ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 81

เธอตัวชาด้วยความตกใจ ลดตัวลงกับเบาะให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้โดยที่ไม่รู้ว่าทำแบบนั้นทำไม แต่มันเป็นไปเอง

พี่นัท! มากับใครก็ไม่รู้ เธอแอบมองเขาที่หันไปคุยกับคนข้างๆซึ่งเป็นผู้หญิง ใบหน้าที่ดูอ่อนล้าตอนอยู่กับเธอกลับแย้มยิ้มให้คนข้างๆเขา

เขาเอื้อมมือไปโยกหัวผู้หญิงคนนั้นเหมือนที่ทำกับเธอ ใจหล่นวูบทันที เจ็บไปทั้งใจเหมือนใครเอามีดมากรีด หัวตาร้อนขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่

แม้รถคันข้างๆเธอจะขับออกไปแล้ว แต่สมองของเธอยังไม่สั่งการจนรถคันหลังบีบแตรไล่ เธอเข้าเกียร์มือไม้สั่น

เหยียบคันเร่งจนมิดเพื่อเร่งให้ทันรถคันข้างหน้า เขากับเธอเพิ่งแยกกันเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วนี่เองแต่เขาก็ไปกับคนอื่น มันหมายความว่ายังไง ไหนบอกว่าเหนื่อยเพลียง่วงนอนไง ทำไมถึงไปรับผู้หญิงคนอื่นได้

ความเสียใจผิดหวังน้อยใจหลากหลายความรู้สึกเกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน พยายามปลอบตัวเองว่าอย่าเพิ่งคิดมาก อาจจะไม่มีอะไรก็ได้ ผู้หญิงคนนั้นอาจจะเป็นเพื่อนของเขา เป็นพี่ของเขา หรือใครก็ได้ที่ไม่ใช่ความสัมพันธ์ในทางชู้สาว หลากหลายความคิดในมุมบวกที่พอจะปลอบใจตัวเองได้ถูกยกมาสนับสนุนความคิด แม้มันจะคิดแบบนั้นได้ยากเหลือเกิน

พัลลภาขับรถตามรถคันข้างหน้าด้วยความเร็วสูง เธอเห็นท้ายรถของเขาไกลๆ สายตาของเธอจับจ้องที่ท้ายรถของของเขา มีรถยนต์อีกคันขับมาคั่นกลาง พัลลภาพยายามจะแซงคันที่คั่นกลางเพราะกลัวคลาดกัน แล้วเธอจะตามเขาไม่ทัน เธอขับด้วยความเร็วสูงจนในที่สุดก็ทันรถคันข้างหน้า ทันได้เห็นรถคันนั้นเลี้ยวเข้าคอนโดหรูแห่งหนึ่ง

น้ำตาพัลลภาเริ่มไหล แม้จะไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครแต่นาทีที่รถของคนรักเลี้ยวเข้าไปจอดที่ลานจอดรถด้านหน้าโครงการ พัลลภาก็คิดเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้เลย

ผู้ชายที่เธอรักขับรถไปรับผู้หญิงคนอื่นหลังจากแยกกับเธอและจุดหมายปลายทางคือคอนโดหรู คอนโดเนี่ยะนะ! ต้องมองโลกในแง่ดีขนาดไหนถึงจะมองเรื่องนี้ในมุมบวกได้ แต่เธอมันคงเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย เพราะเธอหาแง่ดีไม่ได้เลย

พัลลภามองผู้ชายของเธอที่หน้าตายิ้มแย้มต่างจากตอนที่ไปส่งเธอลิบลับ เดินจูงมือกับผู้หญิงสวยคนนั้นกำลังจะเข้าไปในตึก

พัลลภารีบจอดรถแล้ววิ่งตามคนสองคนนั้นไป ในใจของเธอเจ็บไปหมด แต่เธอก็อยากรู้ว่ามันคืออะไร

“พี่นัท!”

พัลลภาตะโกนเรียกชื่อของเขาเสียงดัง ณัฐนันท์สะดุ้งเมื่อได้ยินว่ามีใครเรียกชื่อของตนเอง เขาคงไม่ตกใจขนาดนี้ ถ้าเสียงนั้นไม่คล้ายเสียงของพัลลภา

ณัฐนันท์หันมาช้าๆภาวนาว่าขออย่าให้เป็นอย่างที่คิด แต่พอเห็นว่าเป็นพัลลภาจริงๆเขาตกใจมาก

“เพิร์ล!”

พัลลภาก้าวเดินเข้าไปหาเขาช้าๆ ขาของเธอสั่น แต่ใจของเธอสั่นมากกว่า ตาของเธอเหลือบมองมือของเขาที่จูงมือผู้หญิงคนนั้นอยู่ น้ำตาไหลออกมาเป็นทาง เมื่อเห็นความสนิทสนมนั้น

ณัฐนันท์รู้สึกตัวเมื่อเห็นสายตาที่มองมาของพัลลภา เขารีบปล่อยมือจากพริมาแล้วเดินเข้ามาหาเธอ

“เพิร์ลมาทำอะไรที่นี่”

ท่าทางของเขาดูตกใจ แววตาเลิ่กลัก

“แล้วพี่นัทล่ะคะมาทำอะไรที่นี่ พักที่นี่เหรอคะ แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใคร”

เสียงของเธอพร่า นัยน์ตาของเธอมีแววสั่นไหว น้ำตาหยดลงมาข้างแก้มอย่างห้ามไม่อยู่