ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 35

บ่ายวันอังคาร

หวงซื่อปั๋วมาถึงทางเข้าตึกเฉินฮว่าแกรนด์วิวและกำลังตะลึงงัน

บริษัทเกมเถิงต๋าเน็ตเวิร์กเทคโนโลยีอยู่บนตึกเฉินฮว่าแกรนด์วิวจริงๆ!

เขารู้ว่าตึกเฉินฮว่าแกรนด์วิวเป็นตึกสำนักงานหรูและบริษัทที่มาตั้งสำนักงานที่นี่ได้จะต้องมีเงิน

ยังไม่ทันที่จะรวบรวมความกล้าเพื่อเข้าตึก เขาก็เห็นหนุ่มสาวมากความสามารถหลายคน

แต่ละคนสูงชะลูด สวมสูทดูดี ผู้ชายก็หล่อเหลา ผู้หญิงก็สวยสง่า

คนเหล่านี้คือพนักงานที่ทำงานในบริษัทจัดการลงทุนที่ตึกเฉินฮว่าแกรนด์วิว

ดูจากระยะไกล ก็บอกได้ว่าคนพวกนี้จะต้องประสบความสำเร็จในอนาคตอย่างแน่นอน

ความมั่นใจของหวงซื่อปั๋วเริ่มหดหายไปเล็กน้อยทันที

เขาอึ้งไปหมด!

ช่วงเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา เขาไปเจอประกาศรับสมัครงานของบริษัทเถิงต๋าเน็ตเวิร์กเทคโนโลยีบนอินเทอร์เน็ตโดยบังเอิญ

เขารู้สึกว่าตัวเองมีคุณสมบัติตรงตามที่ระบุจึงส่งประวัติส่วนตัวไป

ไม่นานก็ได้รับการตอบกลับจากเลขาสาวเสียงหวานบอกให้มาสัมภาษณ์งานวันอังคารตอนสิบโมงเช้าที่ตึกเฉินฮว่าแกรนด์วิวชั้นสิบเจ็ด

นอกจากนี้เลขาสาวยังส่งอีเมลอธิบายรายละเอียดที่อยู่มาให้อย่างรวดเร็วอีกด้วย

หวงซื่อปั๋วตกตะลึงไปเมื่อได้ยินว่าให้ไปที่ตึกเฉินฮว่าแกรนด์วิว นั่นมันตึกที่หรูที่สุดไม่ใช่หรือ

แต่ไม่ว่าจะค้นหาในอินเทอร์เน็ตอย่างไรก็หาเว็บไซต์ทางการของบริษัทเถิงต๋าเน็ตเวิร์กเทคโนโลยีไม่เจอ

พอได้ค้นชื่อบริษัทดูก็ได้รู้ว่าเป็นบริษัทที่สร้างเกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทรายและเกมแม่ทัพผี!

หวงซื่อปั๋วรู้สึกละอายใจเล็กน้อยที่ตนได้เล่นทั้งสองเกมแต่ไม่เคยรู้เลยว่าบริษัทที่สร้างเกมนี้ตั้งอยู่ที่เมืองจิงโจว…

เขาไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับบริษัท แต่ก็คิดว่าเป็นข้อเสนอที่ดีเพราะบริษัทมีเกมที่ประสบความสำเร็จถึงสองเกมและตั้งอยู่ที่ตึกเฉินฮว่าแกรนด์วิว

และต่อให้ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด แต่เขาก็มั่นใจว่าถ้าบริษัทนี้ไม่แย่มากจริงๆ อย่างไรเสียก็ต้องดีกว่าบริษัทปัจจุบันของเขาแน่นอน

แต่เขาก็กังวลว่าบริษัทจะรับตนเองเข้าทำงานหรือเปล่า

หวงซื่อปั๋วเพิ่งจะเปลี่ยนสายการทำงานกลางทางและเพิ่งเข้าอุตสาหกรรมนี้มาได้ประมาณหกเดือน ตอนนี้ทำงานอยู่ตำแหน่งระดับล่างสุด ซึ่งก็คือนักวางแผนจัดการ ได้เงินเดือนหนึ่งพันห้าร้อยหยวน

เพราะต้องทำงานล่วงเวลาทุกวัน หัวเขาจึงเริ่มล้านก่อนวัยอันควร

ทำให้ชายหนุ่มตัดสินใจลองสมัครบริษัทนี้ดูหลังจากเห็นประกาศรับสมัครงาน

ถึงจะได้เงินเดือนเท่าเดิม แต่ถ้าได้ทำงานล่วงเวลาน้อยลง หวงซื่อปั๋วก็พอใจแล้ว

แต่เขาก็รู้ว่าประวัติส่วนตัวของตนเองไม่ได้โดดเด่นอะไร เป็นไปได้สูงว่าจะโดนมองข้าม

แม้จะเป็นในวงการเกมเล็กๆ ของเมืองจิงโจว เขาก็ถือว่าเป็นบุคลากรระดับล่าง นักศึกษาจบใหม่ยังมีโอกาสได้งานมากกว่าด้วยซ้ำ

พอได้เห็นเหล่ามืออาชีพด้านการลงทุนสวมสูทเดินผ่านไปเมื่อครู่ เขาก็รู้สึกต้อยต่ำลงไปอีกเพราะตัวเองใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นมา

เขาเช็กเวลาและพบว่ามาเร็วกว่าที่นัดหมายเล็กน้อย

หวงซื่อปั๋วรีบออกจากบ้านแต่เช้าและขึ้นรถโดยสารสาธารณะเพราะกลัวว่าจะมาสาย แต่เพราะรถไม่ติดจึงมาถึงก่อนเวลา

หลังจากตัดสินใจว่าไม่ควรรอด้านนอก หวงซื่อปั๋วก็รวบรวมความกล้าและเดินเข้าล็อบบี้สุดหรูไป

พออธิบายตรงโต๊ะต้อนรับว่ามาที่นี่ทำไม พนักงานก็ขอชื่อและทำคีย์การ์ดชั่วคราวให้

หวงซื่อปั๋วใจเต้นแรงระหว่างที่รอลิฟต์

เขากังวลหนักกว่าตอนสอบสมัยมัธยมปลายอีก

อาจเป็นเพราะเพดานของที่นี่สูงมากอีกทั้งการตกแต่งก็หรูหรา หวงซื่อปั๋วเลยรู้สึกแปลกแยกและต่ำต้อย ความกล้าที่รวบรวมมาหล่นหายไปหมด

ติ๊ง

ประตูลิฟต์เปิด

ระหว่างเตรียมเข้าไปข้างใน หวงซื่อปั๋วก็ต้องตกตะลึงเมื่อสังเกตเห็นคนคุ้นหน้า

คนคนนั้นคือหัวหน้าของเขาในบริษัทที่ทำอยู่ หัวหน้าฝ่ายวางแผนหลิว!

ช่วงบ่ายเมื่อวาน หวงซื่อปั๋วเพิ่งโทรหาหัวหน้าหลิวเพื่อขอลากิจและได้รับอนุญาต

แต่ทั้งสองกลับบังเอิญมาเจอกันที่นี่

ช่างเป็นสถานการณ์สุดกระอักกระอ่วน

ทั้งสองคนพูดอะไรไม่ออก

แต่ในเมื่อบังเอิญเห็นกันแล้ว จะแสร้งทำเป็นไม่เห็นอีกฝ่ายก็คงจะดูไม่เหมาะ

อีกอย่างทั้งสองคนรู้ดีว่าอีกฝ่ายมาทำอะไรที่นี่

ทั้งคู่มาเพื่อสัมภาษณ์งานเข้าบริษัทเถิงต๋าเน็ตเวิร์กเทคโนโลยี!

ดูจากท่าทีของหัวหน้าหลิว หวงซื่อปั๋วก็มั่นใจว่าอีกฝ่ายเพิ่งสัมภาษณ์เสร็จ

ทั้งคู่กำลังจะผ่านขั้นตอนเดียวกัน

หวงซื่อปั๋วไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเริ่มทักก่อน “พี่หลิว”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน