บ่ายวันต่อมา หม่าหยางเอาแบบฟอร์มที่ปรับแล้วให้เผยเชียน
เผยเชียนพอใจมากเมื่อได้อ่านสิ่งที่หม่าหยางกรอกลงไป
เพราะกรอกไปก็เหมือนไม่ได้กรอกนั่นเอง!
แม้เผยเชียนจะไม่เคยทำงานในอุตสาหกรรมเกมมาก่อน แต่แบบฟอร์มที่นำมาใช้นั้นได้มาจากเว็บไซต์ทรัพยากร และด้านบนแบบฟอร์มก็มีคำอธิบายพื้นฐานเขียนไว้
คร่าวๆ ก็คือ ยิ่งเขียนอธิบายให้ละเอียดได้ยิ่งดี
คนออกแบบจะเสนอภาพในจินตนาการที่ไม่ค่อยชัดเจนให้นักวาดทำภาพที่ละเอียดและใช้ได้จริงออกมา
กระบวนการนี้มีข้อผิดพลาดเกิดขึ้นได้ง่าย
ตัวอย่างเช่น คนออกแบบอาจจะอยากได้ ‘ตัวละครชายที่หล่อขั้นเทพ’ ซึ่งเป็นอะไรที่กำกวมและวัดประเมินได้ยาก
จะนิยามคำว่า ‘หล่อขั้นเทพ’ ว่าอย่างไร
นักวาดต้องออกแบบตัวละครที่หล่อขั้นเทพออกมา แต่จะตรงใจคนออกแบบไหม ก็อาจจะไม่
อย่างไรเสีย เรื่องความสวยหล่อนั้นก็ขึ้นอยู่กับความชอบส่วนบุคคล
ดังนั้นคนออกแบบจะต้องกรอกแบบฟอร์มให้ละเอียดที่สุดเท่าที่ทำได้ จะดีมากถ้าอธิบายลักษณะเสื้อผ้า หมวก อาวุธ ลักษณะเด่นต่างๆ และอื่นๆ ด้วย
ถ้ามีภาพคล้ายคลึงกันไว้ใช้อ้างอิงก็ยิ่งดีขึ้นไปอีก
ในวงการเกมมีมุกตลกอยู่มุกหนึ่ง
คนออกแบบบอกโปรแกรมเมอร์ว่า “ฉันอยากได้ฟังก์ชันที่ทำ xxx ได้ คอนเซปต์การออกแบบคือ xxx และควรจะมีเอฟเฟ็กต์แบบ xxx!”
โปรแกรมเมอร์ตอบกลับอย่างหงุดหงิด “บอกฟังก์ชันเกมที่อยากลอกมา เดี๋ยวไปดูเอง”
คนออกแบบบอกโปรแกรมเมอร์ว่า “ฉันอยากได้ตัวละครหน้าตาเหมือน xxx ตัวละครตัวนี้จะต้องเหมือน xxx มีนิสัยแบบ xxx ให้ความรู้สึกเหมือน xxx!”
โปรแกรมเมอร์ตอบกลับอย่างหงุดหงิด “บอกตัวละครที่อยากลอกมา เอารูปมาให้ดูด้วย”
ไม่ใช่ว่าพวกเขาขี้เกียจ ประเด็นหลักคือจากตัวอักษรไปเป็นรูปนั้นมีข้อมูลหายไปมากมาย
ดังนั้นเมื่อทำแบบฟอร์มคล้ายๆ กันนี้ การมีคำอธิบายและรูปประกอบอ้างอิงให้ละเอียดที่สุดเท่าที่จะทำได้นั้นเป็นเรื่องดี ถ้าทำแบบนี้ก็มั่นใจได้ว่านักวาดจะทำผลงานออกมาได้ไม่ต่างจากภาพในหัวของคนออกแบบมากนัก
ทีนี้มาดูแบบฟอร์มของหม่าหยางกัน
เป็นอะไรที่แค่อ่านก็สนุกแล้ว!
ยกตัวอย่างเช่นกวนอู
“เขาเป็นมังกร มังกรร่างมนุษย์”
“ด้วยความที่เป็นเทพบู๊แห่งตระกูลมังกร เขาถือเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในด้านการต่อสู้”
“เขาใช้ชีวิตเสี่ยงภัยอันตราย ความรู้ด้านการทำศึกและการสังหารแตกต่างจากคนทั่วไป”
แค่นั้น
ทีนี้ลองมาดูของม้าเฉียว
“เขาเป็นครึ่งมนุษย์ครึ่งม้าจึงถูกเรียกว่าเผ่าพันธุ์อื่น”
“ม้าเฉียวแตกต่างจากเซ็นทอร์ตัวอื่นและมีลักษณะเฉพาะต่างๆ ของสายเลือดตระกูลมังกร เช่น มีเขามังกรบนหัว”
“เพราะมีสายเลือดตระกูลมังกร ม้าเฉียวจึงมีพละกำลังแข็งแกร่งเหมือนตระกูลมังกร”
ต่อไปของจูกัดเหลียง
“ตอนเด็กๆ จูกัดเหลียงได้รับการยกย่องเป็นนักประดิษฐ์ หมอ วิศวกรไฟฟ้าและเครื่องยนต์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคสามก๊ก”
“งานวิจัยของเขามีทั้งไฟฟ้าพลังงานมนุษย์ อาวุธพลังธรรมชาติ อุปกรณ์เหาะเหิน รถ หุ่นยนต์ และสิ่งนำสมัยอื่นๆ”
“ขณะเดียวกันก็ยังเป็นที่รู้จักในฐานะนักกวี นักปรัชญา นักแต่งเพลง นักภาษาศาสตร์ และอื่นๆ อีกมากมาย”
คำอธิบายของจูกัดเหลียงยาวกว่าสองตัวละครก่อนหน้า เห็นได้ชัดว่าหม่าหยางคงจะเขียนเพลินไปเรื่อยเปื่อย
นอกจากนั้นยังมี มังกรสาวผู้พิทักษ์จิวฉอง ปักษาเพลิงกำพร้าบังทอง หญิงพรหมจรรย์ผลึกน้ำแข็งชีซี หุ่นเชิดจักรกลอุ๋ยซี เจ้าแห่งแดนโลหิตกุยแก โลลิต้านักล่ามังกรลิบอง มือธนูแห่งราตรีไทสูจู้ นักดาบเงาจิวยี่ และอีกมากมาย
โดยพื้นฐานแล้ว นอกจากชื่อและลักษณะบางอย่าง ตัวละครทั้งหมดนี้ก็ไม่มีอะไรเหมือนในเรื่องสามก๊กเลย!
เนื้อหาที่กรอกลงไปก็ไม่น่าจะช่วยให้นักวาดเห็นภาพอะไรเหมือนกัน
จริงๆ แล้วหม่าหยางจะเขียนไปแค่กวนอูเป็นมังกรร่างมนุษย์ก็ได้ แต่เขาดันเขียนอะไรไร้สาระเพิ่มเติมเข้าไปให้อีก!


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี