ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 78

ปรมัตถ์เอ่ยขึ้นมาหลังจากนั่งฟังอยู่นาน

“ไอ้แป๊ะ มึงพูดอะไรสงสารใจน้องรหัสกูบ้างไอ้กายเพิ่งจะยิ้มได้ มึงอย่าเพิ่งขยี้ดิวะ”

ติณณภพเหลือบไปดูหน้าน้องรหัสทันทีที่เพื่อนเอ่ยสถานะของพัลลภาออกมา แน่นอนมาถึงขั้นนี้แล้ว ใครๆก็รู้ทั้งนั้นแหละ ว่าไอ้นัทมันกลืนน้องเพิร์ลลงท้องไปแล้ว

แถมพอกลืนแล้ว ดูท่าจะหวงกว่าเดิมด้วย เมื่อวานแค่แกล้งหวงพอขำๆ แต่ตอนนี้หวงจริงแน่นอนเขาดูออก

“ตัดใจเถอะนะเพื่อน เดี๋ยวกลับไปกูพามึงไปหาจีบหญิงเอง มึงอยากมีแฟนคณะอะไรกูไปกับมึงทุกที่”

เท็นตบบ่าเพื่อนเบาๆ อย่างต้องการให้กำลังใจ

“เออ มึงกูโอเค ขอบใจมากไม่ต้องห่วง กูเริ่มจะทำใจได้ล่ะ ตอนนี้ภาวนาอย่างเดียวว่าขอให้พี่นัทจริงจังกับเพิร์ลเถอะ กูอยากให้เขามีความสุข”

กายบอกกับเพื่อนสนิท

“ถ้าไอ้นัทไม่จริงจังกับน้องเพิร์ลกูว่าโคตรโง่เลยแหละมึง น่ารักขนาดนี้ ผู้หญิงแบบน้องเพิร์ลใครก็อยากได้เป็นแฟน น่ารัก ใสๆ ดูไม่เหวี่ยงไม่วีนไม่โวยวาย น่าทะนุถนอมขนาดนี้ ขนาดกูไม่เคยคิดอยากจะมีแฟน เจอน้องเพิร์ลเข้าไปยังอยากมีแบบนี้สักคนเลย”

อคินเป็นฝ่ายพูดออกมา เขามันประเภทไม่ได้โหยหาว่าต้องมีแฟน อยู่ได้ถ้ายังไม่เจอคนที่ถูกใจ ก็อยู่ไปเรื่อยๆ แต่แค่เห็นน้องเพิร์ลครั้งแรกก็รู้สึกเลยว่าน่ารัก ผู้หญิงแบบนี้เวลามีแฟนท่าทางจะอ้อนน่าดู คงจะเหมือนลูกแมวตัวน้อยน่ารักน่าเอ็นดู อยากได้แบบนี้เอาไว้อ้อนสักคน

“บางทีคนบางคนก็โง่กว่าที่คิดนะมึง แต่ก็อย่างว่าอะไรที่ได้เป็นเจ้าของมักจะไม่ค่อยเห็นค่าหรอก คนบางคนตาก็คอยมองแต่ไอ้ที่ยังไม่ได้เป็นเจ้าของทั้งนั้นแหละ”

ปรมัตถ์ออกความเห็น

คนที่เพื่อนกำลังกังวลว่าจะโง่หรือเปล่า กำลังบังคับให้สาวไปอาบน้ำแล้วพอกครีมบำรุงผิว ไม่ได้อะไรมากเลย แค่เสียดายไม่อยากให้ผิวเนียนๆต้องมีรอยแดง

“เพิร์ลวันหลังต้องทาครีมก่อนออกแดดรู้ไหม อุตส่าห์ซื้อครีมมาแล้วไม่ทาจะซื้อมาทำไม แดงหมดเลย”

พัลลภาทำหน้ามุ่ยที่โดนดุ

“พี่นัทชอบบ่นเพิร์ลเหมือนพี่เพชรเลยค่ะ”

ณัฐนันท์ขมวดคิ้ว

“ใครคือพี่เพชร”

ใครมันกล้ามาบ่นคนโปรดของเขา ของๆเขาเขาบ่นได้คนเดียว

“พี่ชายเพิร์ลน่ะสิคะ บ่นตลอดเลย บางทีก็ดุ”

ณัฐนันท์คลายจากอาการคิ้วขมวดเมื่อเธอบอกว่าพี่ชาย ลืมไปเลยเธอเคยบอกว่ามีพี่ชาย แต่เขาไม่ค่อยได้ถามเรื่องส่วนตัวของเธอ

“พี่ชายเพิร์ลเรียนอยู่ใช่ไหม อยู่คณะอะไร”

ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ควรจะเริ่มต้นทำความรู้จักเรื่องส่วนตัวกันบ้าง

“บริหารปีสี่ค่ะ”

พัลลภาตอบคำถามยิ้มกว้างเมื่อพูดถึงพี่ชาย

“บริหารปีสี่เหรอ พี่มีเพื่อนเรียนบริหารชื่อพีท”

“เปล่า”

ไม่บอกหรอกว่าไม่พอใจ ไม่ได้อยากให้รู้ด้วยว่ารู้สึกอะไร เพราะอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน

ตอนที่แกล้งหวงทำได้อยากให้รู้ แต่ตอนหวงจริงไม่อยากบอก เสียเชิงหมด

พัลลภาอมยิ้ม ปากแข็งแต่น่ารัก

“พี่นัทคะ ด้านหลังเพิร์ลพอกครีมไม่ถึง พี่นัทช่วยทาให้ทีได้ไหมคะ”

พัลลภาข่มความอาย บอกกับเขาแล้วปลดเสื้อคลุมตัวสั้นออก เปิดด้านหลังออกให้เขาแต่ด้านหน้าและท่อนล่างยังคงปิดไว้อยู่ ไม่ได้กล้าขนาดจะถอดทั้งตัวโชว์ แม้ว่าเขาจะเคยเห็นแล้วก็เถอะ

มันดูยั่วเกินไป เธอเขิน

ณัฐนันท์มองดูคนที่โชว์แผ่นหลังรวบผมไปอีกด้านเปิดเปลือยแผ่นหลังให้เขาดู ไรผมด้านหลังที่ระต้นคอดูเซ็กซี่ แผ่น หลังขาวเนียนตอนนี้มีรอยแดงในส่วนที่โดนแดด ขึ้นเป็นรูปสปอร์ตบราชัดเจน

อ่อยแหละดูออก แต่มันก็...น่ารักไม่น้อย เพราะรู้ว่าเธอง้อ เกิดความหวามไหวในอกขึ้นมาทันที

รอยยิ้มเล็กๆผุดที่มุมปาก ก่อนจะคว้าครีมมาทาหลังให้ นั่งฟังคนตัวเล็กพูดจาเจื้อยแจ้วไปตามเรื่อง

“พี่ชายเพิร์ลเรียนสาขาบริหารอสังหาริมทรัพย์ค่ะแต่พี่พีทเขาเรียนสาขาวิชาการประกันภัยอยู่คนละสาขา ที่บ้านเพิร์ลทำบ้านขายค่ะ พี่เพชรเขาเลยเลือกเรียนด้านนี้ ส่วนเพิร์ลชอบวาดรูปชอบงานศิลปะเลยเลือกเรียนออกแบบตกแต่งภายในค่ะ”

ณัฐนันท์ฟังอย่างสนใจ เขาก็อยากสร้างบ้านขายเลยเลือกเรียนวิศวะโยธา เน้นทางด้านวิศวกรรมและการบริหารการก่อสร้าง

“พี่ก็อยากทำธุรกิจด้านนี้ เลยเลือกเรียนโยธา เทอมที่แล้วพี่ไปฝึกงานกับบริษัทของญาติมา สนุกดีนะ กว่าจะทำแต่ละโครงการออกมาได้ ต้องทำอะไรหลายอย่างเลย เรียนบริหารแบบพี่เพิร์ลก็ดีเพราะถ้าจะทำโครงการให้มีกำไรต้องจัดการหลายอย่าง แต่เป็นวิศวกรแบบพี่มันเน้นการก่อสร้างไง ไม่ได้เน้นการ