ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 31

ผู้จัดการจางไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะได้ยินการตอบกลับแบบนี้ ที่ผ่านมาทุกบริษัทที่คุยด้วยต่างพากันบ่นว่าแพงเพราะตึกสำนักงานส่วนใหญ่ราคาจะอยู่ที่สองถึงสามหยวน ส่วนราคาของตึกเฉินฮว่าแกรนด์วิวนั้นสูงกว่าเกือบเท่าตัว

แต่บอสเผยกลับมองว่าถูก!

เขาพยายามจะใช้จิตวิทยาย้อนกลับหรือเปล่า

หรือว่าเรื่องเงินไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับเขา

เผยเชียนขมวดคิ้วขณะคิดคำนวณอย่างรวดเร็ว

ตอนแรกเขากะไว้ว่าราคาของที่นี่จะอยู่ที่ราวๆ ห้าหยวน

จากที่กะไว้ว่าราคาจะอยู่ที่ห้าหยวนต่อตารางเมตรต่อวัน พื้นที่สามพันตารางเมตรก็จะเท่ากับต้องจ่ายค่าเช่าสี่แสนห้าหมื่นหยวนทุกเดือน

เขาจะไปหาวิธีเสียเงินสี่แสนห้าหมื่นหยวนทุกๆ เดือนได้จากไหนอีก

แต่เอาเข้าจริงราคาดันน้อยกว่าที่คาดการณ์ไว้หนึ่งหยวน

เท่ากับว่าเขาเสียเงินได้น้อยลงเก้าหมื่นหยวนต่อเดือน!

น่าปวดหัวจริงๆ

แต่ก็ถือว่าอยู่ในเรตราคาที่รับได้

ที่เผยเชียนตื่นตระหนกก็เพราะเกมแม่ทัพผีทำเงินให้เขาทุกวัน!

เกมแม่ทัพผียังอยู่ในช่วงขาขึ้น ยิ่งทางแพลตฟอร์มดันไปหน้าแนะนำด้วยแล้ว เกมก็ยิ่งดังขึ้นไปใหญ่ พอมีชาวเกมเมอร์แห่แหนมาเล่นเยอะขึ้นเรื่อยๆ ก็เป็นเรื่องธรรมดาที่รายได้ของเขาจะทวีคูณเพิ่มขึ้นเช่นกัน

ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะเสียเงินก้อนโตนี้ไปให้หมด

เผยเชียนต้องขยันให้มากกว่านี้!

…

“ผมขอเช่าทั้งชั้น เตรียมสัญญาได้เลยครับ” เผยเชียนว่าอย่างเด็ดขาด

ผู้จัดการจางนิ่งไปชั่วขณะก่อนจะผุดยิ้มกว้าง “ได้เลยครับ! ตามผมมาทางนี้เลย”

ลูกค้าว่าง่ายแบบนี้หายากมาก!

พอเผยเชียนและซินไห่ลู่ไปถึงออฟฟิศของผู้จัดการจางก็จัดการเซ็นสัญญาและโอนเงินเสร็จสรรพอย่างรวดเร็ว

จ่ายเงินมัดจำและค่าเช่าเดือนแรกไป เขาก็ใช้เงินไปเจ็ดแสนหยวนในพริบตา

เผยเชียนไม่ได้นึกเสียดายเลยสักนิด จริงๆ แล้วแอบดีใจอยู่ต่างหาก

เขารู้สึกดีเมื่อได้จ่ายเงิน!

ถ้าไม่ใช้เงินทุนระบบไปให้หมดแล้วจะเอาส่วนไหนมาแปลงเป็นความมั่งคั่งส่วนบุคคลได้

ส่วนเรื่องสัญญา…เผยเชียนไม่ต้องกังวลอะไรเพราะเขามีเลขาซินช่วย

เผยเชียนไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องการเงินและกฎหมายเพราะมีเธอคอยช่วยระวัง

“ยินดีต้อนรับสู่ตึกเฉินฮว่าแกรนด์วิวนะครับ! ถ้าติดปัญหาอะไรติดต่อผมได้ตลอด ผมจะช่วยจัดการให้เร็วที่สุด” ผู้จัดการจางพูดไปยิ้มไป

เผยเชียนตอบกลับตามมารยาทก่อนจะหยิบสัญญาเช่าจากผู้จัดการจางยื่นให้เลขาซินเก็บไว้

จากนั้นเผยเชียนกับซินไห่ลู่ก็ออกจากออฟฟิศของผู้จัดการจางแล้วกลับไปชั้นสิบเจ็ด

…

เผยเชียนเดินดูรอบออฟฟิศอันว่างเปล่าพลางวางแผนว่าจะจัดสรรพื้นที่อย่างไรดี

นี่เป็นจุดสำคัญในการเสียเงิน!

“บรรยากาศการทำงานที่ดี นอกจากจะช่วยกระตุ้นให้พนักงานทำงานได้มีประสิทธิภาพมากขึ้นแล้ว ยังช่วยส่งเสริมภาพลักษณ์ของบริษัทด้วย!”

“เลขาซิน จดตามที่ผมบอกแล้วเตรียมใบสั่งซื้อให้ที”

“โต๊ะกับเก้าอี้ทำงานต้องเอาอันแพงๆ! เอ่อ ไม่เอาแค่แพงอย่างเดียว ต้องดูดี เรียบหรู ใช้วัสดุชั้นหนึ่ง! เอาให้ไม่เหมือนบริษัทอื่น!”

“คอมพิวเตอร์เอาสเป็กดีที่สุด คีย์บอร์ดกับเมาส์ก็เอาของที่ดีที่สุด! ทุกเครื่องเอามาสองหน้าจอ เราอยู่ในยุคแห่งโทรคมนาคม แถมยังเป็นบริษัทเกมด้วย คอมพิวเตอร์คือปัจจัยหลักในการทำงานของเรา!”

“เราต้องมีต้นไม้ด้วย มองต้นไม้หลังจากทำงานเหนื่อยๆ ช่วยให้ผ่อนคลายได้ ดูแลต้นไม้ไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องจ้างคนสวนมืออาชีพมาช่วยดูด้วย”

“ผมว่าที่ตรงนั้นเหมาะทำเป็นยิมเล็กๆ ทำงานในแวดวงนี้เจ็บป่วยกันบ่อย ออกกำลังบ้างจะช่วยให้พนักงานทำงานได้ดีขึ้น”

“ห้องรับรองแขก โซฟา โต๊ะกาแฟเอาของถูกๆ ไม่ได้ หาชุดเสิร์ฟชาหรูมาด้วยได้ยิ่งดี ซื้อใบชาดีๆ มาสักแปดแบบ ถ้าต้องคุยงาน จะเอาน้ำเปล่าไปเสิร์ฟแขกไม่ได้”

เผยเชียนประกาศอย่างมั่นใจ

เขาจะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบเพราะใช้เงินทุนระบบจ่ายทั้งหมด

ของทุกชิ้นที่ใช้ในบริษัทจะต้องเป็นของคุณภาพดีที่สุด!

ของที่บริษัทไม่ใช้ก็ต้องเป็นของคุณภาพดีที่สุดเหมือนกัน!

เผยเชียนตรวจดูว่าระบบมีการตอบสนองอะไรหรือเปล่าระหว่างที่เขาพูด

แต่ก็ไม่มีการแจ้งเตือนอะไร ซึ่งก็หมายความว่าสิ่งที่เผยเชียนทำไม่ได้ขัดต่อกฎ!

ซินไห่ลู่จดที่เขาพูดลงสมุดเล่มเล็กที่ถืออยู่ในมืออย่างรวดเร็ว

“ได้ค่ะ บอสเผย ฉันจะรีบเตรียมทุกอย่างให้พร้อมตามที่บอสต้องการค่ะ”

“ขอทราบได้ไหมคะว่าตั้งงบไว้เท่าไหร่” ซินไห่ลู่ถาม

เผยเชียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ประมาณห้าแสนถึงแปดแสน พยายามทำให้ถึงแปดแสนแล้วกัน”

ซินไห่ลู่พยักหน้า “รับทราบค่ะ”

เผยเชียนไม่กล้าทำอะไรเกินไปกว่านี้ ถึงจะอยากเพิ่มรายจ่าย แต่ก็ซื้อเกินที่จำเป็นสำหรับบริษัทมากไม่ได้

ยกตัวอย่างเช่นคอมพิวเตอร์สำหรับใช้ในบริษัท

ปกติแล้วคอมพิวเตอร์ธรรมดาก็ใช้การได้

แต่เผยเชียนเลือกคอมพิวเตอร์สเป็กสูงเพราะต้องการเสียเงิน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน