ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 268
วันที่ 21 กันยายน
เผยเชียนนั่งรถมาหวนยู่เทียนเจีย ห้างที่ใหญ่ที่สุดในเมืองจิงโจวตั้งแต่เช้า
เขาเคยมาห้างนี้หลายครั้ง ครั้งแรกมาซื้อสูท ครั้งอื่นๆ พาพนักงานมาช็อปปิ้งผลาญเงิน
ที่ผ่านมาเผยเชียนมาในฐานะลูกค้า ทุกครั้งที่มาก็มีแต่ซื้อแล้วก็ซื้อ แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน เขามาที่นี่ในฐานะเจ้าของร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู บทบาทแตกต่างไปจากเดิม
แน่นอนว่าก่อนตัดสินใจเปิดร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขาใหม่ที่นี่ เผยเชียนทำการบ้านมาก่อน เขาเช็กดูจนมั่นใจว่าห้างนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบริษัทอสังหาริมทรัพย์เฉินฮว่า
เผยเชียนไม่อยากโดนบอสหลินเซอร์ไพรส์หลังเปิดร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขาใหม่ ด้วยการโทรมาบอกว่าไม่ต้องจ่ายค่าเช่าที่อีก
ไม่สำคัญว่าจะเป็นเงินมากน้อยเท่าไหร่ ที่สำคัญคือมันจะส่งผลกระทบกับแผนของเขา
เผยเชียนไม่ชอบเวลาที่ต้องเปลี่ยนแผน เพราะการหาเงินหนึ่งล้านหยวนกับการผลาญเงินหนึ่งล้านหยวนนั้นแตกต่างกันมาก
ความผิดพลาดแค่นิดเดียวก็อาจจะทำให้เผยเชียนร้องไห้ได้
หม่าหยางกับจางหยวนเลือกทำเลชั้นสามของห้างหวนยู่เทียนเจีย ทำเลนี้กว้างประมาณแปดร้อยตารางเมตร เผยเชียนค่อนข้างพอใจเลยทีเดียว
ถ้าร้านตั้งอยู่ชั้นแรก คนที่เข้าห้างมาจะเห็นได้ง่าย อาจทำให้มีลูกค้าเข้าร้านเยอะ
แถมร้านค้าที่ตั้งอยู่ชั้นแรกก็รวยมาก ถึงเผยเชียนจะจ่ายเงินให้ย้ายออกก็คงไม่ได้ผล ชั้นแรกจึงไม่มีที่ว่าง
ส่วนชั้นบนสุดมีโรงหนังกับร้านชานมไข่มุก เขากลัวว่าพวกลูกค้าวัยรุ่นจะแวะมาที่ร้านหลังดูหนังจบ
ดังนั้นชั้นสามจึงเป็นตัวเลือกที่ดี
นอกจากร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูแล้วก็มีร้านขายเสื้อผ้าอีกหลายร้าน ส่วนใหญ่เป็นแบรนด์ราคาแพงจากต่างประเทศ ส่วนร้านเครื่องดื่มก็มีคาเฟ่ราคาแพงกับร้านชานมไข่มุกที่ตั้งอยู่ข้างๆ
สรุปแล้วชั้นนี้ค่อนข้างเงียบ ลูกค้าส่วนใหญ่ที่มาชั้นนี้คือสาวๆ ที่ชื่นชอบการช็อปปิ้ง คงไม่น่าจะมีเหตุผลอะไรให้แวะเข้าร้านอินเทอร์เน็ต
ทำเลร้านที่เลือกมาตั้งอยู่มุมทิศตะวันออกเฉียงใต้ของชั้น เป็นส่วนที่แยกตัวออกมา
ที่ตรงนี้เคยเป็นร้านเสื้อผ้าแบรนด์ต่างประเทศ แต่เพราะกิจการไม่ค่อยดีเลยต้องย้ายออกแล้วปล่อยที่ให้คนอื่นแทน
ร้านจัดลดล้างสต๊อกขายเสื้อผ้าและสินค้าต่างๆ ออกไปหมด ทั้งร้านว่างเปล่า มีแค่ชั้นวางของที่อีกไม่นานก็จะโดนยกออกไป
การตกแต่งภายในดูดีทีเดียว ในภาพรวมดูเรียบง่าย ตรงกับที่เผยเชียนต้องการพอดี
หม่าหยางกับจางหยวนรออยู่ที่ร้านแล้วตอนที่เผยเชียนไปถึง
พวกเขารู้ว่าบอสเผยให้ความสำคัญกับแผนร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู 2.0 มาก!
ตอนมาหาทำเลเมื่อสองสามวันก่อน บอสเผยคอยคุมงานอยู่ตลอด ถึงกับโทรมาหากลางดึกเพื่อเร่งงาน ซึ่งปกติแล้วบอสไม่ค่อยทำแบบนี้
เผยเชียนให้ความสำคัญกับแผนนี้จริงๆ
เพราะมันทั้งจำเป็นและเร่งด่วน!
เขาต้องผลาญเงินที่ได้มาเพิ่มให้ได้เร็วๆ ตอนนี้เหลือเวลาไม่มากแล้ว
หม่าหยางกับจางหยวนพาเผยเชียนเดินไปรอบๆ ร้าน
“ชอบมั้ยพี่เชียน ทำเลไม่เลวเลยใช่มั้ยล่ะ ที่สำคัญคือในห้างหวนยู่เทียนเจียมีทำเลเหลือไม่มาก ทำเลนี้ไม่ได้ได้มาง่ายๆ มันอาจดูธรรมดาไปหน่อย แต่ถ้าพอโอเคเราก็ควรจะเอาไว้” หม่าหยางบอก
“ทำเลโอเคเลย ฉันชอบ เอาที่นี่แหละ!” เผยเชียนตัดสินใจ
หม่าหยางดีใจมาก “จัดให้เลยพี่! เดี๋ยวเริ่มตกแต่งภายในเลย ต้องเอาให้เหมือนสาขาอื่นๆ มั้ยพี่”
เผยเชียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ไม่ต้องยึดสไตล์ปัจจุบันของร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูก็ได้
“เพราะยังไงร้านนี้ก็คือร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู 2.0 จุดสำคัญคือ ‘เน้นแก่นหลักของกิจการ ซึ่งก็คือร้านอินเทอร์เน็ต’ ขอแค่ยังได้บรรยากาศความเป็นร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูอยู่ก็พอแล้ว ไม่ต้องเอาให้เหมือนเป๊ะ
“เราเน้นเปิดบริการให้เร็วที่สุด โอเคมั้ย”
ถึงจะผลาญเงินก้อนโตไปกับการตกแต่งภายในร้านได้ แต่เผยเชียนกังวลเรื่องเวลามากกว่า
ถ้าเกิดมีปัญหาอะไรระหว่างการตกแต่งร้านจนทำให้ร้านสาขาเปิดบริการได้ช้าลง เขาก็จะเสียผลประโยชน์
เผยเชียนต้องผลาญเงินให้ได้มากที่สุดในรอบบัญชีนี้ แค่เปิดร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูเพิ่มสาขาเดียวคงไม่พอ ต้องเปิดอีกสักสองสามสาขา
ถ้าการตกแต่งร้านสาขาใหม่ใช้เวลาสองสัปดาห์และต้องดูสถานการณ์ไปก่อนอีกหนึ่งสัปดาห์ ก็จะไม่มีเวลาพอเปิดสาขาเพิ่มให้ทันก่อนถึงสัปดาห์สรุปบัญชี
ดังนั้นเผยเชียนจึงตัดสินใจเอาให้เรียบง่ายเข้าไว้ เขาวางแผนว่าจะตกแต่งร้านสาขาใหม่ง่ายๆ แล้วรีบซื้อโต๊ะกับคอมพิวเตอร์มาลง จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยภายในสัปดาห์เดียว จากนั้นก็ใช้เวลาสัปดาห์ถัดไปในการสังเกตการณ์
ถ้าขาดทุนได้ตามที่คาดไว้ เขาจะลงทุนเปิดร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู 2.0 เพิ่มอีกสักสามสี่สาขาในห้างใหญ่ๆ เพื่อที่จะผลาญเงินให้ได้เยอะๆ ก่อนถึงวันสรุปบัญชี
ถึงหม่าหยางจะไม่เข้าใจว่าทำไมเผยเชียนต้องรีบร้อนขนาดนี้ แต่ก็ชินกับการไม่ถามอะไรอีกฝ่ายแล้ว
จางหยวนเองก็เช่นกัน เขาสั่งชิ้นส่วนฮาร์ดแวร์ต่างๆ มาประกอบตามสเป็กคอมพิวเตอร์ของร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขาอื่นๆ
แน่นอนว่าในฐานะผู้จัดการเขตของร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูประจำเมืองจิงโจว เขาคงไม่ประกอบคอมพิวเตอร์ร้อยกว่าเครื่องด้วยตัวเอง เพราะมีลูกน้องช่วยจัดการให้
พอจัดการเรื่องร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู 2.0 เสร็จ เผยเชียนก็นั่งรถกลับไปเถิงต๋า
ระหว่างทางเขาเปิดมือถือดูเว็บ TPDb เพื่ออ่านรีวิวเกมเพลงรบโลหิตเวอร์ชันอัปเกรด
ก่อนปล่อยเวอร์ชันมือถือ เกมได้คะแนนรวมอยู่ที่ 7.2 โดยที่ผู้เล่นให้คะแนน 9.1 ส่วนชาวเน็ตให้ 4.2
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี