ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 98
หลินหวานยิ้มอย่างมั่นใจ “ถามถูกจุดเลยค่ะ
“หนูคิดว่าตรงนี้เป็นประเด็นหลักของเกมเลย!”
“ก็คือ…ถึงจะรู้ว่าผิดก็ไม่ได้หมายความจะทำให้ประสบความสำเร็จได้
“ถ้าคุณต่อต้านความโลภภายในใจได้ มีจิตใจมั่นคงแน่วแน่ เดินตามความฝัน…คิดว่าจะสร้างเกมดีๆ ได้มั้ยคะ ก็ไม่
“หนึ่งในตอนจบคือโปรดิวเซอร์ทำตามความคิดตัวเองหมด ไม่คิดเรื่องการทำกำไรจากเกม สุดท้ายผู้เล่นส่วนใหญ่ก็เล่นเกมกันอย่างสนุกสนานแต่ไม่ยอมเสียเงินสักหยวน ถึงเกมจะได้คะแนนดี แต่โปรดิวเซอร์ก็ไม่สามารถหาทุนคืนได้ ถึงจะมีผู้เล่นบางส่วนช่วยสนับสนุน พวกเขาก็ไม่สามารถแบกรายจ่ายทั้งหมดได้และต้องออกจากอุตสาหกรรมเกมไปตลอดกาล!
“เป็นการบอกเป็นนัยว่าอุตสาหกรรมเกมไม่ใช่ที่ที่จะประสบความสำเร็จได้จากการมีใจรักอย่างเดียว
“ถึงคุณจะมีไฟและทำเกมด้วยใจก็อาจจะไม่ประสบความสำเร็จ!
“ฟังดูโหดร้าย…แต่ก็เป็นสภาพความเป็นจริงของวงการเกมนะคะ”
หลินหวานมีอารมณ์ร่วมขึ้นมาเล็กน้อย “คิดๆ ดูแล้ว ตอนนั้นหนูก็เคยเป็นเด็กใสซื่อ
“การจะสร้างทั้งชื่อเสียงและกำไรไม่ใช่งานง่ายๆ ที่เราประสบความสำเร็จมาได้เรื่อยๆ…ก็เป็นเพราะบอสเผยช่วยผลักดันเราไปข้างหน้า”
คำพูดของหลินหวานทำให้ทุกคนตะลึงงันไป
ใช่
การทำงานในบริษัทเถิงต๋าทำให้หลายคนสร้างภาพลวงหลอกตาตัวเองขึ้นมา
ถึงจะดูเหมือนว่าทุกอย่างประสบความสำเร็จตามที่ควรจะเป็น
แต่ดูสภาพบริษัทเกมอื่นๆ สิ ลองคิดถึงประสบการณ์งานก่อนๆ ของพวกเขา
เหตุผลที่พวกเขาไม่รู้สึกกดดันเลยก็เพราะมีคนแบกรับความกดดันทั้งหมดไว้ให้แล้ว!
คนผู้นั้นก็คือบอสเผย!
ถ้าคิดดูดีๆ เกมทั้งเกม ตั้งแต่แนวคิดการออกแบบไปจนถึงเสียงพากย์ บอสเผยเป็นคนแก้ให้อย่างละเอียด
คนอื่นๆ ก็แค่รับผิดชอบงานจัดการทั่วไป
ถ้าเกมไม่ประสบความสำเร็จ คนที่จะต้องรับผิดชอบความล้มเหลวนี้เป็นหลักก็คือบอสเผย
แต่ถ้าเกมประสบความสำเร็จขึ้นมา ทุกคนก็จะได้ความดีความชอบกันหมด!
พอหันไปมองบอสคนอื่นๆ…
พวกเขาไม่ค่อยจะสนใจเรื่องงานและไม่ได้อธิบายอะไร ปล่อยให้ลูกน้องแบกงานกันเอง
พอโปรเจ็กต์ล้มเหลวขึ้นมา สิ่งแรกที่ทำคือหาข้อผิดพลาดแล้วโยนความผิดให้คนอื่น เพราะอย่างไรเจ้านายก็ไม่มีวันผิด
เทียบกันแล้วเห็นความแตกต่างชัดมากๆ!
หลินหวานพูดต่อ “ดังนั้นจึงชัดเจนมากว่าทำไมบอสเผยถึงให้พี่เป็นคนพากย์เสียง
“หนึ่ง เสียงของพี่เหมาะกับการเอามาใช้เป็นเสียงพากย์
“สอง ข้อได้เปรียบที่สุดของพี่คือความรู้เรื่องเกม!
“ห้ามดูถูกจุดนี้เลยนะ เพราะเป็นจุดที่สำคัญมากสำหรับการเป็นนักพากย์!
“อาจมองได้ว่าเสียงพากย์คือความโลภและความต้องการของนักออกแบบเกม มันจะล่อลวงพวกเขาไปในทางที่ผิด”
“เสียงพากย์ที่จะทำแบบนั้นได้แค่มีเนื้อเสียงที่เหมาะมันไม่พอค่ะ
“เพราะจะต้องเข้าใจหลุมพรางทั้งหลายในอุตสาหกรรมเกม
“ต้องมีความเข้าใจลึกซึ้งในอุตสาหกรรมนี้
“ต้องเข้าใจความโลภและความต้องการภายในใจที่สุด!
“นักพากย์ทั่วไปไม่มีทางเข้าถึงความรู้สึกนี้ได้!”
คำพูดเหล่านั้นเป็นเหมือนสายฟ้าผ่าลงกลางหัวลู่หมิงเหลียงเพื่อปลุกให้ตื่น
เป็นแบบนี้นี่เอง!
จุดประสงค์ที่แท้จริงที่บอสเผยมอบหมายงานนี้ให้เขาคือแบบนี้เองเหรอ!
เขารีบหยิบบทพากย์ขึ้นมาไล่สายตาดูอย่างรวดเร็ว
ใช่ จริงด้วย!
ไม่สงสัยเลยว่าทำไมบอสเผยถึงแก้บทเองอยู่หลายครั้ง
ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะอยากให้เข้าถึงความรู้สึกนี้นี่เอง!
เพราะแบบนี้ บอสถึงอยากได้เสียงที่เข้าถึงอารมณ์ที่ว่า!
ลู่หมิงเหลียงพยักหน้า
“เข้าใจแล้ว ฉันจะไม่ทำให้บอสเผยต้องผิดหวัง!”
…
หลังจบประชุม ลู่หมิงเหลียงออกจากบริษัทแล้วเดินทางไปที่สตูดิโอที่ดีที่สุดในเมืองจิงโจวเพื่ออัดเสียง
ส่วนหลินหวานเดินกลับไปที่โต๊ะ เธออ่านบทพากย์ต่อหลังจากทำงานเสร็จแล้ว
เธอค้นพบมุมมองใหม่ๆ ทุกครั้งที่อ่าน!
เกมนักออกแบบเกมมีฉากย่อยและฉากจบหลากหลาย การเล่นผ่านฉากย่อยต่างๆ ไปจนถึงฉากจบในแต่ละรอบทำให้รู้สึกเหมือนได้สัมผัสประสบการณ์ความเป็นความตายของบริษัทเกม
บ้างก็ได้ชื่อเสียงลือเลื่อง
บ้างก็ต้องออกจากอุตสาหกรรมไปพร้อมความเจ็บปวด
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี