ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 4

เซี่ยเชียนเกอย่อลงที่ข้างกายของฝู้อวี้สิง เธอมองฝู้อวี้สิงอย่างจริงจัง "ฝู้อวี้สิง แกเชื่อใจฉันมั้ย?"

ถึงแม้ฝู้อวี้สิงจะมองไม่เห็นสีหน้าอารมณ์ใดๆบนใบหน้าของเซี่ยเชียนเกอ แต่ว่า เขาสามารถรู้สึกถึงความตื่นเต้นของเธอได้ หลายปีมานี้ นอกจากผู้ช่วยของตัวเองและคุณปู่แล้ว เซี่ยหานก็เป็นเพียงผู้หญิงคนเดียวที่ยินดีออกมาช่วยเขาพูดจา

และก็เป็นเพียงคนเดียวที่ไม่หนีงานแต่งไปเพราะเขาเป็นคนพิการ ดังนั้น ฝู้อวี้สิงอยากจะพนันด้วยกันกับเซี่ยเชียนเกอสักครั้ง ถ้าหากชนะ เขาไม่เพียงแต่จะไม่ต้องเสียตำแหน่งท่านประธานไป แล้วยังได้ภรรยาที่ไม่รังเกียจตัวเองมาอีกด้วย แต่ถ้าหากแพ้ก็ไม่เป็นไร ก็แค่ไม่มีตำแหน่งท่านประธานแล้วก็เท่านั้น ยังไงซะ สิ่งที่เขาให้ความสำคัญ ก็ไม่ใช่อำนาจอะไรพวกนั้น

สิ่งที่เขาต้องการ ก็แค่แสงสว่างและความอบอุ่นที่มีอยู่เพียงเล็กน้อยนั้นก็เท่านั้น

"ผมเชื่อเธอ"

เซี่ยเชียนเกอได้รับความเชื่อใจจากฝู้อวี้สิง เธอซาบซึ้งเป็นอย่างมาก เซี่ยเชียนเกอบังอยู่ตรงหน้าของฝู้อวี้สิงอยู่ตลอด ปกป้องเขาไว้ "คุณแม่คะ เมื่อกี้อวี้สิงพูดแล้วว่าเขาเชื่อฉัน ก็หมายความว่า เขาตอบตกลงที่จะทำสัญญากับแม่ หลังจากนี้หนึ่งเดือนถ้าหากว่าดวงตาของเขาไม่ฟื้นฟูดีขึ้น อย่างนั้นอวี้สิงก็ยินดีจะมอบตำแหน่งท่านประธานออกมาให้ แต่ถ้าหากหลังจากนี้หนึ่งเดือน ดวงตาของอวี้สิงฟื้นฟูหายดี ตำแหน่งท่านประธานก็จะเป็นของอวี้สิงตลอดไป ถ้าหากว่าคุณแม่ไม่มีความคัดแย้งอะไร ฉันก็จะทำการเขียนสัญญาขึ้นมาเดี๋ยวนี้ แล้วแม่เซ็นสัญญาก็ได้แล้วค่ะ"

แม่ฝู้ไม่เชื่อหรอกว่าเซี่ยเชียนเกอมีปัญญาที่จะรักษาดวงตาของฝู้อวี้สิงให้หายดีได้ภายในหนึ่งเดือน ดังนั้น การพนันครั้งนี้ เธอต้องชนะแน่นอน

"ตกลง!"

หลังจากนั้นห้านาที เซี่ยเชียนเกอนำใบสัญญาที่เขียนเสร็จแล้วยื่นให้กับแม่ฝู้ รอแม่ฝู้ยืนยันเซ็นสัญญาเสร็จแล้ว เซี่ยเชียนเกอก็ยื่นใบสัญญาให้กับฝู้อวี้สิง ให้เขาปั๊มลายนิ้วมือ ระยะเวลาหนึ่งเดือนนี้ก็ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

ในการมาบ้านฝู้อวี้สิงของแม่ฝู้และฝู้เฉิงหยุนในครั้งนี้ ถึงแม้จะไม่สามารถทำให้ฝู้อวี้สิงยอมสละตำแหน่งท่านประธานออกมา แต่ก็ทำให้ฝู้อวี้สิงตอบปากรับคำได้ ถ้าหากหลังจากนี้หนึ่งเดือน ดวงตาของฝู้อวี้สิงไม่สามารถฟื้นฟูหายดี เช่นนั้นแล้วตำแหน่งท่านประธานก็จะกลายมาเป็นเฉิงหยุนของตัวเธอ

ตั้งแต่ต้นจนจบแม่ฝู้ไม่เคยเชื่อใจเซี่ยเชียนเกอเลย ฉะนั้น เธอมั่นใจที่จะได้มาสำหรับตำแหน่งท่านประธานแน่นอน

ฟ้าค่ำมืดแล้ว

หลังจากที่เซี่ยเชียนเกอส่งแม่ฝู้และฝู้เฉิงหยุนแล้ว เธอก็ได้กลับเข้าไปในคฤหาสน์ ได้ยินเย่หยิ่งผู้ช่วยของฝู้อวี้สิงถามเขาว่าทำไมถึงเชื่อตัวเธอ เซี่ยเชียนเกอหยุดฝีเท้าลง เพราะว่าเธอเองก็อยากรู้เช่นกันว่าทำไมฝู้อวี้สิงถึงได้เชื่อในตัวเธอ

ได้ยินเพียงฝู้อวี้สิงส่งเสียงพูดออกมาอย่างขมขื่นว่า "เพราะว่า นอกจากแกและคุณปู่แล้ว เธอเป็นเพียงคนเดียวที่เคยให้ความอบอุ่นกับผม"

เซี่ยเชียนเกอ "..."

...

บนรถ

ฝู้เฉิงหยุนกำลังมองแม่ที่กำลังดีใจยินดีปรีดาอยู่ เขาถามอย่างไม่เข้าใจว่า "แม่ครับ ทำไมแม่ต้องทำสัญญาหนึ่งเดือนอะไรนั่นกับเซี่ยหานด้วยครับ? ถ้าหากว่า เซี่ยหานรักษาฝู้อวี้สิงให้หายดีขึ้นมาจริงๆ ตำแหน่งท่านประธานก็จะไม่มีวันเป็นของผมเลยไม่ใช่หรอครับ?"

เธอคำพูดเป็นกังวลของลูกชายตัวเองแล้วจึงพูดปลอบโยนว่า "เฉิงหยุน ลูกสบายใจได้เลย ยัยเด็กบ้าเซี่ยหานคนนั้น จะต้องไม่สามารถรักษาฝู้อวี้สิงให้หายได้แน่นอน เพราะยังไงซะ ลูกลองคิดดูดีๆสิ ถ้าหากว่าดวงตาของฝู้อวี้สิงสามารถรักษาให้หายดีได้ อย่างนั้นสามปีก่อนก็รักษาหายไปแล้ว! แต่ว่า นี่มันก็ผ่านมาสามปีเต็มแล้วนะ คุณท่านหาหมอต่างๆมากมายมาให้กับมัน แต่ก็น่าเสียดายที่หมอชื่อดังพวกนั้นล้วนพูดว่าไม่สามารถรักษาหายได้ ฉะนั้นแล้ว อาการที่แม้แต่หมอชื่อดังยังรักษาไม่หาย ลูกคิดว่าเซี่ยหานคนนั้น จะสามารถใช้เวลาสั้นๆเพียงหนึ่งเดือนรักษาให้หายได้งั้นหรอ?"