ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 62

ทั้งหมดเดินไปเช่ารถมอเตอร์ไซค์กับร้านเช่าแถวรีสอร์ทมาสามคัน

ณัฐนันท์หยิบหมวกกันน็อกมาสวมให้พัลลภา แล้วพาเธอขับมอเตอร์ไซค์ตามหลังเพื่อนๆไป เจอตรงไหนน่าสนใจก็จอดถ่ายรูปกัน

“เพิร์ลกอดพี่เอาไว้นะ เดี๋ยวตก”

ณัฐนันท์ดึงมือของคนที่จับที่เอวเขาให้มากอดไปรอบเอวของเขาแทน พัลลภายิ้มออกมาสูดกลิ่นกายของเขาเอาไว้ รู้สึกอบอุ่นกับไออุ่นจากตัวของเขา นี่คือช่วงเวลาที่ดีที่เธอจะไม่มีวันลืม

นั่งไปสักพักจากที่เกร็งเธอก็ผ่อนคลายขึ้นเอนตัวเข้าหาเขา หน้าอกชิดแผ่นหลัง และมองสองข้างทางอย่างสนใจ มอเตอร์ไซค์สามคันขับตามกันมา เมื่อคันแรกจอดที่หน้าร้านโรตีคันที่สองที่สามก็จอดตาม

“เพิร์ลกินโรตีไหม”

พัลลภาพยักหน้ารัวๆ

“อยากกินค่ะ”

ณัฐนันท์ยิ้มให้เด็กที่เห็นขนมหวานแล้วดีใจเขาสั่งโรตีกล้วยหอมราดช็อกโกแลตให้เธอ

“กล้วยหอมช็อกโกแลตครับ”

“มึงไม่ชอบกินของหวานไม่ใช่เหรอไอ้นัท”

เพื่อนคนนี้มันเป็นเจ้าของร้านกาแฟที่ขายเบเกอรี่ กินจนเอียน หลังๆมันหวงหล่อด้วย เลยงด

“ของเพิร์ล”

พัลลภายิ้มกว้างเมื่อเขาสั่งให้อย่างรู้ใจ

“เพิร์ลกินรองท้องไปก่อนนะ ตอนเย็นค่อยไปกินข้าวที่รีสอร์ทเขามีแพคเกจอาหารเย็นเป็นทะเลเผากับหมูกะทะ”

ติณณภพบอกสาวของเพื่อน

“เพิร์ลอยากกินหมูกะทะค่ะ ดีจัง”

พัลลภาบอกอย่างดีใจ

“กินแต่ของอ้วนๆนะเรา”

ณัฐนันท์โยกหัวของพัลลภาเบาๆ เธอก็ยิ้มกว้างให้เขา ติณณภพมองภาพของเพื่อนที่ดูสบายๆและแววตาที่มองพัลลภาอย่างคนที่ซ่อนความเอ็นดูไว้ไม่มิด แล้วยิ้มออกมา

นี่ไอ้นัทมันจะรู้ไหมว่ามันมองน้องเพิร์ลด้วยสายตาแบบไหน

“ก็มันอร่อยนี่คะ”

พัลลภาส่งสายตาอ้อนๆให้ณัฐนันท์

“เฮ้อ หวานไม่เกรงใจใครเลยนะพวกมึง สงสารพวกกูบ้าง”

อคินเอ่ยแซวเพื่อน ไม่เคยคิดจะมีแฟน แต่เห็นไอ้นัทกับสาวที่ไม่รู้ว่าเรียกว่าแฟนได้ไหม แล้วก็ต้องถอนหายใจออกมา มันทำเหมือนโลกนี้มีกันแค่สองคน ส่งสายตาหวานฉ่ำออดอ้อนกันไม่เกรงใจเพื่อนเลย ว่าที่ยืนๆอยู่นี่โสดทั้งนั้น

“หวานอะไรก็คุยกันปกติ”

ณัฐนันท์แก้ต่างให้ตัวเอง