ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 36

“ไอ้ห่าเท็น กูเป็นคน ไม่ใช่ม้า”

ณัฐนันท์อดไม่ได้เลยหันไปตบกบาลน้องรหัสไปที จะอวยก็ให้มันอยู่ในขอบเขต ของเขาแค่เกือบแปดนิ้วเท่านั้นแหละ แค่นี้สาวๆก็จะตายแล้ว บ่นจุกเป็นแถว

“โทษทีพี่ ขิงเพลินไปหน่อย”

ไอ้เท็นลูบหัวตัวเองแต่ก็อดขำตัวเองไม่ได้ เรียกเสียงหัวเราะให้กับทุกคนไม่เว้นแม้แต่ไอ้คนที่เพิ่งอกหักไป

ณัฐนันท์โล่งใจที่สถานการณ์ปกติ การกลืนนำ้ลายของเขาไม่ได้ทำให้เสียมิตรภาพ

ต่อไปคงไม่เปิดโอกาสให้ใครง่ายๆแล้วล่ะ เด็กเขา เขาจะเก็บไว้เอง น่ารักขนาดนี้เรื่องอะไรจะยกให้คนอื่น

กลิ่นที่ผิวแก้มยังติดอยู่ในความทรงจำอยู่เลยในตอนนี้ สอบเสร็จก่อนเถอะ คงต้องหาโอกาสยึดมาเป็นของตัวเองจริงๆสักที ดูจากสายตาของเพื่อนๆที่คณะวันนี้แล้ว ท่าทางความน่ารักของเด็กเขาจะแอท แทคหัวใจไปหลายคนเลยทีเดียว น่ารักขนาดนี้ต้องเก็บไว้เองสิวะถึงจะถูก

หลังจากวันนั้น พอสอบเสร็จณัฐนันท์ก็โทรหาเธอตามที่รับปากไว้แม้จะไม่ได้เจอกัน เพราะเขาติดอ่านหนังสือสอบวิชาสุดท้าย แต่ก็โทรหาเธอทุกวัน วิดีโอคอลคุยกันก่อนนอนทุกคืน

“เพิร์ลครับคนดีพี่คิดถึงเพิร์ลจัง”

ณัฐนันท์ที่สวมกางเกงนอน นอนแผ่อยู่บนเตียง ท่อนบนเปลือยเปล่าคุยกับเธอ เห็นแหละว่าแผงอกกว้างๆที่เปล่าเปลือยทำให้ใครบางคนหน้าแดง เขาส่องกระจกกับกล้องในมือถือ เช็คความหล่อของตัวเองไปด้วย คุยสายไปด้วยอ่อยวันละนิดวันละหน่อย พอถึงวันจะเผด็จศึกจะได้ไม่ยาก ต้องฝึกให้เธอชินกับเนื้อตัวของเขาตั้งแต่ตอนนี้

“พี่นัทไม่สวมเสื้อเหรอคะ”

พัลลภาถามเขาแต่แก้มแดงมาก

“ร้อนมากเลยค่ะคนดี จริงๆปกติพี่แก้ผ้านอน แต่กลัวเพิร์ลเขินเลยต้องสวมกางเกง ข้างล่างยังมีกางเกงนะ ดูไหม”

ไม่ต้องรอให้ตอบว่าดูไหม แต่เขากลับกล้องลงไปข้างล่าง ให้เห็นกล้ามท้องแน่นๆแต่ก็โชว์แค่แวบเดียวก่อนจะกลับกล้องมาอีกด้าน ซึ่งก็ได้ผลเพราะเธอเขินจนแก้มแดง

“เพิร์ลแก้มแดงมากเลย เขินพี่เหรอคะ”

ตาของเธอหยาดเยิ้มไปหมด เจ้าตัวกำลังพยายามกลั้นยิ้ม ดูน่ารักดี นี่ถ้าอยู่ใกล้ๆคงจับมาฟัดแน่ๆ แค่นึกแบบนั้น ก็เหมือนข้างล่างมันจะชี้โด่ขึ้นมาเฉยๆ เฮ้อ จะไหวไหมเนี่ย

ไม่เคยอยากได้ใครมากแบบนี้มาก่อนเลย

“ก็พี่นัทโป๊”

เธอพูดเสียงเบาดูเขินมากๆ

“โป๊ที่ไหนคะใส่กางเกงอยู่ ถ้าโป๊จริงเพิร์ลต้องเห็นน้องชายพี่แล้วสิ แต่พี่ไม่ให้ดูหรอกนะ ของพี่ใช่จะเปิดให้ใครดูได้ง่ายๆ ต้องเป็นคนพิเศษเท่านั้น”

เฮ้อ พูดไปก็ขำความตอแหลของตัวเองไป น่าจะเห็นมาเกินยี่สิบคนแล้วมั้ง

ณัฐนันท์ขำคนที่มองเขาตาแป๋ว อารมณ์แบบเหมือนอยากจะเป็นคนพิเศษ แต่ก็เขินจนแก้มแดง