วันที่ 20 เมษายน
หลังเลิกงาน หม่าอี้ฉวินแอบไปที่ร้านคาเฟ่เล็กๆ ข้างออฟฟิศเพื่อให้สัมภาษณ์กับหูเยว่
หูเยว่หยิบสมุดจดที่เตรียมไว้ออกมา
ทั้งคู่ตกลงกันเรียบร้อยแล้วว่าจะไม่มีการอัดคลิปหรือเปิดเผยชื่อและตัวตนของหม่าอี้ฉวิน
ถึงเป็นการจะลดทอนความน่าเชื่อถือของบทสัมภาษณ์ แต่แค่ได้สัมภาษณ์พนักงานของเถิงต๋าและได้รู้ส่วนยอดภูเขาน้ำแข็งของบริษัทเกมหน้าใหม่บริษัทนี้ หูเยว่ก็พอใจมากแล้ว
หูเยว่รู้สึกประหม่าเล็กน้อย
หลังจากสงบใจลงได้ เธอก็ทวนคำถามสำคัญในหัวที่เค้นสมองคิดมาอย่างหนักเมื่อคืน
ทั้งสองตกลงรวมกันว่า หนึ่ง จะไม่เปิดเผยชื่อและตัวตนของเจ้าของบริษัท สอง ห้ามหูเยว่ถามเรื่องเงินเดือนและสวัสดิการของพนักงาน
ดังนั้นหูเยว่จึงเตรียมคำถามที่เลี่ยงประเด็นดังกล่าวมาแทน
“ไม่ต้องกังวลนะคะ ฉันเป็นนักข่าวมืออาชีพ ไว้ใจความเป็นมืออาชีพของฉันได้ค่ะ
“นักข่าวที่ดีจะต้องทำให้บทสนทนาเป็นไปอย่างลื่นไหล รู้สึกเป็นธรรมชาติ ไม่ทำให้ผู้สัมภาษณ์รู้สึกติดขัดตรงไหน คุณแค่ให้ความร่วมมือกับฉันก็พอค่ะ”
หูเยว่ดูมั่นใจเต็มเปี่ยม
หม่าอี้ฉวินพยักหน้า
“เริ่มกันเลยนะคะ
“ก่อนอื่นอยากถามคุณว่าร่วมงานกับเถิงต๋ามานานแค่ไหน รับผิดชอบงานอะไรบ้าง
“ไม่ต้องห่วงนะคะ ฉันจะไม่เอาตำแหน่งจริงๆ ไปลงในบทสัมภาษณ์แน่นอน แค่อยากทำความเข้าใจคร่าวๆ ว่าคุณรับผิดชอบส่วนไหนในบริษัท จะได้ถามคำถามเกี่ยวกับงานที่ทำได้ง่ายขึ้น”
หูเยว่หยิบสมุดขึ้นมาเตรียมจดโน้ต
หม่าอี้ฉวินคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบออกไปตามจริง “ผมเข้าบริษัทเถิงต๋าเมื่อเดือนก่อน หน้าที่หลักคือเรียนรู้ครับ”
หูเหยว่ที่กำลังจดตามอยู่ชะงักไป
หน้าที่หลักคือ…เรียนรู้เหรอ
“อธิบายเพิ่มได้ไหมคะ”
หม่าอี้ฉวินพยักหน้า “บริษัทเถิงต๋าแตกต่างจากบริษัทเกมอื่นๆ ที่บริษัทเถิงต๋า พวกเราออกแบบเกมกันอย่างมีคุณภาพ พนักงานใหม่ไม่มีสิทธิ์ทำงานหรือช่วยงาน ทำได้แค่ดูและเรียนรู้! นอกจากนี้ช่วงเรียนรู้งานอาจจะขยายออกไปได้อีก
“ผมรู้สึกกดดันทุกวัน เพราะต้องเรียนรู้กระบวนการคิดตั้งต้นของเกมที่บอสเผยสร้าง รวมถึงวิธีการที่พวกรุ่นพี่ใช้วิเคราะห์กระบวนการคิดที่ว่า พูดถึงเรื่องนี้แล้วผมก็รู้แย่ จนป่านนี้แล้วผมก็ยังไม่คืบหน้าไปไหนเลย
“ตอนนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจแนวคิดของบอสเลยแม้แต่นิดเดียว ต้องคอยถามรุ่นพี่ถึงจะเข้าใจความคิดของบอสเผย”
หูเยว่รู้สึกอึ้งมาก เธอรีบจดคำตอบลงสมุดอย่างรวดเร็ว
ขนาดพนักงานที่มีประสบการณ์ทำงานมาครึ่งปีจากบริษัทอื่น มาบริษัทนี้ยังทำได้แค่เรียนรู้งาน มาตรฐานของบริษัทเถิงต๋าช่างน่ากลัวจริงๆ!
เจ้าของบริษัทนี้รับพนักงานแล้วจ่ายเงินให้มาเรียนรู้งานเฉยๆ ไม่ใช่ทุกบริษัทจะทำแบบนี้ได้
มีเรื่องน่าสนใจเยอะๆ จริง นี่ขนาดเพิ่งเริ่มต้น!
ใจเย็นๆ ฉันคือนักข่าวมืออาชีพ!
หูเยว่สงบสติอารมณ์ก่อนจะเข้าหัวข้อถัดไป “มาคุยกันเรื่องเกมนักออกแบบเกมที่กำลังฮิตสุดๆ ในตอนนี้กันดีกว่าค่ะ เกมนี้ใช้กลยุทธ์การจัดฉากในการทำการตลาด ทางบริษัทวางแผนไว้แบบนี้ตั้งแต่แรกเลยหรือเปล่าคะ”
หม่าอี้ฉวินส่ายหน้า “เปล่าครับ จริงๆ แล้วพวกเราไม่รู้เรื่องเลยสักนิด ตอนงานเลี้ยงบริษัท ทุกคนยังเป็นห่วงเรื่องความสำเร็จของเกมกันอยู่เลย
“บอสเผยตั้งใจไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าจะทำการตลาดโดยใช้การจัดฉากแล้วปิดเรื่องนี้ไม่ให้คนในบริษัทรู้ ตอนที่ยอดขายต่ำเตี้ยเรี่ยดิน ทุกคนกำลังเศร้าเสียใจกัน จู่ๆ ยอดขายก็พุ่งกระฉูด พลิกกลับมาประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่!
“พูดเรื่องนี้แล้วผมก็รู้สึกแย่อีก เราไม่ได้ช่วยอะไรเลย”


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี