ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 36
แฝดสาวสร้างผลกระทบได้อย่างที่ตั้งใจไว้จริงๆ เพราะหวงซื่อปั๋วตะลึงงันไปทันทีที่ก้าวเข้ามาในบริษัท
บริษัทที่มีเงินจ้างพนักงานต้อนรับแบบนี้จะขัดสนเรื่องเงินหรือ
ไม่มีทาง!
น่าเสียดายที่บริษัทนี้ตั้งคุณสมบัติไว้สูงจนเขาไม่สามารถเข้าได้
ไม่อย่างนั้น ถ้าเขาไปบอกคนอื่นว่าทำงานบนตึกเฉินฮว่าแกรนด์วิว แถมมีแฝดสาวสุดสวยเป็นพนักงานต้อนรับ ใครๆ ก็ต้องอิจฉาแน่!
หวงซื่อปั๋วมองโต๊ะทำงาน
เขาต้องอึ้งไปอีกครั้ง!
โต๊ะทุกตัวใหญ่มาก!
ทำไมโต๊ะแต่ละตัวตั้งห่างกันขนาดนั้น ที่นี่ไม่เสียค่าเช่าหรืออย่างไร
ที่ว่างระหว่างโต๊ะกว้างพอจะเล่นแบดมินตันได้ด้วยซ้ำ!
โต๊ะแต่ละตัวมีจอขนาดใหญ่คุณภาพสูงสองตัวตั้งอยู่ มองแค่แวบเดียวก็รู้ว่าเป็นของแพง
ตรงหน้าต่างมีต้นไม้ตั้งเรียงราย แต่ละต้นดูแพงและได้รับการดูแลเป็นอย่างดี
หวงซื่อปั๋วรู้สึกเหมือนตัวเองได้กลับชาติมาเกิดในซีรีส์ที่มีตัวเอกเป็นไอดอลวัยรุ่นไม่มีผิด
บริษัทที่เห็นในซีรีส์เป็นแบบนี้เลย
แต่ความเป็นจริงไม่เหมือนในซีรีส์
เขายังคงคร่ำครวญเสียดายในใจที่บริษัทนี้ตั้งคุณสมบัติไว้สูงเกินไปจนตัวเองเข้าไม่ได้
หวงซื่อปั๋วเดินไปที่โต๊ะต้อนรับพร้อมแจ้งชื่อ ไหนๆ ก็มาแล้วลองสัมภาษณ์ดูแล้วกัน
“รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวดิฉันไปแจ้งผู้สัมภาษณ์ก่อนค่ะ”
พนักงานต้อนรับตอบกลับพร้อมยิ้มกว้าง นอกจากการบริการจะสิบเต็มสิบแล้ว รอยยิ้มของเธอยังช่วยเยียวยาจิตใจได้ดีเหลือเกิน
“ตามดิฉันมาเลยค่ะ”
พนักงานต้อนรับยืนขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มเปล่งประกาย ก่อนจะนำทางหวงซื่อปั๋วไป
เขาแปลกใจเมื่อพบว่าบริษัทไม่ค่อยมีอะไรเลย
ตอนแรกเขากังวลขึ้นมาว่าตัวเองจะโดนหลอกหรือเปล่า
แต่เมื่อเห็นการตกแต่งภายในของบริษัท เขาก็รู้ว่าคงไม่ใช่แบบนั้น
พวกต้มตุ๋นที่ไหนจะยอมทุ่มเงินตรงส่วนนี้กัน
พวกต้มตุ๋นต้องคิดถึงผลกำไรไม่ใช่หรือ ถ้าลงทุนซื้อของตกแต่งขนาดนี้แล้วจะต้องหลอกคนตั้งกี่คนกว่าจะคืนทุน!
ด้วยเหตุผลที่ว่า บริษัทนี้ต้องไม่ขัดสนเรื่องเงินแน่
นี่เป็นบริษัทใหม่ที่เปิดโดยคนรวย และน่าจะเปิดเพื่อต้อนรับกระแสเกมคลาวด์
หวงซื่อปั๋วมั่นใจว่าตนรู้เบื้องลึกเบื้องหลังของเรื่องราวทั้งหมดแล้ว
พอมาถึงห้องรับรองแขกเขาก็พบชายหนุ่มคนหนึ่งที่นั่งอยู่บนโซฟา
เป็นชายสวมสูทหน้าตาดูดี
จู่ๆ ชายหนุ่มก็รู้สึกต่ำต้อยขึ้นมา
ชุดสูทของคนคนนี้ดูแพงกว่าชุทสูทของเหล่าพนักงานบริษัทจัดการลงทุนที่เขาเจอด้านนอกอีก!
เอาเข้าจริงหวงซื่อปั๋วไม่สามารถประเมินราคาของสูทได้ แต่ก็มั่นใจว่าคงจะเกินกว่าที่เขาคาดคิดไว้ไปอีก
หวงซื่อปั๋วเคยไปลองสัมภาษณ์งานบริษัทเกมมาสองสามแห่งซึ่งทุกคนใส่ชุดสบายๆ กันหมด
แม้แต่คนสัมภาษณ์ยังใส่แค่เสื้อกล้ามกับกางเกงบ๊อกเซอร์ ตอนไปถึงพวกเขายังอยู่ที่โต๊ะทำงานอยู่เลย จากนั้นก็ค่อยเดินมาสัมภาษณ์งานที่ห้องประชุม
แต่ที่นี่ไม่ใช่แบบนั้น ดูแล้วคนสัมภาษณ์ไม่น่าจะใช่คนธรรมดาทั่วไป
หวงซื่อปั๋วรู้สึกกังวลขึ้นมา
“หวงซื่อปั๋วใช่ไหม เชิญนั่งก่อน ผมเผยเชียน เป็นประธานบริษัทเถิงต๋าเน็ตเวิร์กเทคโนโลยี”
ชายหนุ่มที่นั่งอยู่อีกฝั่งลุกขึ้นยืนพร้อมยื่นมือมาจับทักทาย
พอเห็นความเป็นกันเองของอีกฝ่าย หวงซื่อปั๋วก็เสียงสั่น “ส…สวัสดีครับ บอสเผย”
“ทำตัวสบายๆ เราแค่มาคุยกันสักเล็กน้อยเฉยๆ ดื่มชาสักหน่อยสิครับ” เผยเชียนเลื่อนถ้วยชาที่ทำจากเงินบริสุทธิ์ไปหาหวงซื่อปั๋ว
หวงซื่อปั๋วมองถ้วยชาเงินตรงหน้า ไม่สามารถเดาได้เลยว่าราคาเท่าไหร่
ถึงเขาจะไม่เคยเห็นเผยเชียนมาก่อน แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขาหยุดคิดจินตนาการไปได้
เด็กหนุ่มมากความสามารถ!
ผู้สร้างเกมที่ประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ถึงสองเกม!
ดูท่าทางสบายๆ ตอนดื่มชากับหยิบจับชุดชาสิ! มันไม่ใช่สิ่งที่จะแสร้งทำเอาได้สักนิด!
คนคนนี้ต้องเป็นคนที่ไม่ได้ใส่ใจเรื่องเงินแน่!
หวงซื่อปั๋วรู้สึกว่าในสายตาของบอสเผย ถ้วยชาเงินนี้ไม่ได้ต่างอะไรจากแก้วกระดาษเลย
นั่นทำให้หวงซื่อปั๋วรู้สึกกังวลขึ้นมาอีกครั้ง
“เล่าประสบการณ์การทำงานมาคร่าวๆ ให้ฟังหน่อยครับ” เผยเชียนพูดพร้อมยิ้มให้
หวงซื่อปั๋วรู้สึกได้ถึงใจที่เต้นถี่รัวและริมฝีปากที่เริ่มแห้งผาก
แต่เขาก็พยายามอย่างที่สุดเพื่อข่มความกังวลในใจแล้วเล่าประสบการณ์ทำงานให้อีกฝ่ายฟังคร่าวๆ
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี