ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 154

หลังจากร้องเพลงไปชั่วโมงกว่าๆ เฉินเหล่ยก็ลงมาพัก

หม่าหยางรีบเรียกเขาไปอธิบายเรื่องค่าจ้างกับส่วนแบ่งเครื่องดื่ม

เฉินเหล่ยเกาหัวแล้วตอบออกไปอย่างไม่คิดอะไรมาก “ได้ครับ”

หม่าหยางรู้สึกกระดากใจเล็กน้อย

“ไม่เป็นไรนะ ถ้าคิดว่าฐานเงินเดือนต่ำไป เดี๋ยวผมเพิ่มให้ก็ได้” หม่าหยางพูด

เฉินเหล่ยกะพริบตา “ถ้างั้น… เพิ่มอีกหน่อยก็ได้ครับ”

หม่าหยาง “…”

ซื่อเกินไปแล้ว!

หม่าหยางรู้สึกเหมือนโดนหักหลัง เขาคิดว่าเฉินเหล่นจะเกรงใจแล้วตอบกลับมาว่า ‘ไม่เป็นไรครับ’ เสร็จแล้วจะได้ปิดบทสนทนาได้อย่างราบรื่น

แต่เฉินเหล่ยดันตอบตกลงซะงั้น

หม่าหยางพูดไปแล้ว จะกลับคำตอนนี้ก็ไม่ได้

หม่าหยางลังเลอยู่พักหนึ่ง “โอเค งั้นเดี๋ยวเพิ่มฐานให้เป็นพันแปดร้อย ไม่รวมค่าส่วนแบ่งจากเครื่องดื่ม ตอนขึ้นร้องรอบหน้าต้องพูดกระตุ้นให้ผู้ชมซื้อเครื่องดื่มด้วยล่ะ เข้าใจมั้ย”

เฉินเหล่ยดูอึดอัดใจ “พี่หม่า ผมไม่ค่อยอยากพูด งั้นผมรับเงินพันห้าเท่าเดิม แต่อย่าให้ผมต้องคุยกับคนดูเลย”

หม่าหย่างอึ้งไป เจ้าเด็กนี่หน้าบางจริงๆ

“ช่างเถอะ งั้นก็ร้องเพลงไป เดี๋ยวฉันพูดเอง ฐานเงินเดือนพันแปดเท่าเดิม แต่นายไม่ต้องพูดอะไรแล้ว”

เฉินเหล่ยพยักหน้า ก่อนจะเดินไปพักดื่มน้ำ

หม่าหยางหันมองจางหยวน อีกฝ่ายเข้าใจทันทีว่าหมายความว่าอย่างไรจึงเดินขึ้นไปบนเวที

“สวัสดีครับ สวัสดี

“สวัสดีครับทุกคน ขอผมแนะนำตัวนิดหนึ่ง ผมเป็นผู้จัดการร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู แซ่จาง”

ผู้ชมคนหนึ่งเอียงคอ “นายเป็นนักร้องประจำเมื่อสัปดาห์ก่อนนี่ พอมีเฉินเหล่ยมาแทนก็ได้เลื่อนขั้นเลยเหรอ”

จางหยวนเห็นว่าหลายคนไม่ได้สนใจเขาเท่าไหร่เลยรีบเข้าเรื่อง “ขอบคุณทุกท่านมากนะครับที่คอยอุดหนุนร้านเรา เรื่องที่ผมจะประกาศในวันนี้ ร้านของเรามีผลประโยชน์พิเศษให้นักร้องประจำ!

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ระหว่างที่เฉินเหล่ยร้องเพลง ตั้งแต่หนึ่งทุ่มถึงห้าทุ่ม สี่ชั่วโมงนี้ ส่วนหนึ่งของยอดขายเครื่องดื่มทั้งหมดจะถือเป็นค่าส่วนแบ่งของเฉินเหล่ย

“ส่วนรายละเอียด…

“เดี๋ยวอีกสองสามวันเราจะทำเมนูใหม่ โดยจะระบุยอดส่วนแบ่งของเฉินเหล่ยลงไปอย่างชัดเจน

“ถ้าท่านไหนชอบนักร้องของเราก็สามารถสั่งเครื่องดื่มเพื่อสนับสนุนเขาได้ ขอบคุณครับทุกคน!”

จางหยวนรีบลงจากเวทีหลังพูดจบ ไม่มัวเสียเวลาพูดไปเรื่อยเปื่อย

ตรงกับคติของร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู ซึ่งก็คือ พูดให้น้อย ทำให้มาก บริการสบายๆ เหมือนสายลมฤดูใบไม้ผลิ

ลูกค้าเริ่มพูดคุยกัน

“ให้ส่วนแบ่งนักร้องเหรอ”

“ใจดีจัง”

“ให้ส่วนแบ่งด้วยแฮะ! ถ้าฉันขึ้นไปร้องบ้างจะได้ด้วยไหม”

“ฮ่าๆ ถ้าแกร้องได้เพราะเหมือนเฉินเหล่ยก็มีสิทธิ์”

“ดีจัง ฉันสนับสนุน! ขออีกแก้วด้วยค่ะ!”

“ฉันด้วย”

“เอาด้วยๆ!”

พนักงานให้บริการมือเป็นระวิง นับว่าเป็นครั้งแรกตั้งแต่เปิดร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูมา!

หม่าหยางกับจางหยวนยิ้มให้กัน

เหมือนว่าจะได้ผลดีเลยนะเนี่ย!

…

กลางดึก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน