ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 76

จริงๆเขาก็อยากจะเปิดอกพูดเรื่องนี้กับเธอเหมือนกัน

“ถ้าเพิร์ลให้เรื่องนี้กับพี่นัทไม่ได้ พี่นัทจะไม่รักเพิร์ลหรือเปล่าคะ”

พัลลภามองสบตาเขาอย่างต้องการจะค้นคว้า ณัฐนันท์ไม่ได้หลบตาเธอ เขาอยากจะพูดความจริงตรงๆกับเธอ ไม่ได้อยากจะหลอกล่อ เพราะมันผ่านจุดที่ต้องหลอกล่อมาแล้ว

ความสัมพันธ์ที่จะพัฒนากันหลังจากนี้ เขาอยากจะให้มันอยู่บนพื้นฐานของความเข้าใจ และการเรียนรู้ตัวตนของกันแล้วปรับเข้าหากัน

ถ้าไปด้วยกันได้จริงๆ เขาก็อาจจะหยุดที่เธอ เขาอยากจะให้โอกาสเขาและเธอได้เรียนรู้กัน ตรงไหนที่ไม่ชอบก็อยากจะปรับเข้าหากันว่ามันพอจะเป็นไปได้ไหมแต่ถ้าทำดีที่สุดแล้วมันไม่ได้จริงๆ ก็คงต้องทางใครทางมัน

“เพิร์ล พี่พูดตรงๆนะ เรื่องเซ็กส์สำคัญกับพี่มาก ถ้าเราจะอยู่กับใครสักคนไปชั่วชีวิต เรื่องเซ็กส์มันต้องไปกันได้ พี่อายุแค่นี้เอง ถ้าความต้องการทางเพศมันจะหมดลง สมมุตินะตอนที่พี่อายุหกสิบ นั่นหมายถึงอีกสามสิบแปดปีที่พี่จะต้องทนอยู่กับเซ็กส์ห่วยๆ โดยที่มีคำว่ารักมาค้ำคอ พี่บอกตรงๆพี่ทำไม่ได้”

พัลลภารู้สึกผิดหวังกับคำตอบของเขา เธอคิดว่าเขาจะตอบเธอว่า ได้ แค่มีเพิร์ลไม่ต้องมีเซ็กส์ก็ได้ เขาทนได้ ขอแค่มีเธออยู่แบบนี้ แต่มันกลับไม่ใช่ เพราะสำหรับเธอแค่มีเขาอยู่ข้างๆ คอยเป็นห่วงเป็นใยดูแลกัน เธอพอแล้ว

ณัฐนันท์เห็นเธอมีสีหน้าผิดหวัง ก็รู้สึกเห็นใจบ้างแต่เขาต้องพูดความจริง เขาอยากให้เธอเข้าใจโลกเข้าใจชีวิตให้มากกว่านี้ พัลลภาเพิ่งจะอายุเท่านี้โลกของเธอยังสดใสและเพ้อฝันนักถ้าเทียบกับเขา แม้เขาเองจะอายุไม่มาก แต่เขาเรียนรู้อะไรมาหลายอย่างตั้งแต่อายุยังน้อย

เขาทำงานช่วยที่บ้านค้าขายมาตั้งแต่เด็ก เป็นคนมีหัวทางธุรกิจแต่เลือกเรียนวิศวะเพราะชอบด้านนี้ตอนเด็กๆชอบต่อเลโก้เป็นรูปบ้าน ฝันอยากสร้างบ้านขายและคิดว่าจะเริ่มทำโครงการเล็กๆหลังเรียนจบเพราะพ่อกับแม่สะสมที่ดินไว้ค่อนข้างเยอะ เพราะรู้ว่าเขาอยากทำบ้านขาย

“ถ้า...เพิร์ลไม่เก่งเรื่องนั้น แล้วพี่นัทจะไม่โอเคเหรอคะ”

เธออดกังวลไม่ได้

“มันก็คงดีกว่าถ้าเรื่องเซ็กส์เราเข้ากันได้”

แม้เขาจะไม่ได้ตอบเธอตรงๆว่าโอเคไหม แม้จะเลี่ยงคำ แต่สุดท้ายความหมายของเขาก็คือไม่โอเคอยู่ดี

พัลลภาอดกังวลไม่ได้ เธอไม่มีประสบการณ์เขาคือคนแรกของเธอ อีกอย่างเธอก็อยู่บ้านด้วย ถ้าเขาต้องการขึ้นมาเธอคงให้เขาไม่ได้แน่ๆ จะให้ไปเข้าม่านรูดแบบรอบที่แล้วที่เขาเคยพาเธอไป เธอไม่เอาหรอก เธออาย ผู้หญิงดีดีไม่ควรไปในที่แบบนั้น

ณัฐนันท์เห็นท่าทางของพัลลภามีแววกังวล ก็นึกเห็นใจแต่ถ้าจะให้เขาปลอบหรือทำเหมือนกับว่าไม่เป็นไร ไม่มีเซ็กส์ก็ได้ เขาก็ไม่อยากทำแบบนั้น

เพราะจริงๆแล้วคือไม่มีไม่ได้ คนเคยมี เคยรู้รสชาติจะห้ามไม่ให้มีมันเป็นไปไม่ได้หรอกและเขายังไม่พร้อมที่จะหยุดในตอนนี้

“เพิร์ลอิ่มหรือยัง กลับห้องกันไหม”

พัลลภาพยายามตัดความกังวลออกไปแล้วกลับมายิ้มแย้ม เธออยากใช้ช่วงเวลานี้ให้คุ้มค่าที่สุด เพราะไม่รู้ว่ากลับไปแล้วจะมีโอกาสได้อยู่กับเขาแบบนี้อีกไหม การที่เธออยู่บ้านกับพี่ชาย เธอปลีกตัวไปไหนมาไหนยากมาก เพราะฉะนั้นช่วงนี้ควรจะเก็บความทรงจำที่ดีเอาไว้ให้มากที่สุด

“กลับกันค่ะ”

ณัฐนันท์เรียกคิดเงินแล้วพาเธอกลับห้อง

“เพิร์ลนอนพักก่อนนะ พักสักสองสามชั่วโมงค่อยออกไปเล่นน้ำกัน”

พัลลภาพยักหน้าเดินไปนอนที่เตียง

“พี่นัทนอนด้วยกันค่ะ”

เธอตบที่นอนข้างๆเป็นสัญญาณว่าอยากให้เขามานอนด้วย

“ชวนผู้ชายนอนด้วยคิดอะไรหรือเปล่าเรา”

ณัฐนันท์แสร้งมองอย่างจับผิดแต่ก็เดินมานั่งลงบนเตียง มองคนแก้มแดงใกล้ๆ

“เพิร์ลอยากให้พี่นัทกอด”

“จะสี่โมงแล้ว”

“ตายจริงนอนเพลิน แบบนี้ก็มีเวลาเล่นน้ำแป๊บเดียวเองสิคะ”

พัลลภาลุกขึ้นนั่ง

“ไปกันค่ะพี่นัท”

ณัฐนันท์อดขำไม่ได้ ที่เธอดูรีบร้อนเพราะกลัวจะได้เล่นน้ำแค่แป๊บเดียว

“ไปเปลี่ยนชุดไป แล้วเดี๋ยวออกไปเล่นน้ำกัน”

พัลลภารีบลุกจากเตียงไร้แววคนป่วยคนเมื่อเช้า ได้นอนไปหลายชั่วโมงร่างกายของคนอายุน้อยฟื้นตัวเร็วกว่าที่คิด

เธอเดินไปหยิบชุดว่ายน้ำที่เป็นสปอร์ตบรากับกางเกงขาสั้น ไม่แน่ใจว่าจะใส่ได้ไหม แต่ก็ไม่มีเสื้อผ้าเหลือสำหรับการเล่นน้ำแล้ว

“พี่นัท เพิร์ลใส่ชุดนี้นะคะ”

เธอชูชุดว่ายน้ำแบบสปอร์ตในมือให้เขาดู

“ลองใส่ออกมาให้พี่ดูก่อน ว่ามันโป๊มากหรือเปล่า”

เขาหรี่ตาดูชุดในมือเธอ ก็สวยดีอยู่หรอก แต่ก็อดหวงไม่ได้ ไม่อยากให้ใครมามอง

พัลลภาใจพองฟูให้กับความหวงของเขา พี่นัทนี่ก็ขี้หวงไม่เบา แต่ทำไมเธอชอบจัง ชอบที่เขาหวงเธอแบบนี้