ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 137

เผยเชียนให้เลขาซินพาไปที่ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู

ระหว่างทาง เผยเชียนก็พูดเรื่องฉางหยางเกมส์ขึ้นมา

“หลังวันหยุดยาว ช่วยเช็กสถานการณ์ที่ฉางหยางเกมส์แล้วมารายงานผมอย่างละเอียด คุณบอกบอสทางนู้นไปก็ได้ว่าผมสนใจอยากซื้อกิจการต่อ”

เผยเชียนกลัวว่าบริษัทจะเจ๊งก่อนที่พวกเขาจะทันได้ไปตรวจสอบ ถ้าเป็นแบบนั้นเขาก็ต้องไปตามหาพนักงานกลับมาทีละคน คงยุ่งยากน่าดู

กระจกที่แตกย่อมมีรอยร้าวหลงเหลืออยู่ ถ้าจะเข้าซื้อกิจการ ก็ต้องเอามาให้ได้ทั้งหมด!

เพราะเหตุนี้เขาจึงตัดสินใจปล่อยข้อมูลให้บอสของฉางหยางเกมส์รู้ว่าตนสนใจซื้อกิจการ อีกฝ่ายจะได้รู้สึกมีความหวังและไม่รีบร้อนปิดกิจการ

เลขาซินที่กำลังขับรถอยู่พยักหน้า “ได้ค่ะบอสเผย แต่เท่าที่ดิฉันรู้มา เห็นว่าบริษัทนี้สภาพการณ์ไม่ค่อยดีเลยนะคะ”

เลขาซินพูดอย่างมีชั้นเชิง

“ผมไม่ได้เป็นห่วงสถานการณ์ในตอนนี้ ผมสนใจศักยภาพในอนาคตมากกว่า” เผยเชียนตอบอย่างมั่นใจ

“โอเคค่ะ ดิฉันเชื่อในวิสัยทัศน์ของบอสเผย” เลขาซินตอบ “อยากให้ดิฉันติดตามเรื่องนี้นานแค่ไหนคะ ยิ่งให้เวลาเยอะ ก็ยิ่งได้ข้อมูลเยอะค่ะ จะเป็นประโยชน์เวลาเราเจรจากับอีกฝ่าย”

เลขาซินหยุดไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ “แล้วก็เหมือนตอนนี้บริษัทที่ว่าจะอยู่ในช่วงขาดทุน เราสามารถชะลอการซื้อกิจการไปสักพัก จะได้ต่อรองราคาได้ง่ายขึ้นค่ะ”

ต่อราคาเหรอ

ทำไมเราต้องต่อราคาด้วย ยิ่งแพงยิ่งดีสิ!

เผยเชียนรีบส่ายหน้า “เราไม่ควรชะลอเรื่องนี้ จัดการให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

“วงการเกมแข่งขันกันดุเดือดมาก แทนที่จะชะลอเรื่องเพื่อลดราคา รีบซื้อกิจการมาแล้วลงทุนกับการดำเนินการของบริษัทจะไม่ดีกว่าเหรอ เราไม่ควรสนใจแค่เรื่องเล็กๆ ต้องมองในภาพรวม”

“โอเคค่ะ” เลขาซินถามต่อ “เราจะซื้อกิจการทั้งหมดเลยไหมคะ หรือจะจัดการยังไงดี…”

การเข้าซื้อกิจการทำได้หลายแบบ จะซื้อแค่กิจการ ไม่เอาพนักงานก็ได้ถ้าสนใจแค่ลิขสิทธิ์เกมของบริษัท หรืออีกตัวเลือกคือซื้อกิจการทั้งหมดแต่ไปปรับเปลี่ยนโครงสร้างภายใน เช่น ไล่หัวหน้า เปลี่ยนฝ่ายบริหารทรัพยากรบุคคล และอื่นๆ

จะเข้าซื้อกิจการแบบไหน ขึ้นอยู่กับว่าเผยเชียนสนใจอะไรในตัวฉางหยางเกมส์ เลขาซินก็จะสามารถเจรจาเรื่องราคาได้ง่ายขึ้น

เผยเชียนไม่ได้สนใจพนักงานของฉางหยางเกมส์ ลิขสิทธิ์เกมก็ไม่ได้สนใจ เขาสนใจศักยภาพการขาดทุนของฉางหยางเกมส์ต่างหาก

ดังนั้นเผยเชียนจึงต้องซื้อกิจการฉางหยางทั้งหมดเพื่อที่จะได้รักษาสภาพปัจจุบันไว้

เขารีบตอบ “ซื้อกิจการทั้งหมด ห้ามเปลี่ยนโครงสร้างภายในแม้แต่นิดเดียว”

“ได้ค่ะ บอสเผย เข้าใจแล้วค่ะ” พอเข้าใจจุดประสงค์ของเจ้านาย เลขาซินก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ

การเข้าซื้อกิจการในครั้งนี้ดูไม่ค่อยจะสมเหตุสมผลเท่าไหร่

เพราะ…ฉางหยางเกมส์ไม่มีอะไรดีพอที่จะซื้อ

ถ้าเผยเชียนสนใจพนักงานเก่งๆ แค่ไปล่อมาเข้าเถิงต๋าก็พอแล้วนี่

ถ้าสนใจเกมไหน ก็ขอซื้อแค่ลิขสิทธิ์เกมนั้นมาก็พอ เท่านี้ฉางหยางเกมส์ก็ดีใจจนน้ำตาไหลแล้วที่มีบริษัทอื่นมาขอซื้อลิขสิทธิ์เกม

แต่บอสเผยกลับคิดจะซื้อกิจการทั้งหมด

ไม่เห็นจะสมเหตุสมผลเลย

แต่เลขาซินก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ หน้าที่ของเธอคือทำตามที่เจ้านายสั่งอย่างเคร่งครัดและไม่ถามอะไรให้มากความถ้าไม่จำเป็นต้องรู้คำตอบจริงๆ

อีกอย่างบอสเผยน่าจะมีเหตุผลที่ทำแบบนี้ บอสน่าจะเห็นอะไรบางอย่างในฉางหยางเกมส์

เนื่องจากเป็นช่วงวันแรงงานแห่งชาติ เมืองจิงโจวจึงค่อนข้างแน่นขนัด พวกเขาใช้เวลาเดินทางไปถึงร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูมากกว่าปกติ

เผยเชียนเดินลงจากรถแล้วตรงเข้าร้านไป

อืม โล่งเหมือนเดิม ค่อยโล่งอกหน่อย!

จนถึงตอนนี้ ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูได้ลูกค้าประจำมานิดหน่อย เป็นพวกคนล่ำซำที่ไม่ได้สนใจเรื่องราคา พวกเขาชอบมาเล่นอินเทอร์เน็ตและจิบกาแฟที่ร้าน บางคนมีพาเพื่อนมาสังสรรค์ด้วย

บางครั้งบางคราวก็จะมีกลุ่มเพื่อนมารวมตัวเล่นเกมด้วยกัน

ถึงอย่างไรที่ร้านก็บรรยากาศดี บริการก็ดี คนไม่ค่อยเยอะ

สำหรับลูกค้าผู้ล่ำซำพวกนี้ก็เหมือนจ่ายเงินเพิ่มเพื่อซื้อบรรยากาศดีๆ สำหรับเล่นเกม

ถึงอย่างนั้นร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูก็ไม่สามารถหาเงินคืนทุนได้ เพราะลูกค้าล่ำซำมีน้อยเกินไป!

ร้านตั้งอยู่ห่างจากย่านการค้าอันเงียบเหงาไปหนึ่งถนน ไม่มีป้ายใหญ่บอกทางไปร้าน แถมทำเลที่ตั้งก็ไม่ใช่ย่านพักอาศัยระดับสูงอีก

ทำเลและราคาของร้านทำให้มีแค่ลูกค้าล่ำซำกลุ่มเล็กๆ เข้ามาใช้งานบ้าง เงินที่ได้ไม่เพียงพอต่อการดำเนินธุรกิจเลย

แต่เผยเชียนก็ไม่ได้กังวลใจสักนิด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน