ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 39

“รางวัลสำหรับคนดีค่ะ”

พัลลภายิ้มกว้างหันไปเปิดประตู เขินอายกับสิ่งที่ตัวเองทำ แต่ในใจมันสุขจนล้น

ณัฐนันท์ฉุดเธอไว้ไม่ยอมให้เธอลงจากรถ แล้วดึงร่างเล็กให้เข้ามาหา ไม่ไหวน่ารักเกินไป ถ้าเขาไม่ได้จูบเธออีกสักทีเขาคงนอนไม่หลับแน่ๆ

ปากของเขาแนบเข้ากับริมฝีปากนุ่มของเธอ สองมือจับเอวคอดของเธอเอาไว้ ตักตวงความหวานละมุนในโพรงปากที่หวานปานน้ำผึ้งจนพอใจถึงได้ถอนปากออก

พัลลภาหอบหายใจน้อยๆ ตาปรือฉ่ำวาวด้วยน้ำปากบวมเจ่อน้อยๆ ดูน่ารักน่าใคร่ในสายตาของเขา

“เพิร์ลน่ารักเกินไป น่ารักจนพี่อดใจไว้ไม่ไหว ฝันดีนะคะ ไปนอนเถอะถ้าเพิร์ลอยู่นานกว่านี้ พี่คงได้ลักพาตัวเพิร์ลแน่ๆ”

พัลลภาก้มหน้าน้อยๆหลบสายตาของเขา ใจเต้นรัวเร็ว เธอเหลือบตาขึ้นมามองเขา อยากอยู่ด้วยนานๆ แต่ก็กลัวว่าพี่ชายจะตื่นขึ้นมา เลยจำต้องเอ่ยลาเขา

“Goodnight นะคะ”

เธอลงจากรถไปแล้ว แต่ในประสาทสัมผัสของณัฐนันท์เหมือนยังได้กลิ่นหอมละมุนของเธอลอยอบอวลอยู่ในอากาศ

มุมปากแต้มรอยยิ้มมีความรู้สึกอุ่นๆอยู่ในใจ นี่อาจจะเป็นความรู้สึกของคนที่อยากได้แล้วยังไม่ได้ มันเป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่ดี ความอดทนบางทีมันก็รสชาติอร่อยดีไปอีกแบบ

เขามองกระจกหลังเห็นเธอเดินเข้ารั้วบ้านไป เลยออกรถ

เมื่อถึงทางแยกที่จะไปคอนโดของตัวเองกับคอนโดของพริมาเขาลังเลอยู่ชั่วครู่ ก่อนตัดสินใจเลี้ยวรถไปทางคอนโดของตัวเอง

คืนนี้แค่อยากนอนหลับไปกับความรู้สึกอุ่นๆในใจ ยังอยากจะเก็บรสชาติของความอดทนไว้ลิ้มรสสักคืน เขาแค่อยากจะนอนหลับไปพร้อมกับกลิ่นหอมที่ลอยวนอยู่ในความทรงจำแบบนี้

ณัฐนันท์ฮัมเพลงรักตามเพลงที่เปิดในรถ นี่อาจจะเป็นครั้งแรกที่มีอารมณ์ตามธรรมชาติแต่เลือกที่จะไม่หาทางปลดปล่อย

จริงๆความอดทนที่ไม่ได้รับการปลดปล่อยมันก็ไม่ได้แย่มากนะ

บทที่ 12

“นัทไอ้กายมันชวนไปเที่ยวเสม็ดหลังสอบเสร็จ ไปไหมวะ”

ณัฐนันท์หันมามองติณณภพ เขากำลังทวนวิชาสุดท้ายที่ต้องสอบในเทอมนี้

“ไปเมื่อไหร่ กี่วัน ใครไปบ้าง”

ปากถามเพื่อนแต่ตายังอยู่กับชีทที่กำลังอ่าน มือกำลังเขียนรายละเอียดที่สำคัญเพื่อเน้นย้ำความเข้าใจของตนเองอีกรอบ

“ไปวันเสาร์เช้าไปสักสองคืนมีไอ้กาย ไอ้เท็น กูว่าจะชวนอคินกับไอ้แป๊ะไปด้วย ย้ายที่ตั้งวง สนใจไหม”

ณัฐนันท์ครุ่นคิด

“กูชวนเพิร์ลไปด้วยได้ไหม”

ณัฐนันท์เงยหน้ามองเพื่อน ติณณภพยักไหล่

“แล้วแต่มึงสิ แต่น้องเขาจะไปเหรอ”