ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 49

“แหมพี่นัท ผมแค่มองเอง ก็ไม่ได้เหรอ”

กายถามรุ่นพี่เสียงอ่อย ก็เธอน่ารักและตรงสเปกขนาดนี้ เสียดายที่ช้ากว่ารุ่นพี่ที่เคารพ ยิ่งมองใกล้ๆยิ่งน่ารัก ไม่ว่าจะยิ้มหรือพูดก็น่ารัก ยืนเฉยๆก็น่ารัก เสียดาย เสียดายจริงๆ ที่ไม่ทันพี่นัท เห็นแล้วก็อดเศร้าไม่ได้

“ไม่ได้ บอกแล้วว่าหวง ไปขึ้นรถเลยพวกมึง เบาะหลังนั่งเบียดกันไป”

ณัฐนันท์สั่งเสียงเข้ม ไม่มีใครถือสาเพราะรู้ว่าหยอกกันเล่น แต่ความหวงนี่หวงจริงแน่นอน

“พี่ตี๋ดูพี่นัทสิ ผมมองเพิร์ลก็ไม่ได้ หวงมากทำไมไม่หาอะไรมาคลุมไว้วะ”

กายฟ้องพี่รหัส แต่เป็นการฟ้องที่เสียงดังและได้ยินทุกคน

“เออ มึงนี่ก็ขี้หวงนะไอ้นัท น้องเพิร์ลเขาน่ารักขนาดนี้ มันก็อดมองไม่ได้ล่ะวะ ควงคนสวยๆมาด้วยคนอื่นก็ต้องอิจฉาเป็นธรรมดา ไม่อยากให้คนมองก็หาแฟนขี้เหร่ๆสิครับ แบบนั้นไม่มีคนมองแน่ๆ”

“ไอ้ห่าตี๋กูชอบน้องเพิร์ลมึงจะให้กูไปควงคนอื่นได้ยังไง ไม่ได้ชอบคนอื่นนี่หว่า ชอบคนนี้ก็ต้องควงคนนี้สิวะ”

พัลลภาแก้มแดงปลั่งอมยิ้มจนปวดแก้มไปหมด ที่เพื่อนเขาพูดเหมือนเธอเป็นแฟนของณัฐนันท์ แถมเขายังบอกว่าชอบเธอต่อหน้าเพื่อนของเขาด้วย

ปลื้มไม่ไหว

ส่วนณัฐนันท์มองหน้าคนที่เขินจนแก้มแดง ก็ยิ้มอย่างพอใจ มองไอ้ตี๋อย่างรู้กัน ขอบใจที่ช่วยชง ให้ได้จีบสาวให้เขินเล่นๆ

“โอ๊ยพี่ครับ อย่าจีบกันต่อหน้าผมเลย สงสารผมเถอะครับ”

กายที่รู้ตัวว่าต้องตัดใจ ก็เอ่ยตัดพ้อแบบคนที่ต้องพยายามทำใจ เดินเข้าไปนั่งในรถเป็นคนแรก จับจองที่นั่งเบาะหลังอย่างรู้หน้าที่ เว้นที่นั่งด้านหน้าไว้ให้สาวสวยหนึ่งเดียวของกรุ๊ป คนอื่นๆทะยอยขึ้นรถตาม

“ไปกันเถอะค่ะเพิร์ล อย่าไปถือสาพวกมันเลยนะคะ”

ณัฐนันท์เปิดประตูด้านหน้าให้พัลลภาเข้าไปนั่ง เหลือบมองตากับเพื่อนที่ส่งยิ้มล้อเลียนมาให้ ก่อนจะเข้าไปประจำที่คนขับ

“เดี๋ยวเราเดินทางยาวเลยนะคะเพิร์ล เพราะต้องขึ้นเรือตอนสิบเอ็ดโมง เพิร์ลหิวไหม ถ้าอยากแวะเข้าห้องน้ำบอกพี่นะคะ”

ณัฐนันท์หันมาบอกเธอ คนอื่นด้านหลังต่างมองหน้ากันแล้วอมยิ้มที่ณัฐนันท์พูดกับสาวเจ้าเสียงอ่อนเสียงหวาน

โดยเฉพาะเท็นน้องรหัสที่นึกทึ่งพี่รหัสของตนเอง ที่เป็นคาสโนว่าตัวจริง พูดกับคนเป็นเพื่อนเป็นน้องแบบมึงมาพาโวย แต่กับสาวนี่เสียงสองมาเลยทีเดียว พี่รหัสเขานี่แม่งสุดยอด

บทที่ 15