ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 100

"ดังนั้น? นายต้องการให้คนอยู่ว่างๆอย่างฉันคนนี้ ที่ไม่มีอำนาจอะไร ไปทำอะไรเหรอ?"

"แน่นอนว่าขัดขวางเขานะสิ"

ฝู้อวี้สิงประชดประชันว่า: "นายคิดว่าความสัมพันธ์ของฉันกับฝู้เฉิงหยุนดีมากเหรอ? ดีจนเขาจะฟังคำพูดของฉัน หยุดการพัฒนา ที่ดินรกร้าง ที่นายพูดถึงเหรอ?"

"ที่นายพูดดูเหมือนจะมีเหตุผล"

ซือเฉินถอนหายใจพูดว่า: "อวี้สิง จู่ๆฉันค้นพบว่า นายก็ลำบากมากนะ ไม่นึกเลยว่ายังจะมีน้องชายที่โง่กว่าหมู จากนี้ไปนายออกไป อย่าได้บอกคนอื่นเด็ดขาดว่า ฝู้เฉิงหยุนเป็นน้องชายของนาย ไม่อย่างนั้น คนอื่นจะต้องหัวเราะเยาะนายแน่ๆ"

ซือเฉินกินแอปเปิลคำสุดท้ายในมือของตัวเอง หลังจากที่เขาโยนแกนแอปเปิลลงในถังขยะแล้ว และพูดกับฝู้อวี้สิง: "เดี๋ยวฉันนัดทานข้าวกับฉินฮวน ใกล้ถึงเวลาแล้ว ฉันขออาบน้ำบ้านนายหน่อย ถือโอกาสยืมชุดสูทของนายด้วย เดี๋ยวฉันใช้เสร็จ จะซักสะอาดคืนให้นาย"

"ฉันจะเอาของใหม่"

ซือเฉินพยักหน้า: "ได้!"

ซือเฉินพูดจบ ก็ขึ้นไปอาบน้ำชั้นบน

หลังจากที่ซือเฉินจากไป เซี่ยเชียนเกอก็ถามฝู้อวี้สิงว่า: "นายตั้งใจที่จะไม่ห้ามฝู้เฉิงหยุนจริงเหรอ? นั่นกลายเป็นหมื่นล้านเลยนะ"

ฝู้อวี้สิงเชยคางของเซี่ยเชียนเกอขึ้น โน้มเข้าใกล้ข้างหูของเธอแล้วพูดว่า: "หลายหมื่นล้านนั้น จะเป็นของฉัน"

หือ??

เซี่ยเชียนเกอดูเหมือนจะตั้งสติได้จากคำพูดของฝู้อวี้สิง

ที่แท้ ที่ดินที่ฝู้เฉิงหยุนใช้เงินหลายหมื่นล้านมาพัฒนา เป็นของฝู้อวี้สิงเหรอ?

ฝู้เฉิงหยุนปัญญาอ่อนมากจริงๆ ไม่นึกเลยว่าจะโดนเล่นงานโดยไม่รู้ตัว

แต่ว่าฝู้อวี้สิงของเธอ ทำไมถึงฉลาดขนาดนี้?

ก็ทำเงินหลายหมื่นล้านได้อย่างไม่ทันตั้งตัว

ดูเหมือนว่า เธอไม่ต้องกังวลปัญหาค่าครองชีพของฝู้อวี้สิงและคุณปู่ฝู้อีกต่อไป ยังไงซะฝู้อวี้สิงของเธอสุดยอดขนาดนี้ เธออยู่ที่นั่น กังวลเพราะหลายหมื่นทำไม?

แต่ว่า ละครยังต้องถ่ายทำ!

ผู้หญิง ก็ไม่สามารถทำไมเพียงถูกผู้ชายเลี้ยงดู

"อ๊าก! อ๊าก! อ๊าก!"

ตอนที่เซี่ยเชียนเกอและฝู้อวี้สิงกำลังคุยกันอย่างลับๆ เสียงกรีดร้องของซือเฉินที่เหมือนฆ่าหมูดังมาจากชั้นบน: "อ๊าก อ๊าก อ๊าก! มี มี มีโรคจิต!"

เซี่ยเชียนเกอ: "......"

ฝู้อวี้สิง: "......"

ฉนวนกันเสียงของผนังบ้านของเขานั้นดีมาก ก็ยังได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือของซือเฉิน ดูเหมือนว่า เขาถูกทำให้ตกใจกลัวมากจริงๆ

ฝู้อวี้สิงส่งสายตาให้กับเย่หยิ่ง: "ขึ้นไปดูสิ"

เย่หยิ่งพยักหน้า: "ครับ ท่านเก้า"

เย่หยิ่งเพิ่งจะขึ้นไปชั้นบน ชายชุดขาวคนหนึ่ง ก็กระโดดลงมาจากชั้นบน แน่นอนว่า เขาใช้ผ้าปูคุมไว้ ดังนั้นตอนที่เขากระโดดลงมา ก็ไม่ได้ล้มลงมากนัก

เจียงฮ่านได้ยินซือเฉินยังคงยืนกรีดร้องดังลั่นอยู่บนระเบียง เขาก็วิ่งหนีไป เซี่ยเชียนเกอมองดูแผ่นหลังของเจียงฮ่าน และขมวดคิ้วแน่นด้วยกัน

เจียงฮ่านคนนี้ ทำไมยังอยู่ในคฤหาสน์?

ฝู้อวี้สิงดูเหมือนจะจำเจียงฮ่านได้ เขามองสีหน้าท่าทางที่นิ่งสงบของเซี่ยเชียนเกอ และถามว่า: "เธอรู้ว่าเจียงฮ่านอยู่ในคฤหาสน์เหรอ?"

เซี่ยเชียนเกอ: "......"

"เจอกันตอนที่เพิ่งกลับมา จากนั้นฉันให้เขาไปแล้ว แต่ใครจะรู้ว่า เขายังหลบอยู่ในคฤหาสน์"

ดวงตาของฝู้อวี้สิงสั่นไหว: "เขามาที่คฤหาสน์ทำไม?"

เซี่ยเชียนเกอหายใจเข้าลึกๆบอกเรื่องราวที่เจียงฮ่านต้องการจะฆ่าคุณท่านฝู้ให้กับฝู้อวี้สิงทั้งหมด หลังจากที่ฝู้อวี้สิงฟังจบ สีหน้าท่าทางบนใบหน้า หม่นหมอง เซี่ยเชียนเกอคาดเดาในใจของฝู้อวี้สิงไม่ได้ว่า กำลังคิดอะไรอยู่

"ฝู้อวี้สิง ฉันจัดการกับเจียงฮ่านแล้ว สันนิษฐานว่า เขาน่าจะไม่มีครั้งหน้าอีก"

"เธอคิดว่าสันดานไม่ดีแบบนี้แก้ได้ด้วยเหรอ?"

คำพูดนี้ของฝู้อวี้สิงจะให้เธอตอบรับยังไง?