ยอดขาดทุนของร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูทำให้เผยเชียนรู้สึกสบายใจขึ้นมาก
ซีรีส์เรื่องชีวิตประจำวันของบอสเผยกับเกมนักออกแบบเกมเหมือนจะทำเงินได้
ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูอีก หัวใจเขาคงจะรับไม่ไหว
โชคดีที่หม่าหยางไม่ทำให้เขาผิดหวัง!
เผยเชียนค่อยสงบใจได้หน่อย
ตอนนี้เขากังวลเรื่องเกมนักออกแบบเกมมากกว่า
ร้านอินเทอร์เน็ตของเขาน่าจะขาดทุนสามแสนหยวนต่อเดือนซึ่งดูเหมือนจะเยอะ แต่เอาเข้าจริงแล้วไม่ได้ถือเป็นเงินก้อนโตอะไรเลย
ส่วนซีรีส์ชีวิตประจำวันของบอสเผย…เผยเชียนได้แต่หวังว่าจะไม่มีสปอนเซอร์เข้า
“ต่อไปฉันต้องจับตาดูเกมนักออกแบบเกม จะให้เกิดอะไรผิดพลาดอีกไม่ได้!
“ฉันต้องเอาบทเรียนจากเกมฐานทัพกลางทะเลมาใช้
“รอบก่อนฉันไม่ได้สนใจเกมฐานทัพกลางทะเลเท่าไหร่ เห็นแค่โหมดเนื้อเรื่องกับปืนกิเลนเพลิงแปดร้อยแปดสิบแปดหยวนก็คิดว่าทุกอย่างโอเคแล้ว สุดท้ายดันไม่โอเคเลยสักนิด!
“รอบนี้ฉันต้องเล่นเกมตั้งแต่ต้นจนจบ!”
ใครๆ ก็บอกว่าเงินหายาก
แต่สำหรับฉัน ทำไมการเสียเงินถึงได้ยากขนาดนี้กันนะ!
…
วันที่ 25 มีนาคม…
เกมนักออกแบบเกมเสร็จสมบูรณ์อย่างเป็นทางการ ตอนนี้อยู่ในกระบวนการปรับปรุงและแก้ไขบั๊ก
เผยเชียนขอตัวเกมเวอร์ชันล่าสุดจากทีมพัฒนาเกมมาลงคอมพิวเตอร์ของตัวเอง เขาตั้งใจจะลองเล่นเองตั้งแต่ต้น!
ถึงจะรู้ผลลัพธ์ของทุกตัวเลือกดี แต่เผยเชียนก็อยากลองสัมผัสเกมดูเอง
เกมวางแผนจะปล่อยวันที่ 1 เมษายน
ใช่ ปล่อยวันเมษาหน้าโง่นี่แหละ!
ถ้าเผยเชียนเจออะไรที่อาจทำให้เกมดังขึ้นมาได้ เขาก็ยังเหลือเวลาแก้อีกเกือบสัปดาห์
ส่วนเรื่องโฆษณาเกม…
เผยเชียนเลิกพยายามแล้ว
ครั้งนี้ไม่เหมือนสองครั้งก่อน ตอนนี้บริษัทเถิงต๋าเป็นที่รู้จักมากขึ้น
ความโด่งดังของเกมแม่ทัพผีและเกมฐานทัพกลางทะเลทำให้บริษัทเป็นที่รู้จักไม่น้อย
ทุกเกมของบริษัทเถิงต๋าปล่อยให้เล่นผ่านแพลตฟอร์มทางการ ถ้าปล่อยเกมนักออกแบบเกมไป ผู้เล่นจากเกมแม่ทัพผีและเกมฐานทัพกลางทะเลจะต้องมาลองเล่นแน่!
เมื่อเป็นแบบนี้ เขาจะโฆษณาเกมหรือไม่ก็ไม่ได้ส่งผลต่อเกมนักออกแบบเกมมากนัก
ประเด็นอยู่ที่ตัวเกม
เผยเชียนใส่เนื้อหายั่วยุผู้เล่นเข้าไปเยอะมากซึ่งเป็นจุดที่เขามั่นใจที่สุด!
เขาเริ่มเกมตั้งแต่ตอนแรกสุด
ใส่ใจรายละเอียดทุกตัวเลือก ทุกผลลัพธ์ เสียงพากย์ทุกประโยค
“…ลู่หมิงเหลียงก็พากย์ไม่ได้แย่นี่ ทำเสียงกวนโอ๊ยแบบนี้ได้ยังไงนะ
“น่าเบื่อ
“เดินไปเดินมาโคตรน่าเบื่อ
“เสียงพากย์ก็พูดกวนอยู่นั่นแหละ ออกไปกระทืบลู่หมิงเหลียงเลยดีมั้ยวะ…
“ต้องเดินไปอีกนานแค่ไหนเนี่ย…
“เดี๋ยวนะ…”
เผยเชียนรู้สึกขึ้นมาว่าเกมนักออกแบบเกมทำให้เขาอยากเลิกเล่นสุดๆ
ถึงหร่วนกวางเจี่ยนจะออกแบบงานภาพและวางคอนเซ็ปต์ให้เกมออกมามีเอกลักษณ์มาก แต่เผยเชียนก็ยังรู้สึกว่าตัวเกมโคตรน่าเบื่อ
ทำไมน่ะหรือ
ก็เพราะตัวเลือกทุกข้อ บทพากย์ทุกบรรทัด เผยเชียนเป็นคนเขียนเองหมด!
เดินเข้าไปในห้องก็เจอตัวเลือกมากมาย
สำหรับผู้เล่น ประตูแต่ละบาน ตัวเลือกแต่ละข้อจะพาไปสู่ผลลัพธ์ที่พวกเขาไม่รู้
แต่เผยเชียนรู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ถ้ารู้แล้วว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น เกมยังจะสนุกอยู่หรือ
ก็เหมือนดูหนังสืบสวนสอบสวนทั้งๆ ที่รู้ว่าฆาตกรคือใครและตอนจบเป็นแบบไหน ความตื่นเต้นระหว่างทางก็ลดน้อยลง
เผยเชียนอดทนเล่นเกมจนจบ เล่นไปถึงตอนจบสองสามแบบก็ได้ข้อสรุป

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี