เข้าสู่ระบบผ่าน

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 155

ตอนเช้า

“ฮัดชิ้ว!”

เผยเชียนจามระหว่างกำลังนั่งตากแอร์อยู่ในห้องทำงาน

“แปลกจัง แอร์ตกใส่เยอะเกินไปเหรอ”

เผยเชียนห่อตัวด้วยผ้าห่มผืนเล็ก ชายหนุ่มกดปิดซีรีส์ที่กำลังดูอยู่ ตั้งใจว่าจะงีบบนเก้าอี้ทำงานสักหน่อย

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ลู่หมิงเหลียงยืนอยู่ด้านนอก

“บอสเผยครับ ผมมีเรื่องมารายงาน”

เผยเชียนพยักหน้า “ว่ามาครับ”

ลู่หมิงเหลียงเห็นเผยเชียนที่กำลังห่อตัวด้วยผ้าห่มดูง่วงเหงาหาวนอนก็รู้สึกตื่นตันใจ

บอสเผยดูจะไม่สบายแต่ก็ไม่ยอมกลับบ้านไปพักผ่อน บอสอยู่ทำงานต่อเคียงข้างพวกเรา!

ไม่ว่าจะประสบความสำเร็จแค่ไหน ยังไงก็ต้องมีใจสู้อยู่เสมอ!

ลู่หมิงเหลียงกลัวว่าจะรบกวนการพักผ่อนของบอสเผยจึงรีบรายงาน

“อย่างแรกคือเรื่องอัปเดตใหม่ครับ

“ทุกอย่างเป็นไปตามแผน แต่ไม่รู้ทำไมพอออกประกาศเรื่องการขายอาวุธในตำนานชิ้นใหม่ ผู้เล่นก็ออกมาต่อต้านกันยกใหญ่เลยครับ

“บอสเผย เราควรเพิ่มจำนวนขายต่อเดือนอีกสักหน่อยไหมครับ สัก… ห้าพันชิ้น”

เผยเชียนส่ายหน้าอย่างแน่วแน่ “ไม่”

ห้าพันชิ้นต่อเดือนเหรอ

ล้อกันเล่นหรือเปล่า!

ห้าพันคูณแปดร้อยแปดสิบแปดได้เท่าไหร่ คำนวณเป็นไหม

เผยเชียนพูดหน้านิ่ง “ที่กำหนดไว้แบบนี้ก็เพราะให้มันเป็นจำนวนจำกัดไง ถ้าให้เข้าถึงกันได้ทั่วถึงจะเรียกว่าขายจำนวนจำกัดได้ยังไง

“ไม่ต้องสนใจที่ผู้เล่นออกมาต่อต้าน ห้าร้อยก็คือห้าร้อย ไม่ขายเพิ่มอีก”

เมื่อเห็นสีหน้ามุ่งมั่นของบอสเผย ลู่หมิงเหลียงก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากพยักหน้า “โอเคครับบอสเผย

“เรื่องที่สองคือเรื่องขอบเขตงานของหม่าอี้ฉวิน

“เขาแจ้งผมมาหลายครั้งว่าอยากมีส่วนร่วมในการพัฒนาอัปเดตใหม่ในครั้งนี้

“ผมคิดเรื่องนี้อยู่พักหนึ่ง เกมแม่ทัพผีกับเกมนักออกแบบเกมต้องใช้คนที่เก่งเรื่องการวางโครงเรื่องแบบหม่าอี้ฉวินมาช่วยพัฒนาตัวอัปเดต

“ให้เขาลองทำดูจะได้ฝึกฝีมือดีไหมครับ”

เผยเชียนไม่ได้ตอบออกไปทันที

เขาคิดหาเหตุผลดีๆ มาปฏิเสธไม่ได้

แต่ถ้าไม่ปฏิเสธ เผยเชียนก็ไม่ค่อยมั่นใจให้หม่าอี้ฉวินรับผิดชอบเรื่องโครงเรื่องเกมเท่าไหร่

หม่าอี้ฉวินเก่งเรื่องนี้มาก โครงเรื่องที่วางให้ฉางหยางเกมส์นั้นดีมากๆ ถ้าดันทำผลงานดีๆ ให้เกมแม่ทัพผีกับเกมนักออกแบบเกมขึ้นมา คงจะซวยแย่!

แต่เขาจะปฏิเสธยังไงดีล่ะ

หม่าอี้ฉวินเข้ามาทำงานตั้งแต่เดือนมีนาคม ผ่านมาสองเดือนแล้ว จะให้เรียนรู้งานต่ออีกก็คงยาก

ถ้าไม่อยากให้หม่าอี้ฉวินมาวุ่นวายกับเนื้อเรื่องเกมก็ต้องหางานอื่นให้ทำ

ส่งไปทำคลิปกับหวงซื่อปั๋วเหรอ ก็ไม่ค่อยเข้าท่า ทักษะการเขียนของเขาน่าจะเป็นประโยชน์กับการทำคลิปสั้นน่าดู

ส่งไปร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูเหรอ ก็ไม่เลวเท่าไหร่ แต่เผยเชียนก็หาเหตุผลเหมาะๆ มาใช้ส่งตัวหม่าอี้ฉวินไปที่นั่นไม่ได้

คิดอยู่พักใหญ่เผยเชียนก็ยังหาเหตุผลดีๆ ไม่ได้ จึงได้แต่พยักหน้า “ได้ เขาเรียนรู้งานมานานพอแล้ว ลองให้ทำงานง่ายๆ ดู”

เผยเชียนตอบออกไปอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก

ลู่หมิงเหลียงรีบพยักหน้า “โอเคครับบอสเผย บอสพักผ่อนต่อเถอะครับ เดี๋ยวผมไปจัดการงานต่อ”

เผยเชียนเอนหลังพิงเก้าอี้แล้วห่อตัวด้วยผ้าห่มอีกรอบ แต่เขากลับรู้สึกกระสับกระส่าย นอนไม่ได้ขึ้นมาเสียอย่างนั้น

“แปลกจัง ทำไมถึงรู้สึกว่าอันตรายกำลังรุมเร้าเข้ามาจากทั่วทุกทิศ

“คงไม่ใช่ฉางหยางเกมส์หรอกนะ”

เผยเชียนไล่ทบทวนโปรเจ็กต์ต่างๆ ในหัว

ฝั่งเถิงต๋า อัปเดตใหม่น่าจะทำเงินได้ แต่ก็ยังอยู่ในการควบคุม ไม่ได้ถือเป็นประเด็นใหญ่โตอะไร

ฝั่งเฟยหวงสตูดิโอบอกมาว่าอยากทำสารคดี แต่ก็ยังไม่มีความคืบหน้าอะไรใหม่

ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูยังเป็นโปรเจ็กต์ละลายเงินเหมือนเดิม ร้านสองสาขาเพิ่งจะปรับปรุงเสร็จ กำลังเตรียมเปิดให้บริการ ส่วนสาขาหลักเพิ่งแวะไปดูมาเมื่อสัปดาห์ก่อนก็ไม่เห็นมีอะไรสุ่มเสี่ยง

พอมาคิดดูดีๆ ก็เหมือนว่าฉางหยางเกมส์น่าจะมีความเสี่ยงสูงสุด!

เผยเชียนบอกให้พวกเขาตัดช่องทางการเก็บเงินผู้เล่นของทั้งสองเกมออกให้หมด เหลือไว้แค่อย่างเดียว ถือเป็นเรื่องที่ค่อนข้างเสี่ยง

การถอดช่องทางการเก็บเงินออกจะเป็นผลดีกับชื่อเสียงของเกม

แต่ชื่อเสียงกับรายได้เป็นสองเรื่องที่แยกกัน

เกมเพลงรบโลหิตเป็นเกมภาพห่วยที่ระบบการเล่นพอถูไถ จุดขายอย่างเดียวคือพวกสายวาฬสามารถเปย์เงินมาไล่บ้าฆ่าคนได้ พูดอีกอย่าง จุดขายหลักของเกมคือ ‘การเปย์เพื่อแก้แค้น’

พอฆ่าคนได้ คนที่โดนฆ่าก็จะเปย์เงินเพื่อกลับไปฆ่าอีกฝ่าย ถือเป็นจุดขายหลักของเกมแนวนี้

เพราะเกมมี ‘การเปย์เพื่อแก้แค้น’ เป็นเครื่องมือจุดชนวนอารมณ์ด้านลบของผู้เล่น ต่อให้ภาพและระบบการเล่นจะกากแค่ไหน คนก็ยังเล่นอยู่ดี

ถ้าเผยเชียนไม่แก้ตรงนี้ เกมอาจจะฟื้นคืนชีพกลับมาได้ ถึงโอกาสจะน้อยก็เถอะ

แค่เยว่จือโจวทำการตลาดนิดหน่อยเพื่อเรียกผู้เล่นเก่ากลับมา เกมก็อาจจะกลับไปทำกำไรได้เหมือนเดิม ทีนี้เผยเชียนก็จะหาเรื่องขาดทุนกับตรงนี้ไม่ได้อีก

ดังนั้นเผยเชียนจึงตัดสินใจถอดช่องทางการเก็บเงินทุกอย่างออกจากเกม

เกมเพลงรบโลหิตไม่มีจุดขายอื่นอีก จะให้เอางานภาพกับระบบการเล่นเข้าสู้ก็ไม่น่าจะดึงดูดผู้เล่นใหม่ได้ถ้าเทียบกับเกมอื่น

ต่อให้ทำให้เกมยุติธรรมกับผู้เล่นแล้วเรียกชื่อเสียงกลับมาได้ก็ไม่เห็นเป็นไร ขอแค่ทำเงินไม่ได้ เผยเชียนก็พอใจแล้ว

Verify captcha to read the content.VERIFYCAPTCHA_LABEL

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี