยากเจอเขา

“แต่เพิร์ลอยู่บ้านกับพี่ชายนะคะ”

เธอไม่ได้บอกว่าไม่ให้มา บอกแค่เพียงว่าอยู่กับพี่ชาย

“เพิร์ลแชร์โลเคชั่นที่บ้านมาให้พี่ทีครับ เดี๋ยวพี่ไปหา ส่วนเรื่องพี่ชายเดี๋ยวค่อยว่ากัน พอพี่ไปถึงพี่ชายเพิร์ลอาจจะหลับแล้วก็ได้”

ณัฐนันท์หยิบกุญแจรถไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าบ้านเธออยู่ไกลแค่ไหน พอไปถึงหน้าบ้านแล้วเธอจะออกมาเจอเขาได้ไหมก็ไม่รู้ แต่เขาจะไป

อาการของคนคลั่งรักมันคงคล้ายๆแบบนี้ล่ะมั้ง ที่เคยได้ยินว่าไม่เห็นหน้าเห็นหลังคาบ้านก็ยังดี เคยได้ยินบ่อยๆ แต่ใช้กับเขาไม่ได้ เพราะสำหรับเขาไปถึงหน้าบ้านแล้วต้องได้จูบด้วย ถ้าไม่ได้จูบไล่ก็จะไม่กลับ

“พี่นัทจะมาจริงๆเหรอคะ”

พัลลภามีท่าทีตกใจ ทั้งไม่อยากให้เขามาและอยากให้มา

“จริงสิครับก็เพิร์ลมายั่วให้พี่อยากทำไมล่ะ ถ้าเพิร์ล อยากให้พี่จูบพี่ก็จะไปหา พี่ไปถึงเพิร์ลต้องลงมานะ”

พัลลภาใจเต้นแรงให้กับน้ำเสียงออดอ้อนของเขา คุยปกติไม่ต้องอ้อน ใจเธอก็ละลายแล้ว ยิ่งมาอ้อนแบบนี้เธอไม่ไหว ใจมันพร้อมจะทำตามทุกอย่าง