ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 191

เผยเชียนไม่ได้พยายามทำตัวนอบน้อม ประเด็นคือเขาคิดเรื่องรายละเอียดโลกในเกมไม่ออก

ไม่ใช่แค่เรื่องโลกในเกม แต่รายละเอียดอื่นๆ ภายในเกมก็ไม่สามารถออกแบบได้

เขาต้องรอให้มีแบบร่างออกมาก่อน ค่อยปรับแก้เพื่อให้มั่นใจว่าจะไม่เกิดปัญหาอะไร

หม่าอี้ฉวินฟังอย่างตั้งใจ

หลังจากได้รับหน้าที่เขียนบทให้เกมต่างๆ นี่คือครั้งแรกที่เขาได้มีส่วนร่วมในขั้นตอนค้นคว้าและพัฒนาตั้งแต่ต้น แถมดูเหมือนบอสเผยจะวางมาตรฐานเกมนี้ไว้สูง ฟังดูท้าทายมาก

เขาจะไม่ทำให้บอสเผยผิดหวัง!

บอสเผยวางแนวทางภาพรวมและตั้งเงื่อนไขไว้อย่างชัดเจน ทุกคนทยอยออกจากห้องประชุม

ตอนนั้นเองเผยเชียนก็บอกให้หม่าอี้ฉวินอยู่ต่อ

หม่าอี้ฉวินอดรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาไม่ได้

บอสเผยขอให้ฉันอยู่ต่อ บอสต้องอย่างคุยเรื่องพล็อตเนื้อเรื่องแน่เลย!

ดีเหมือนกัน ตั้งแต่เข้าเถิงต๋ามา ฉันก็พยายามทำความเข้าใจจุดประสงค์ที่แท้จริงของบอสเผยมาตลอด ได้คุยกับบอสเผยตรงๆ แบบนี้น่าจะทำให้ฉันเข้าใจอะไรมากขึ้น

ไม่รู้ว่าบอสเผยวางตีมโลกของเกมกลับใจคือฟากฝั่งไว้ยังไง ถ้าได้คำใบ้อะไรสักเล็กน้อยก็น่าจะดี…

หม่าอี้ฉวินคิดไปไกล

เผยเชียนมองหม่าอี้ฉวินพร้อมผุดยิ้ม “ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป คุณจะไม่ใช้พนักงานของบริษัทเถิงต๋าอีกต่อไป”

หม่าอี้ฉวินตะลึงงัน

หมายความว่ายังไง

ฉันก็ไม่ได้ทำงานแย่นี่ ทำไมถึงไล่ฉันออกล่ะ

ไม่ใช่แล้ว ลู่หมิงเหลียงกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ก็บอกว่างานของฉันดีมาก ฉันทำอะไรพลาดเหรอ ทำไมบอสเผยถึงไม่พอใจฉัน

หรืองานเขียนของฉันออกมาแย่ บอสเผยเลยผิดหวัง ไม่น่าใช่ พวกผู้เล่นก็ชอบกันนี่

เผยเชียนยิ้มแล้วพูดต่อ “ผมจะให้คุณรับผิดชอบงานสำคัญ เถิงต๋าจะเปิดเว็บโนเวล ผมรู้ว่าการเขียนเว็บโนเวลคืองานอดิเรกและความฝันของคุณ ผมเลยอยากให้คุณรับผิดชอบดูแลเว็บไซต์นี้”

หม่าอี้ฉวินอึ้งหนักเข้าไปใหญ่ เขางงเป็นไก่ตาแตก

ความสุขเข้ามาหาโดยไม่ทันตั้งตัวจนหม่าอี้ฉวินไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวยังไง!

ตอนแรกนึกว่าจะโดนไล่ออก ทำเอากลัวจนตัวสั่น

แต่ตอนนี้ทุกอย่างชัดเจนแล้ว เขาไม่ได้โดนไล่ออก แต่โดนย้ายไปที่อื่นต่างหาก

จากวงการเกมสู่วงการเว็บโนเวล!

หม่าอี้ฉวินรู้สึกสับสนเล็กน้อย

ไม่คิดเลยว่า…จะได้กลับมาทำงานเกี่ยวกับเว็บโนเวลอีก

เขาคิดมาตลอดว่าตัวเองมีพรสวรรค์ด้านการเขียน เนื่องจากเติบโตมาในครอบครัวนักวิชาการ ทำให้ได้รับการบ่มเพาะมาอย่างดีและมีพื้นฐานทางภาษาที่แข็งแรง

ตอนเรียนมหาวิทยาลัย หม่าอี้ฉวินเริ่มลองจับงานเขียนดูและมีฐานแฟนคลับที่ชื่นชอบผลงานของเขาจำนวนหนึ่ง

หม่าอี้ฉวินรักการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อ่าน เขาชอบความรู้สึกที่มีคนชื่นชอบและให้ค่าผลงานของตัวเอง

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นหลังเรียนจบก็สร้างผลกระทบยิ่งใหญ่ให้ชายหนุ่ม ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะสร้างฐานผู้อ่านจากศูนย์ได้ สุดท้ายก็มีคนซื้อนิยายของเขาอ่านไม่ถึงร้อยคน ทำเอาต้องอดข้าวจนเกือบตาย

สุดท้ายเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น ต้องทิ้งบัญชีผู้ใช้เว็บอู๋เซียนจงเหวิน แล้วเข้าทำงานในฉางหยางเกมส์จนได้เริ่มเขียนเนื้อเรื่องให้เกมต่างๆ

จนถึงตอนนี้ เขาไม่ได้แตะนิยายออนไลน์มาเป็นปีแล้ว

ถึงจะยังตามนิยายดังๆ อยู่บ้าง แต่ชายหนุ่มก็วางมือจากการเขียนไปนานแล้ว

หม่าอี้ฉวินถามเสียงสั่น “บอสจะให้ผมเป็นคนดูแลเหรอครับ แล้วตอนนี้บริษัทนั้นเป็นยังไงเหรอ…”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน