ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 97

"นอกจากพวกแกตาย ไม่อย่างนั้น เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด"

"เพียะ"เสียงหนึ่ง ประธานหวางตบตะเกียบตรงหน้าของตัวเอง ลงบนโต๊ะอย่างแรง: "เซี่ยเชียนเกอ เธอผู้หญิงไม่เห็นคุณค่าของผู้อื่น พวกเราว่าพวกเราหลายคนก็ไม่มีอะไรจำเป็นต้องคุยกับเธอต่อไปแล้ว ถอนสปอนเซอร์ ต้องถอนสปอนเซอร์!"

เซี่ยเชียนเกอเท้าคาง และพูดอย่างน่าเบื่อมาก: "ฉันถามประธานหวางหลายครั้งแล้ว ฉันทำให้พวกคุณไม่พอใจตรงไหน แต่ว่าประธานหวาง ก็ไม่ยอมตอบ ดูเหมือนว่า ประธานหวางน่าจะไม่รู้ฉันทำให้พวกคุณไม่พอใจตรงไหนกันแน่? "

"ดูว่า ประธานหวางและสปอนเซอร์ทุกท่านอยากจะถอนสปอนเซอร์ อันที่จริงก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับฉันเลยสักนิด พวกคุณก็แค่อยากจะถอนสปอนเซอร์เพียงอย่างเดียว จากนั้นก็กลัวว่าถอนสปอนเซอร์อย่างกะทันหัน จะทำให้ผู้กำกับพูดจาเหลวไหลอยู่ข้างนอก ก็ใช้ฉันเป็นข้ออ้าง พูดอยู่นั่นแหละว่า เพราะฉันทำให้พวกคุณไม่พอใจ พวกคุณหลายคนถึงได้ถอนสปอนเซอร์ใช่มั้ย?"

ประธานหวาง: "......"

"เซี่ยเชียนเกอ สิ่งที่เธอเพิ่งพูดกับพวกเรา ก็สามารถทำให้พวกเราไม่ใจพอใจได้หลายร้อยครั้ง ดังนั้น นี่ก็เป็นเหตุผลที่พวกเราถอนสปอนเซอร์"

เซี่ยเชียนเกออือคำหนึ่ง: "ในเมื่อพวกคุณชอบถอนสปอนเซอร์ขนาดนี้ งั้นพวกคุณก็ถอนไปสิ ถึงยังไงละครเรื่อง ยอดนำนิติเวชนี้ มีคน อยากมาเป็นสปอนเซอร์ ไม่มีพวกคุณหลายคนเป็นสปอนเซอร์ ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่"

พวกเขาหลายคนถอนสปอนเซอร์ทั้งหมด ตอนนี้ละครเรื่องยอดนำนิติเวชนี้ นอกจากเซี่ยหานที่เป็นสปอนเซอร์อยู่ที่นั่นคนเดียว ไม่มีสปอนเซอร์คนอื่นด้วยซ้ำ พวกเขาไม่เข้าใจจริงๆ ใครให้ความกล้ากับเซี่ยเชียนเกอกันแน่ พูดจาแบบนี้ออกมา

เธอพูดอะไร เธอไม่ต้องการให้พวกเขาเป็นสปอนเซอร์เหรอ?

แค่สาวน้อยคนหนึ่ง น้ำเสียงกลับเย่อหยิ่งมาก

ใบหน้าอวบอ้วนของประธานหวางนั้น ถูกเซี่ยเชียนเกอทำให้โกรธจนหน้าแดง นังเด็กบ้านี่ไม่สนคำสั่งสอนเลยสักนิดจริงๆ

ดูว่าเดี๋ยวเขาจะจัดการกับเธอยังไง!

เมื่อประธานหวางเห็นทางเซี่ยเชียนเกอไม่ประสบความสำเร็จ เขาจับจ้องสายตาไปที่บนตัวของผู้กำกับที่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรแล้ว: "ผู้กำกับ เดิมทีพวกเราหลายคน เพียงแค่ต้องการให้เซี่ยเชียนเกอขอโทษพวกเรา พวกเราก็ยกโทษให้เธอได้"

"แต่ตอนนี้ คุณก็เห็นท่าทีนี้ของเซี่ยเชียนเกอแล้ว เธอไม่เพียงแต่ไม่ยอมขอโทษพวกเรา ยังใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดจากับพวกเราหลายคน ฉันว่า เรื่องเป็นสปอนเซอร์ต่อไป ช่างมันเถอะ?"

ช่างมันเถอะ?

ผู้กำกับพูดอย่างรีบร้อนว่า: "ประธานหวาง เชียนเกออายุน้อย ไม่รู้ประสีประสา คุณอย่าได้ถือสาเธอเลย ก็แค่ดื่มเหล้าขอโทษไม่ใช่เหรอ? ในเมื่อมือของเชียนเกอได้รับบาดเจ็บ ดื่มเหล้าไม่ได้ งั้นประธานหวางว่าแบบนี้ได้หรือเปล่า ผมดื่มเหล้าแก้วนี้แทนเชียนเกอ ขอโทษคุณ?"

ประธานหวางมองดูผู้กำกับด้วยสีหน้าอารมณ์ไม่ดีสุดๆ: "คุณดื่มมีประโยชน์อะไร? พวกเราต้องการให้เซี่ยเชียนเกอดื่ม ผู้กำกับ วันนี้ฉันยังยืนยันคำเดิมกับคุณ ถ้าเซี่ยเชียนเกอไม่ดื่มเหล้าขวดนี้ให้กับฉัน งั้นเรื่องเป็นสปอนเซอร์ต่อไป คุณก็ไม่ต้องคิดแล้ว"

เซี่ยเชียนเกอจ้องมองประธานหวางที่อยู่ตรงหน้าของตัวเองอย่างเหลืออด ไอ้อ้วนนี้เธอให้เกียรติเขาเหรอ? รนหาที่ตายชัดๆ?

เซี่ยเชียนเกอลุกขึ้นจากเก้าอี้ และเดินไปหาประธานหวางทีละก้าว เธอหยิบขวดไวน์ที่ด้านหน้าของประธานหวางขึ้นมา มองดู ประธานหวางที่อยู่ตรงหน้าตัวเองด้วยใบหน้าจริงจัง: "ประธานหวางต้องการให้ฉันดื่มเพื่อเป็นการขอโทษคุณใช่มั้ย?"

"ใช่!"

สายตาของเซี่ยเชียนเกอเปลี่ยนไปอย่างมาก เธอยกมือขึ้นมา ตบไปท้าทายของประธานหวางอย่างรุนแรง: "ใช่ห่าอะไร ไอ้อ้วน ฉันให้เกียรติแกใช่มั้ย? ฉันเซี่ยเชียนเกอตลอดชีวิตนี้ สิ่งที่เกลียดที่สุดก็คือถูกคนข่มขู่ แกจำไว้ด้วย แกเป็นแค่สปอนเซอร์ ไม่ใช่ราชาแห่งโลกนี้ ดังนั้น แกไม่มีสิทธิ์ มาสั่งให้ฉันทำอะไร อีกอย่าง แกชอบให้คนดื่มเหล้ากับแกใช่มั้ย? งั้นฉันดื่มกับแก ฉันกลับจะดูสิว่า ในท้องอวบอ้วนของแก เก็บเหล้า ได้เท่าไหร่กันแน่"

ทันทีที่เซี่ยเชียนเกอพูดจบ ภายใต้ความสนใจของทุกคน หยิบขวดไวน์แดงบนโต๊ะขึ้นมา บีบปากของประธานหวาง และกรอกใส่ในปากของเขาทันที

ขาของเซี่ยเชียนเกอ เหยียบลงบนขาของประธานหวางอย่างแรง

ตอนที่ประธานหวางต้องการดิ้นรน ก็จะถูกเซี่ยเชียนเกอกดลงไปที่เก้าอี้อีกครั้ง เซี่ยเชียนเกอกรอกเหล้าให้ประธานหวางต่อ

สถานการณ์ไม่สามารถควบคุมได้ชั่วขณะหนึ่ง

สปอนเซอร์รายอื่นที่อยู่ในที่นี้ อยากจะมาช่วยประธานหวาง แต่เมื่อเผชิญสายตาฆ่าคนของเซี่ยเชียนเกอ ก็ถอยกลับพร้อมกัน เซี่ยเชียนเกอกล่าวอย่างเย็นชา: "ยืนอยู่ตรงนั้นทั้งหมดแหละอย่าขยับ ไม่อย่างนั้นจุดจบของไอ้หมูอ้วนนี้ ก็เป็นจุดจบของพวกแกหลายคน เรียกพนักงานเสิร์ฟเอาเหล้าขาวมาให้ฉันหนึ่งกล่อง!"

ไม่มีใครกล้าขยับ