ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 56

หลินหวานนั่งจิบชาที่เลขาซินเตรียมให้อยู่ในห้องรับรองแขก

เฮ้อ ชวนให้คิดถึงจริงๆ

รสชาติของที่บ้าน…

นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้จิบชาดีๆ แบบนี้ น่าจะประมาณครึ่งปีได้…

หลินหวานเป็นนักศึกษาชั้นปีที่สี่ อีกครึ่งปีถึงจะเรียนจบ แต่เธอก็ฝึกงานในเทียนหัวสตูดิโอมาครึ่งปีแล้ว

เธอต้องทะเลาะกับพ่ออยู่หลายครั้งตอนตัดสินใจเข้าสู่อุตสาหกรรมระหว่างที่เรียนอยู่ ทุกอย่างเริ่มคุกรุ่นรุนแรงขึ้นช่วงปิดเทอมหน้าร้อนตอนอยู่ปีสาม

เรื่องนี้ทำให้เธอตัดสินใจหนีออกจากบ้านโดยไม่บอกกล่าวและไปฝึกงานที่เทียนหัวสตูดิโอ

หลังจากนั้นหลินหวานก็ต้องใช้ชีวิตอย่างมัธยัสถ์ แต่ก่อนเคยซื้อเสื้อผ้าและกระเป๋าแบรนด์เนมได้ง่ายๆ ตอนนี้ต้องเก็บหอมรอมริบเอา

เธอไม่ได้ลิ้มรสชาเหมือนของที่บ้านอีก

นี่เป็นครั้งแรกที่หลินหวานรู้สึกเหมือนได้กลับบ้านหลังจากไม่ได้กลับมานาน

เธอรู้สึกสนใจบริษัทเถิงต๋ายิ่งขึ้นไปอีก!

หลินหวานเพิ่งมาเมืองจิงโจวเป็นครั้งแรก เธอรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยหลังลงจากเครื่องบิน

เมืองจิงโจวเป็นเมืองระดับสอง จะให้เทียบกับเมืองระดับหนึ่งอย่างเมืองกว่างโจวก็ไม่ได้

แต่ความผิดหวังของเธอก็ถูกแทนที่ด้วยความตื่นเต้นหลังจากเข้ามาในตึกเฉินฮว่าแกรนด์วิว!

พอเห็นสภาพแวดล้อมการทำงานและทัศนคติของพนักงานทุกคน เธอก็คิดว่านี่แหละคือสิ่งที่เธอต้องการ!

ถ้าก่อนหน้านี้เธอเคยได้เห็นประกายแสงแห่งอุดมการณ์เรืองออกมาจากร่างของเผยเชียน ตอนนี้เธอก็เหมือนกำลังอาบไล้แสงนั้นอยู่ในสถานที่แห่งนี้

เลขาซินเคาะประตู จากนั้นก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมสัญญาจ้าง

“ยินดีด้วยค่ะ! บอสเผยรับคุณเข้าทำงาน! เซ็นสัญญาเสร็จคุณก็ได้เป็นพนักงานบริษัทเถิงต๋าอย่างเป็นทางการค่ะ! เงินเดือนเริ่มที่สี่พันหยวน โอเคหรือเปล่าคะ”

หลินหวานรีบลุกขึ้นยืน “ไม่มีปัญหาค่ะ!”

เธอรับสัญญามาอ่านดูคร่าวๆ ก่อนจะเซ็นชื่อตัวเองลงไป

“แล้วงานของฉันคืออะไรคะ” หลินหวานถามอย่างคาดหวัง

เลขาซินคิดอยู่ครู่หนึ่ง “งานของคุณ… อืม มางานเลี้ยงพรุ่งนี้ตอนบ่ายสองนะคะ เราจะไปดูหนัง กินข้าว แล้วก็ร้องคาราโอเกะกันค่ะ!”

“คะ” หลินหวานงงไปหมด

…

…

วันศุกร์ตอนบ่าย

ในที่สุดเผยเชียนที่หายหน้าหายตาไปสอบปลายภาคก็โผล่มาที่ออฟฟิศอีกครั้ง นั่นเพราะเกมฐานทัพกลางทะเลมีกำหนดการอัปโหลดขึ้นแพลตฟอร์มทางการภายในสัปดาห์นี้

อีกสองสัปดาห์จะถึงวันสรุปบัญชี เผยเชียนเผื่อเวลาเอาไว้เผื่อติดปัญหาอะไร

ตอนที่ตัดสินใจทำโปรเจ็กต์นี้ เขากลัวว่าเหล่าพนักงานที่แสนไม่ได้เรื่องของเขาจะทำงานช้าเกินไปจนเกมอาจเสร็จช้ากว่ากำหนด เขาจึงเลื่อนกำหนดการให้เร็วขึ้นหนึ่งสัปดาห์เพื่อให้มีเวลาได้พักหายใจ

วันนี้เป็นวันเก็บเกี่ยวผลผลิตจากความเหนื่อยยากของเขาแล้ว

หลังจากเข้าไปในออฟฟิศ เขาก็เดินตรงไปหาหวงซื่อปั๋ว

“บอสเผย!” หวงซื่อปั๋วดูมีชีวิตชีวา หน้าตาดูดีขึ้น

การได้ทำงานที่บริษัทเถิงต๋ามาสองเดือนทำให้หวงซื่อปั๋วมีรายได้และเวลาพักผ่อนมากขึ้น สภาพจิตใจเขาจึงดีขึ้นเช่นกัน

เพราะเหตุนี้เขาจึงไม่ได้ดูเซื่องซึมเหมือนแต่ก่อน ตอนนี้มีพลังงานล้นเหลือ!

หน้าหนาวมาถึงแล้ว หวงซื่อปั๋วเพิ่งซื้อเสื้อโค้ตใหม่ไปสองตัวเมื่อสัปดาห์ก่อน

ตอนนี้เขามีเงินเหลือใช้เยอะกว่าเดิม แถมยังทำงานที่ตึกเฉินฮว่าแกรนด์วิว หวงซื่อปั๋วจึงตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าดีๆ เพิ่ม เขาเสียเงินซื้อสูทลำลองไปพันกว่าหยวน ทำให้ตอนนี้เขาดูคล้ายมืออาชีพผู้ประสบความสำเร็จขึ้นมาเล็กน้อย

“ขั้นตอนการสร้างเกมฐานทัพกลางทะเลเป็นไงบ้าง ต้องขยายเวลาเพิ่มอีกหนึ่งสัปดาห์ไหม” เผยเชียนถาม

หวงซื่อปั๋วส่ายหน้ารัว “ไม่ต้องครับ! ไม่ต้องเป็นห่วงครับบอสเผย เราทดสอบเกมกันหลายรอบและแก้บั๊กทั้งหมดที่พบแล้ว ตัวเกมสามารถอัปโหลดขึ้นแพลตฟอร์มได้เลยครับ!”

“อืม ทำได้ไม่เลว” เผยเชียนพยักหน้า แต่กลับดูไม่ได้ดีใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

ความมั่นใจของหวงซื่อปั๋วทำให้เผยเชียนรู้สึกกังวล!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน