ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 99

“หึงก็ได้ แล้วปริมชอบเขาหรือเปล่า”

ณัฐนันท์ลูบผมของเธอเล่น คำถามเหมือนถามไปอย่างนั้น แต่รอฟังคำตอบ

“อืม เขาเป็นลูกครึ่งสิงคโปร์อเมริกันหน้าตาดี ประสบความสำเร็จในงานตั้งแต่อายุยังน้อย อายุสามสิบห้าเองแต่เป็น Director แล้ว ก็น่าสนใจนะ”

ยิ่งฟังเธอพูดคนฟังยิ่งหน้าบึ้งขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่รู้ตัว

“สรุปว่าปริมชอบ?”

มือที่กำลังลูบผมของเธออยู่ชะงักไปเมื่อได้ยินคำตอบ

“ไม่รู้สิ เพิ่งเริ่มรู้จักกัน กว่าจะบอกได้ว่าชอบหรือไม่ชอบน่าจะต้องใช้เวลาอีกนาน นัทก็น่าจะรู้ว่าปริมเข็ดกับความรัก”

เธอเคยเล่าให้เขาฟังเรื่องอดีตรักที่มันไม่ดีนัก

“จะศึกษากับเขาเหรอ”

ถามออกไปก็ลุ้นกับคำตอบ

“คงศึกษากันยาก ปริมอยู่ไทยเขาอยู่สิงคโปร์ ไม่รู้จะเอาเวลาที่ไหนไปศึกษากัน ถ้าจะศึกษาใครสักคนเอาคนใกล้ตัวไม่ดีกว่าเหรอ ว่าแต่นัทเถอะ คนนี้สำคัญกับนัทมากใช่ไหม ถึงมีของฝากให้เขาเยอะขนาดนั้น”

พริมาปรายตาไปยังกองของฝากมากมายที่งอกออกมาจากรายการที่พี่สาวของเขาฝากซื้อ เธอเห็นรายการเหล่านั้น เพราะเขาเอาให้เธอดูและปรึกษาว่ามันน่าจะซื้อได้จากตรงไหนของสิงคโปร์บ้าง รายการที่พี่สาวของเขาฝากซื้อมันไม่ได้เยอะขนาดนั้น

“ก็ รู้สึกผิดที่โกหกเขา”

ณัฐนันท์บอกความรู้สึกของเขากับเธอตรงๆ

“ชอบมากเลยเหรอคนนี้”

พริมามองสบตาเขาอย่างต้องการคำตอบ ณัฐนันท์ไม่ได้หลบตาเธอ ค่อยๆพูดความรู้สึกจริงๆออกมา

“ไม่รู้สิปริมบอกไม่ถูก น้องเขาดูใสซื่อมากมากจนบางทีผมก็รู้สึกว่าผมแม่งโคตรเลวที่ไปหลอกน้องเขา มันกึ่งๆเป็นความชอบแล้วก็ความรู้สึกที่ต้องรับผิดชอบ”

และมีความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอยู่ในนั้น ประโยคหลังไม่ได้พูดออกไป

เขาก็อยากเปิดอกคุยกับพริมาตรงๆในขอบเขตที่คุยได้ วันหนึ่งถ้าต้องแยกจากกันไปเริ่มต้นใหม่ เขาคิดว่าเขากับพริมาน่าจะเป็นเพื่อนกันได้ เพื่อนที่มีความปรารถนาดีต่อกันไม่เสื่อมคลาย

“ความรู้สึกที่ต้องรับผิดชอบมันดูเหมือนเราไม่ได้เต็มใจอยากทำ มันต่างจากความชอบมากนะ เพราะความชอบมันคือการที่เราเต็มใจทำ สองความรู้สึกนี้มันไม่เหมือนกันหรอก”

ณัฐนันท์คิดตาม

“ไม่รู้สิปริม ผมอาจจะยังไม่พร้อมที่จะมีใครจริงๆล่ะมั้ง ยังอยากใช้ชีวิตอิสระเสรีแบบนี้อยู่”

พริมายิ้มออกมาเพราะสิ่งที่ณัฐนันท์พูด มันตรงใจเธอเหมือนกัน

“นัทรู้สึกไหมว่าเรามาเที่ยวกันครั้งนี้ มันทำให้เรารู้จักกันมากขึ้นเยอะเลย จริงๆเราสองคนก็เหมาะกันดีนะ ถ้าเราคบกันจริงๆ คงเป็นคู่สร้างคู่สมน่าดู”

พริมาหัวเราะออกมาเบาๆ ณัฐนันท์พลอยหัวเราะตามไปด้วย

“หรืออาจจะเลิกกันไปเลยก็ได้ ปริมอาจจะปวดหัวกับผม เหนื่อยกับการที่ต้องตามผม และเบื่อความเจ้าชู้ของผมก็ได้ ผมว่าส่วนหนึ่งที่เราไม่คบกัน นอกจากผมยังไม่พร้อมที่จะหยุด ปริมก็คงกังวลว่าจะหยุดผมได้ยังไง ปริมไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้หรอก ผมพูดถูกไหม”

เขาได้ใช้เวลากับพริมาพอสมควรแล้ว เที่ยวกับเธอมันดี เธอเป็นขาลุย ไม่เรื่องมาก ดูแลตัวเองได้ดีคล่องแคล่วมันดีมากจนเขาคิดว่า วันข้างหน้าถ้าจะให้มาเที่ยวกับเธออีกเขาก็มาได้ ไม่มีปัญหาแต่เขากลับรู้สึกว่าเธอเหมือนเพื่อน มากกว่าคนรัก มันไม่เหมือนเวลาที่เขาไปเที่ยวกับพัลลภา ความรู้สึกมันต่างกัน ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงต่าง ซึ่งเขาก็ตอบตัวเองยังไม่ได้

ทริปสามวันสองคืนในสิงคโปร์สิ้นสุดลง ก่อนกลับเธอพาเขาไปช็อปปิ้งทิ้งท้ายย่านออร์ชาร์ด เธอซื้อกระเป๋าแบรนด์ดังของสิงคโปร์ซึ่งเป็นรุ่นใหม่ยังไม่มีขายในไทยกลับไปด้วย และเขาซื้อรุ่นเดียวกันมาฝากพัลลภา ราคาของมันแค่หลักพันไม่ได้สูงมาก เหมาะเป็นของฝากที่ไม่ได้ดูเวอร์เกินไป

พอมาถึงไทยเขาก็ขับรถไปส่งพริมาที่คอนโดของเธอซึ่งก็เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มแล้ว