ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 79

จัดการด้านอื่น เรียนจบพี่ว่าจะไปเรียนหลักสูตรระยะสั้นที่สอนเรื่องการทำโครงการเหมือนกัน”

เขาปิดฝาครีมเมื่อทาให้เธอครบทุกจุดจนมั่นใจแล้วว่าทั่วถึงดี

”พี่เพชรก็ต้องไปฝึกงานที่เชียงใหม่เทอมหน้าเหมือนกันค่ะ ไปฝึกกับบริษัทของครอบครัวเพื่อนพี่เพชร จะได้ลองไปเรียนรู้ระบบของคนอื่นดูบ้าง”

เพื่อนที่เรียนสาขาเดียวกันส่วนใหญ่เป็นลูกของนักธุรกิจที่ทำธุรกิจด้านนี้อยู่แล้ว หลายคนฝึกงานกับครอบครัวตนเอง แต่พี่ชายเธอเลือกฝึกงานกับธุรกิจคนอื่น

“เสร็จแล้วใช่ไหมคะ”

เมื่อเห็นเขาไม่ได้ทาต่อเธอเลยดึงเสื้อคลุมขึ้น แต่ถูกคนข้างหลังฉุดไว้

“ยัง พี่ยังไม่ได้ค่าช่วยทาเลย”

เขาก้มลงไปหอมที่ต้นคอระหงของเธอ เขาเพิ่งเคยเห็นคนที่มีท้ายทอยเซ็กซี่ พัลลภาเป็นผู้หญิงน่ารัก ไม่ใช่สายเซ็กซี่ แต่พอเขาเห็นต้นคอและช่วงท้ายทายของเธอที่มีลูกผมระไปตามต้นคอ กลับรู้สึกว่ามันเซ็กซี่มาก

“อื้อ จั๊กจี้ค่ะ”

พัลลภาย่นคอเอียงตัวออกห่าง เมื่อความร้อนจากริมฝีปากสัมผัสผิวเนื้อบริเวณที่ไวต่อความรู้สึก มันเสียวๆปนจั๊กจี้บอกไม่ถูก

“เดี๋ยวสิ ขอพี่จูบตรงนี้ก่อน เพิร์ลดูเซ็กซี่มากเลยจากมุมนี้”

เขารวบเอวเธอเอาไว้ แล้วกดจูบลงไปใหม่ พัลลภาสยิวไปทั่วทั้งตัวรู้สึกถึงรูขุมขนทั่วร่างตื่นตัว จะว่าขนลุกก็ไม่ค่อยจะมีขน มันเป็นความรู้สึกแปลกๆ จะว่าไม่ชอบก็ไม่ใช่ แต่จะว่าชอบมันก็ดูทรมาน

พัลลภาเบี่ยงตัวหลบแล้วหันมาบอกเขา

“เพิร์ลจั๊กจี้ค่ะพี่นัท”

ตาสบตาในระยะใกล้ ณัฐนันท์มองคนที่ยิ้มทั้งปากทั้งตาแล้วใจก็รู้สึกแปลกๆ ไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้เลย อธิบายไม่ได้ว่าคืออะไร และคร้านจะคิด

มองริมฝีปากสีชมพูที่แย้มยิ้มก็เหมือนมีแรงดึงดูด เขาก้มลงมองขบเม้มเบาๆที่ริมฝีปากสีสวยนั่น กระชับเอวบางให้แน่นขึ้น ปรับองศาของหน้าให้พอดีแล้วก้มลงไปสัมผัสใหม่

รู้สึกถึงความสั่นสะท้านเบาๆของคนในอ้อมแขน เสียงของเธอครางแผ่วๆ กรุ่นกลิ่นแก้มสาวหอมกรุ่น เขาไล้เลียชิมความหวานจากปากของเธอไม่รู้เบื่อ อยากจูบแบบนี้นานๆ

พัลลภารู้สึกวาบหวามกับจูบของเขา นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พี่นัทจูบเธอ แต่จูบครั้งนี้มันแตกต่าง มันอ่อนหวานนุ่มนวล แผ่วเบา จูบแต่ละครั้งที่พี่นัทสอนเธอมันช่างหลากหลาย แต่เธอชอบจูบครั้งนี้ของเขาที่สุดเลย

“จูบเก่งแล้วนี่”

ณัฐนันท์กระซิบชิดริมฝีปากของเธอ หน้าผากแนบสนิทชิดติดกันปลายจมูกถูไถกันแผ่วๆ แต่กลับให้ความรู้สึกวาบหวิวในอารมณ์แบบบอกไม่ถูก

“พี่นัทสอนเก่งค่ะ”

เธอตอบเขาแผ่วเบา แก้มซับสีระเรื่อขึ้นมา ณัฐนันท์หัวเราะออกมา

"เพิร์ลอย่าอ้อร้อมากเดี๋ยวจะป่วยอีก พี่ยังไม่อยากรังแกคนเพิ่งหายไข้”

พัลลภามองเขาตาพราว

“อ้อร้อคืออะไรคะ”

เธอเอียงคอมองเขาตาแป๋ว แต่แต้มรอยยิ้มที่มุมปาก แบบนี้แหละที่อ้อร้อ

“ก็อย่ายั่ว อย่าอ่อย”

ไม่รู้จะแปลว่าอะไรดี รู้แต่ว่ามันน่ารักและน่าจับกด

“หื้อ หาความ เพิร์ลไม่ได้ยั่วสักหน่อย”

น้อยไปสิ ณัฐนันท์ส่ายหัว คนอะไรยั่วตาใสทำหน้าไร้เดียงสาแต่น่าจับแก้ผ้าแล้วก็กระแทกแรงๆหลายๆทีให้ร้องครางอยู่ใต้ร่างของเขา

นั่นไงเอาอีกแล้วไหมมึง บอกว่าอย่ารุนแรงกับน้อง ณัฐนันท์ด่าตัวเองในใจ

“ไอ้ที่ทำตอนนี้นี่แหละเพิร์ลที่เรียกว่ายั่ว อย่าไปทำกับใครเข้าใจไหม”

ณัฐนันท์บีบจมูกเธอเบาๆด้วยความหมั่นไส้ ยั่วจนอยากไปหมดแล้วเนี่ยยังจะมาทำหน้าไม่รู้เรื่องอีก

“เพิร์ลจะไปทำกับใคร เพิร์ลทำแบบนี้กับพี่นัทคนเดียว”

เธอกอดเขาแล้วซบหน้าลงตรงอก ณัฐนันท์ใจสั่นรั่ว แม่งเอ้ยจู่โจมกระแทกใจขนาดนี้ ไม่ไหว เด็กนี่จะตกเขาจริงๆใช่ไหมเนี่ย ไม่ได้ๆ เสียเชิงเสือหมดเกิดเป็นเสือถ้าหลงรักเหยื่อนี่มันเสียชื่อ

“ไปใส่เสื้อผ้าไป จะได้ไปกินข้าวกัน”

ขืนปล่อยให้อ้อนต่อ มีหวังเขาได้จับคนเพิ่งหายป่วยกดแน่นอน พรุ่งนี้ป่วยต่อกันพอดี

พัลลภาทำหน้าตูม อุตส่าห์อ้อน พี่นัทไม่โรแมนติกเลย แม้จะบ่นในใจแต่ก็ยอมไปเปลี่ยนเสื้อผ้า หิวแล้วเหมือนกัน

ทริปสามวันสองคืน เป็นอันสิ้นสุดลง ณัฐนันท์ปล่อยพัลลภาให้อยู่รอดปลอดภัยโดยที่ไม่ได้ทำอะไรเธออีกในคืนที่สอง นอกจากการหากำไรเล็กๆน้อยๆ จากเนื้อตัวของเธอบ้าง แม้ว่าสุดท้ายจะรู้สึกว่าขาดทุนก็ตาม